Αναζήτηση
Ολοκληρώθηκε χθες το 64ο Φεστιβάλ Βερολίνου με τις τελευταίες συμπληρωματικές προβολές για όσους δεν πρόλαβαν τα πιο δημοφιλή φιλμ που πέρασαν από δω. Τα βραβεία όμως δόθηκαν το βράδυ του Σαββάτου. Και, για να το θέσουμε κομψά, ήταν μια μάλλον παράξενη βραδιά. Δηλαδή, δεν θα ‘λεγε κανείς πως οι καλές ταινίες πρωταγωνιστούσαν στη φετινή διοργάνωση, η κριτική επιτροπή όμως κατόρθωσε να παρακάμψει ακόμη κι αυτές –ή έστω τις περισσότερες.
Για παράδειγμα, αγνοήθηκε πλήρως το εξαιρετικό βρετανικό φιλμ «’71», μια ταινία που για πολλούς υπήρξε αδιαφιλονίκητο φαβορί. Επίσης, απολύτως εξαφανισμένο το «Μικρό ψάρι» του Γιάννη Οικονομίδη –η επιτροπή αρνήθηκε τη διάκριση της ερμηνείας του Βαγγέλη Μουρίκη (μακράν η κορυφαία ολόκληρου του διαγωνιστικού τμήματος) και αντ’ αυτού βράβευσε τον Λιάο Φαν για το «Μαύρο κάρβουνο, λεπτός πάγος» του Γινάν Ντιάο. Το οποίο μάλιστα κέρδισε και το κορυφαίο βραβείο του Φεστιβάλ, τη Χρυσή Αρκτο. Γιατί τόσο σπρώξιμο; Τι να σας πω, μόνο πρωτοποριακό δεν το λες το φιλμ, αλλά εδώ, από την άλλη, η επιτροπή έδωσε Αργυρή Αρκτο Πρωτοπορίας στον… 92χρονο Αλέν Ρενέ, με ένα από τα πιο τεμπέλικα φιλμ της καριέρας του, το «Να αγαπάς, να πίνεις και να τραγουδάς».
Το βραβείο σκηνοθεσίας πήρε, δικαίως, ο Ρίτσαρντ Λίνκλεϊτερ του εξαίρετου «Boyhood», ενώ το δεύτερο σημαντικότερο βραβείο, την Αργυρή Αρκτο καλύτερης ταινίας, κέρδισε το «The Grand Budapest Hotel» του Γουές Αντερσον –λες και δεν υπήρχαν άλλοι νέοι δημιουργοί που άξιζαν τη διάκριση.
Στα παράλληλα προγράμματα, πάλι, το ελληνικό σινεμά είχε δυο διακρίσεις να επιδείξει, με πρώτη τη βράβευση της ταινίας «Στο σπίτι» του Αθανάσιου Καρανικόλα με το Βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής στο Forum. «Η οικονομική κρίση έχει δώσει μια ώθηση στο ελληνικό σινεμά», μας είπε ο σκηνοθέτης, «και διαισθάνομαι πως μέσα από τις δυσκολίες της ελληνικής κοινωνίας υπάρχει η επιθυμία της συμμετοχής μας στα πράγματα». Στην ταινία, μια γεωργιανή οικιακή βοηθός αρρωσταίνει βαριά και συνειδητοποιεί πως η οικογένεια με την οποία ζούσε δώδεκα χρόνια δεν είναι και τόσο… οικογένεια. «Είχα δει χιλιάδες ταινίες στις οποίες ο ήρωας εκδικείται, αλλά εγώ θεώρησα πως η συγχώρεση είναι ο πιο ριζοσπαστικός τρόπος απάντησης» τόνισε ο Αθανάσιος Καρανικόλας. Τέλος, η Κρυστάλλινη Αρκτος μικρού μήκους δόθηκε στο φιλμ «Mike» του Πέτρου Σιλβέστρου.
