Σε ένα από τα αμέτρητα ευφυολογήματά του ο Βαγγέλης Βενιζέλος είχε πει κάποτε ότι τις μετοχές ενός κόμματος πρέπει να τις αγοράζεις όταν οι τιμές είναι στο πάτωμα –άλλωστε ο ίδιος εντάχθηκε στο ΠαΣοΚ σε μία από τις πιο δύσκολες στιγμές του.

Πέρα από ευφυολόγημα, η ρήση Βενιζέλου είναι και απολύτως σωστή: αν πιστεύεις ότι ένας πολιτικός χώρος θα ξεπεράσει τις προσωρινές δυσκολίες και δεν θα καταχωνιαστεί στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας σπεύδεις όταν είναι «στα κάτω» του. Διότι όταν θα πάει «στα πάνω» του χιλιάδες θα κάνουν την ίδια κίνηση εις μάτην…

Οι 58 το βλέπουν αλλιώς το πράγμα: παιδιά, αυτό το μαγαζί δεν έχει αύριο. Εχουν γίνει τόσα και τόσα που και στη Δευτέρα Παρουσία δεν θα έχουν ξεχαστεί. Αρα, διατηρούμε τύποις τα κόμματα του χώρου για να μην γκρινιάζει το ΠαΣοΚ –και προχωράμε στην Ελιά.

Σωστό κι αυτό. Αλλά έλα που ο βασικός κορμός της Ελιάς είναι το ΠαΣοΚ, το οποίο εξακολουθεί να ελπίζει ότι θα γυρίσει ο τροχός και θα ξαναγυρίσουν τα περήφανα γηρατειά και τα δοξασμένα νιάτα. Κι εκεί αρχίζει η κολοκυθιά: Ποιοι θα είναι οι υποψήφιοι; Και ποιοι δεν θα είναι;

Να ‘ναι αυτός; Μπα, αυτόν τον ξέρει ο κόσμος –ήταν υπουργός και κινδυνεύουμε να τον δούμε να εκλέγεται. Εκείνη; Αποκλείεται, έχει πολλές τηλεοπτικές εμφανίσεις και θα μας τη φέρει. Και πάει λέγοντας –ώσπου να φτάσει η συζήτηση στα τσικό. Αυτός; Μας κάνει, είναι παγκοσμίως άγνωστος…

Αν όμως ένα μείζον πρόβλημα για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα –δηλαδή ο κίνδυνος της εκλογικής εξαφάνισης της Κεντροαριαστεράς –αντιμετωπίζεται ως πρόβλημα διανομής προσωπικών ρόλων, τι μέλλον μπορεί να έχει μια τέτοια Ελιά; Ακόμα κι αν γλιτώσει από τη λαίλαπα των ευρωεκλογών, κάποιοι θα βρεθούν να την κόψουν για καυσόξυλα το προσεχές φθινόπωρο, που δεν αργεί…

Τελευταία Νέα