Αναζήτηση
Oτι άλλαξα εταιρεία δεν άρεσε καθόλου στη HOL. Μια υπάλληλος που μου τηλεφώνησε σχεδόν με απείλησε ότι αν διακόψω το συμβόλαιο μαζί τους θα πληρώσω 77 ευρώ. Ρώτησα γιατί, αφού δεν εκπληρώθηκε η βασική δέσμευση της εταιρείας απέναντι μου σχετικά με την ταχύτητα του Ιντερνετ. Μου απάντησαν ότι στο συμβόλαιο γράφει «έως 24 MBS» όχι «24 MBS».
Κατάλαβα την απάτη και άρχισα να την ψάχνω. Επικοινώνησα με τη Γραμματεία Προστασίας του Καταναλωτή. Δήλωσαν αναρμοδιότητα. Ποιος είναι αρμόδιος; Η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων. Μου πρότειναν να κάνω καταγγελία κατά της HOL. Θα την κάνω, αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι όταν νομοθετήθηκαν όλα αυτά, κάποιος ή κάποιοι ΣΚΟΠΙΜΩΣ και προφανώς με ίδιον όφελος, έδωσαν στις εταιρείες το άλλοθι του «έως» ώστε ο δυστυχής πελάτης τους να μη βρίσκει πουθενά το δίκιό του.
Επίσης τους έδωσαν τη δυνατότητα να κερδοσκοπούν ασύστολα εις βάρος του πελάτη: σε μια υποτίθεται ανταγωνιστική αγορά, όλες οι εταιρείες, μα ΟΛΕΣ, εισπράττουν παράνομα και καταχρηστικά πάγιο 36-40 ευρώ για τη διακοπή μιας παροχής και άλλο τόσο για τη μεταφορά της παροχής σε άλλο πάροχο.
Ποιος έκανε τα στραβά μάτια όταν περνούσαν από τη Βουλή αυτές οι άθλιες κομπίνες εις βάρος των απλών πολιτών, που προσπορίζουν τεράστια, άκοπα, κέρδη στις εταιρείες κινητής και σταθερής τηλεφωνίας; Προφανώς εξ ίσου άθλιοι πολιτικοί. Και μετά λέμε ότι μας φταίει η τρόικα…
(Εννοείται ότι αυτή την ιστορία θα τη φτάσω έως το τέλος. Ποιος ψήφισε τι, πότε, και γιατί. Μέχρι τέλους. Και περιμένω από τον νυν υπουργό Μιχάλη Χρυσοχοΐδη να παρέμβει άμεσα και να ακυρώσει αυτές τις ληστρικές διατάξεις…)
330 εκατ. τον χρόνο ο ο λογαριασμός σταθερών τηλεφώνων του Δημοσίου!
Και μια και το ‘φερε η κουβέντα για τα τηλέφωνα, έχω άλλη ιστορία αδιανόητης σπατάλης εκ μέρους του ελληνικού Δημοσίου, σε μια περίοδο που υποτίθεται ότι η κρίση έχει επιβάλει σκληρές περικοπές εις βάρος μισθωτών και συνταξιούχων.
Προσέξτε παρακαλώ: οι ετήσιες δαπάνες για τα σταθερά τηλέφωνα που χρησιμοποιεί στο σύνολο των υπηρεσιών του το ελληνικό Δημόσιο ανέρχονται σε περίπου 330 εκατομμύρια ευρώ!
Ο μεγαλύτερος πάροχος των τηλεφωνικών αυτών γραμμών είναι ο ΟΤΕ, ο οποίος ως γνωστόν ανήκει σχεδόν κατά τα 3/4 στην Ντόιτσε Τέλεκομ. Υπάρχουν και άλλοι. Ο ΟΤΕ, που λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια ανέθεσε στην εταιρεία Accenture την καταγραφή των πελατών του στο Δημόσιο. Το ίδιο το Δημόσιο δεν έχει κάνει τίποτε. Εγινε μια προσπάθεια να ξεκινήσει αυτή η διαδικασία επί κυβέρνησης Γιώργου, αλλά έμεινε ημιτελής. Αυτοί που γνωρίζουν τα πράγματα, είναι έξαλλοι:
n Αν το Δημόσιο είχε καταγράψει τις τηλεφωνικές του παροχές και ποιος τις εξυπηρετεί, θα μπορούσε να κάνει ό,τι και ο απλός ιδιώτης επιχειρηματίας: να διαπραγματευθεί καλύτερες τιμές – «μέχρι και 100 εκατομμύρια ευρώ θα μπορούσε να ρίξει το κόστος των τηλεφωνικών δαπανών» μου ανέφερε πηγή μου.
Γιατί δεν το κάνουν; Διότι είναι διαλυμένο το κράτος και όταν μας το λέει κάποιος από τους δανειστές μας (όπως ας πούμε ο αντικαγκελάριος και πρόεδρος του SPD Ζίγκμαρ Γκάμπριελ) οργιζόμαστε με τον… ανθέλληνα, αλλά ιδού ποια είναι η πραγματικότητα…
Χωρίς τέλος η συνεχής
ενοχοποίηση του ΠαΣοΚ
Στο μεταξύ, δεν έχει τέλος η συνεχής ενοχοποίηση του ΠαΣοΚ. Σε λίγο, έτσι όπως εξελίσσεται το πράγμα, απορώ γιατί το ΠαΣοΚ δεν έχει χρεωθεί ακόμη τον σεισμό της Κεφαλονιάς ή την εφιαλτική ομίχλη που τυλίγει τις νότιες περιοχές της Αθήνας σχεδόν καθημερινά.
Εδώ προχθές έπιασαν έναν λάμογα ονόματι Μανόλη Χατζόπουλο πρόεδρο του Συλλόγου των Υπαλλήλων του ΥΠΕΚΑ, ως κορυφαίο στέλεχος της συμμορίας των λαθρεμπόρων πετρελαίου, και εμφάνισαν τον τύπο ως στέλεχος του ΠαΣοΚ, παρά το γεγονός ότι όχι μόνο είχε φύγει από το ΠαΣοΚ εδώ και χρόνια, αλλά έκανε και καριέρα ως «Αγανακτισμένος» στο Σύνταγμα πριν καταλήξει να αρθρογραφεί υπέρ του… ΚΚΕ στον «Ριζοσπάστη». Βρήκα το σχετικό άρθρο. Δημοσιεύθηκε στις 13 Ιουνίου 2012, και ο τύπος επιχειρούσε να μας πείσει γιατί πρέπει στις εκλογές να ψηφίσουμε ΚΚΕ: «Επιστροφή αριστερά, απ’ όπου ξεκινήσαμε, πιο μαζική και πιο ορμητική, πιο μεγάλη αριθμητικά, αλλά και πιο αιχμηρή πολιτικά, δυναμώνοντας με τη συστράτευσή μας και με την ψήφο μας το ΚΚΕ. Ετσι θα μπορούμε να έρθουμε σε δεσπόζουσα πολιτική θέση εφαρμόζοντας άμεσα μια πολιτική που συνίσταται σε:
– Ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ.
– Διαγραφή του χρέους.
– Κρατικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση με δημόσιο έλεγχο.
– Απαγόρευση των απολύσεων.
– Εργατικός έλεγχος σε όλη την κοινωνία.
Να δυναμώσουμε την Αντικαπιταλιστική Αριστερά ψηφίζοντας ΚΚΕ.
Οι Ελληνες δε θα μπορούν πλέον να πουν ότι δεν ήξεραν. Οι Ελληνες δε θα μπορούν πλέον να πουν ότι παραπλανήθηκαν από τις γνωστές ψεύτικες προεκλογικές δεσμεύσεις περί επαναδιαπραγμάτευσης, αυτοδύναμης Ελλάδας και άλλες τέτοιες μπαρούφες (…) Συντρόφισσες και σύντροφοι, δεν τελείωσε τίποτε. Τώρα αρχίζουν όλα. Ας είμαστε αισιόδοξοι. Οι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος».
Οπως και οι… λαμογιές που είναι διαχρονικές, συμπληρώνω από την πλευρά μου!
«Διακόπτω κάθε σχέση…»
Κανείς δεν υποστηρίζει ότι την πολιτική πρέπει να τη χαρακτηρίζει η στατικότητα και η απραξία. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στην τελμάτωση και των ιδεών και της ιδεολογίας, και τελικά στην απαξίωση της ίδιας της πολιτικής. Με την έννοια αυτή, δύσκολα μπορεί κάποιος να κατηγορήσει την κυρία Μαριλένα Κοππά, η οποία αποφάσισε να διακόψει «κάθε σχέση» με το ΠαΣοΚ και να ανοίξει δίαυλο προσχώρησης στη ΔΗΜΑΡ.
Το έκαναν και άλλοι πριν από αυτήν και κατά τα φαινόμενα θα το κάνουν και άλλοι που θεωρούν ότι η φθίνουσα πορεία που ακολουθεί εδώ και καιρό το ΠαΣοΚ θα οδηγήσει στην εξάχνωσή του. Ειδικά πολιτικοί που δεν είχαν ιδεολογικό και πολιτικό υπόβαθρο, ρίζες στο άλλοτε κραταιό Κίνημα, αλλά προέρχονταν από κάποιον εργαστηριακό σωλήνα – είτε του κόμματος είτε του περιβάλλοντος ενός αρχηγού, εν προκειμένω στην περίπτωση της Κοππά, του Γιώργου Παπανδρέου.
Δεν είναι αυτό το θέμα μου. Οχι. Ο καθένας κρίνεται από τις πράξεις του, και η Κοππά κρίνεται επίσης. Τα κόμματα είναι όπως οι εκκλησίες και τα καφενεία: κανείς δεν πηγαίνει με το ζόρι και κανείς δεν μένει με το ζόρι.
Το θέμα με την Κοππά είναι ακριβώς η απόφασή της να κατακρατήσει την έδρα στο Ευρωκοινοβούλιο, λες και η έδρα αυτή είναι περιουσιακό της στοιχείο και την κατέχει με βάση κάποιον κληρονομικό τίτλο. Αλλά η έδρα είναι του ΠαΣοΚ. Ως ευρωβουλευτής του ΠαΣοΚ εξελέγη το 2004, και – λόγω… επιτυχίας προφανώς – ο Γιώργος την τοποθέτησε ξανά στον συνδυασμό των εκλογών του 2009. Αφού αποφάσισε να «διακόψει κάθε σχέση» μαζί του, δεν θα ήταν πιο έντιμο και πολιτικά ορθό να επιστρέψει και την έδρα;
Προφανώς αυτό θα έκανε κάθε άλλος που θα βρισκόταν στην ίδια κατάσταση. Η ίδια όχι. Η ίδια προφανώς σκέφτεται ότι κρίμα είναι να χάσει τους τρεις μισθούς που έχει λαμβάνειν μέχρι το τέλος της θητείας της. Δεν μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο. Σου λέει, είναι να παίρνω 60.000 ακόμη, γιατί να τους τα χαρίσω; Σωστό κι αυτό. Και άκρως… πολιτικό επιχείρημα…
