Αναζήτηση
Σε άλλες ειδήσεις, κυρίες και κύριοι, αυτή η γρίπη θα μας ξεκάνει όλους. Πέντ’-έξι διασωθέντες περίσσεψαν απ’ το Μνημόνιο, θα τους ταβλιάσει κι αυτούς. Πάρτε το απόφαση, αυτό ήταν. Τα κολλητιλίκια κομμένα! Οσο φιληθήκαμε, φιληθήκαμε. Οσο χαιρετιστήκαμε, χαιρετιστήκαμε! Τώρα από μακριά κι αγαπημένοι! Αυτός ο ιός Η1Ν1 έπιασε τους 62 νεκρούς κι ακόμα μετράμε.
Μπαίνεις να διαβάσεις κάποιες ιατρικές συμβουλές, «10 βήματα», σου λέει, «για να αποφύγετε τον φονικό ιό». Κι ακολουθεί η μαύρη λίστα του μακαρθισμού: Δεν αγκαλιαζόμαστε. Δεν πιανόμαστε. Δεν μιλιόμαστε. Δεν βγαίνουμε από το σπίτι μας. ΑΝ βγούμε, κυκλοφορούμε με τα δυο χεράκια σαν μούντζες τεντωμένες στον αέρα. Δεν πιάνουμε πόμολα –στο μετρό όποιος χάσει ισορροπία, να ζούμε να τον θυμόμαστε! -, δεν πιάνουμε κουπαστή σκάλας, δεν πιάνουμε πόρτα, δεν κάνουμε χειραψία! Κρατάμε το δωμάτιό μας ΚΑΙ ζεστό ΚΑΙ αερισμένο –στην Ελλάδα του 2014 τώρα αυτό! Και δεν εισπνέουμε όποτε μας κατέβει, έτσι αβέρτα κουβέρτα! Αυτά που ξέραμε να τα ξεχάσουμε: παίρνουμε μια βαθιά εισπνοή τώρα και τέλη Μαρτίου, με τη λήξη συναγερμού, μια βαθιά εκπνοή. Οποιος προλάβει πρόλαβε κι όποιος σκάσει έσκασε!
Α, και το κορυφαίο: στην πρώτη ενόχληση, λέει, θα καλούμε τον γιατρό. Ο οποίος θα έρχεται σπίτι μας. Θα μας εμβολιάσει –εν αφθονία στην αγορά τα εμβόλια, σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων και σχεδίων -, θα μας περιθάλψει, θα μας φτιάξει και τα μαξιλάρια και θα μας νανουρίσει. Αυτό ειδικά το τελευταίο είναι το μεγαλόπνοο όραμα του Γεωργιάδη για τη ριζοσπαστική μεταρρύθμιση στον χώρο της Υγείας: ελλείψει φαρμάκων, θα σου στέλνει τον παθολόγο να σε νανουρίζει:
Νάνι το παιδί μου νάνι
Κι ώς να παντρευτεί θα γιάνει!
Σε άλλες ειδήσεις, κυρίες και κύριοι, τον Γιώργο Κουμουτσάκο έβαλε ο Σαμαράς για υποψήφιο περιφερειάρχη στην Αττική. Αχού και δεν με νοιάζει, αχού και δεν με νοιάζει! Αυτό που με νοιάζει είναι να μην παίξει κανένας πρέφα, εκ του ασφαλούς, στην πλάτη μου: όποιος είναι υποψήφιος για Ευρωβουλή, δήμο, κοινότητα, περιφέρεια να τσακιστεί να αφήσει τη βουλευτική έδρα στον επόμενο. Τέρμα πια αυτή η τσαχπινιά όπου ακουμπάς την τσαντούλα πάνω στην έδρα –λες κι είσαι σινεμά, πας για κατούρημα και φοβάσαι μη σου πάρουν τη θέση.
Κι ο Νικήτας Κακλαμάνης αυτό δεν είπε; Συν ότι έχει, λέει, όραμα που δεν πρόκανε να το αποτελειώσει την άλλη φορά. Γι’ αυτό άφησε μια Αθήνα βρώμα και τη δυσωδία όταν έχασε τις εκλογές από τον Καμίνη; Στο καπάκι έκανε και την εν λόγω υψηλού φρονήματος δήλωση «δεν αφήνω την έδρα παρά μόνο αν εκλεγώ». Να τον χαίρεστε όσοι τον ψηφίσετε! Κατά τα άλλα, μας φταίνε πάντα οι άλλοι!
Αντε γιατί έχουμε κι ένα νευρικό σύστημα να κουλαντρίσουμε: ήμασταν που ήμασταν με τα λεξοτανίλ –είπε κι ο Αρης Σπηλιωτόπουλος ότι αν δεν τον βγάλουμε δήμαρχο, θα αποχωρήσει από την πολιτική σκηνή -, ε, αυτό ήτανε! Αλλος αναποφάσιστος κι αυτός: μια αποχωρεί, μια κρατάει την έδρα –πολύ θέλω ο άνθρωπος να καταρρεύσω; Πώς θα λειτουργήσω χωρίς τον Αρη να μου δίνει πολιτική ντιρεκτίβα; Επειτα από αυτό, έχω εγώ τώρα λόγο να ζω, έχω λόγο να υπάρχω;
Είναι πολλά τα τρελά, Αρη!
Σε άλλες ειδήσεις, κυρίες και κύριοι, ο Ολυμπιακός επικράτησε της Μάντσεστερ με 2-0. Αλλά τι να σου πρωτοκάνει ένας Ολυμπιακός και μια Μάντσεστερ. Ειδικά άμα είσαι ΠΑΟΚ;
Σε άλλες ειδήσεις, κυρίες και κύριοι, δεν περνάμε καλά. Ή αρρωσταίνουμε ή που μας αρρωσταίνουν. Η διάθεσή μας στα Τάρταρα, ο κλοιός σφίγγει, το πορτοφόλι σουβενίρ, η ζωή μας χέσε μέσα Πολυχρόνη, ανάσα δεν παίρνεις από παντού. Ιός παντού. Στην υγεία, στην κοινωνία, στην πολιτική, στη ζωή. Οπου κι αν πας, ό,τι κι αν κάνεις –θα σε καταδιώκει αυτό το μικρόβιο.
Αυτό το φονικό Η1. Που –παραλλάζοντας την ορθογραφία του –το Η1 λες κι ολογράφως: ήτα ένα.
Ή μάλλον ήττα ένα.
Και πάμε για ήττα δύο…
