«Στην Ευρώπη, χρειάζεται πολλή χαρτούρα. Στην ανάγκη θα μπορούσε κάποιος να εγκατασταθεί στη Γερμανία και στη Βρετανία, πρέπει να καταλάβετε όμως ότι υπάρχουν στη Γαλλία υπερβολικά πολλές γραφειοκρατικές δυσκολίες». Είναι 27 Μαρτίου 1984 και ο Φρανσουά Μιτεράν, ο πρώτος Σοσιαλιστής πρόεδρος της Γαλλίας, πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στις ΗΠΑ∙ βρίσκεται στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, όπου συμμετέχει σε συζήτηση με επιχειρηματίες και ερευνητές της Σίλικον Βάλεϊ. Ο 28χρονος που του εξηγεί ήρεμα γιατί η Γαλλία δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του ονομάζεται Στιβ Τζομπς και μόλις έχει ιδρύσει μια «μικρή εταιρεία», την Apple.

Δεν είναι ο μόνος εκείνη την ημέρα που ασκεί κριτική στο γαλλικό σύστημα, στη γραφειοκρατία, στις υπερβολικά θεωρητικές πανεπιστημιακές σπουδές, στην αποτυχία προώθησης του επιχειρηματικού πνεύματος και στη δυσκολία εξεύρεσης, στη Γαλλία, κεφαλαίων για τη χρηματοδότηση νέων εταιρειών αιχμής, που βοηθούνται στην Καλιφόρνια από εταιρείες επιχειρηματικών κεφαλαίων. Λίγο πριν πάει στο Στάνφορντ, έναν από τους πολυάριθμους σταθμούς της αμερικανικής περιοδείας του, ο Μιτεράν είχε επισκεφθεί την πανεπιστημιούπολη του Μπέρκλεϊ. Τον είχε υποδεχθεί εκεί μια ετερόκλητη ομάδα διαδηλωτών, από ειρηνιστές που διαμαρτύρονταν για την πυρηνική πολιτική της Γαλλίας και ελευθεριακούς που τον κατηγορούσαν ως «πρωτοστάτη του καπιταλισμού» μέχρι ακτιβιστές υπέρ των δικαιωμάτων των γκέι. Ενα θέαμα το οποίο είχε κρίνει με το χαρακτηριστικό του, ανεπαίσθητα ειρωνικό μειδίαμα, «πολύ ζωντανό και πολύ συμπαθητικό». Τριάντα χρόνια μετά ένας άλλος Φρανσουά, ο δεύτερος Σοσιαλιστής πρόεδρος της Γαλλίας, επισκέπτεται τις ΗΠΑ· αύριο μάλιστα πρόκειται να βρεθεί και αυτός στη Σίλικον Βάλεϊ. Τότε, το 1984, ήταν πρόεδρος ο Ρεπουμπλικανός Ρόναλντ Ρίγκαν, η χώρα βρισκόταν όμως σε προεκλογική περίοδο και ο Μιτεράν είχε φροντίσει να «ισορροπήσει» ρεπουμπλικανικές και δημοκρατικές επαφές. Σήμερα, ο Μπαράκ Ομπάμα δεν έχει φτάσει καν στη μέση της δεύτερης θητείας του.

Οσοι επιχειρούν συγκρίσεις στη Γαλλία, επικεντρώνονται στη χώρα που άφησαν πίσω τους για λίγο προκειμένου να επισκεφθούν τις ΗΠΑ ο Μιτεράν και ο Ολάντ. Εναν χρόνο πριν από το ταξίδι στις ΗΠΑ και δύο χρόνια μετά την ιστορική εκλογή του, ο Σοσιαλιστής Μιτεράν είχε υποχρεωθεί από την αρχή του πραγματισμού και τις επιθέσεις που δεχόταν το φράγκο να κάνει μια οικονομική στροφή, τη «στροφή της λιτότητας». Λίγες ημέρες προτού μπει στο αεροπλάνο, η γαλλική Αριστερά είχε υποστεί δεινή ήττα στις δημοτικές εκλογές. Παράλληλα, την περίοδο εκείνη μια μεγάλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, ο μετέπειτα Νόμος Σαβαρί, πυροδοτούσε ογκώδεις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στη Γαλλία. Αρχές Φεβρουαρίου, το κίνημα Διαδήλωση για Ολους έβγαλε στους δρόμους τουλάχιστον 100.000 Γάλλους που κατήγγειλαν την υποτιθέμενη «οικογενειοφοβία» της κυβέρνησης Ολάντ. Στις δημοτικές εκλογές του Μαρτίου, οι Σοσιαλιστές αναμένεται να γίνουν αποδέκτες της (οικονομικής, κυρίως) δυσαρέσκειας των Γάλλων. Στην περίφημη πλέον (λόγω «σκανδάλου Ζιλί Γκαγέ») συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο Ελιζέ προ μηνός, ο Σοσιαλιστής Φρανσουά Ολάντ παρουσίασε, πυροδοτώντας ενθουσιασμό σε Βρυξέλλες και Βερολίνο, ένα νέο, «σοσιαλδημοκρατικό» όπως επέμεινε, οικονομικό πρόγραμμα, με φοροελαφρύνσεις προς τις επιχειρήσεις και περαιτέρω περικοπές στις δημόσιες δαπάνες. Οι συγκρίσεις αυτές ήταν αρκετές για να περιγράψει εμμέσως πλην σαφώς η «Φιγκαρό» τις επισκέψεις που έκαναν οι δύο Σοσιαλιστές πρόεδροι της Γαλλίας στις ΗΠΑ, με διαφορά 30 χρόνων, ως «τελευταίο σταθμό προτού γυρίσουν την πλάτη στον Σοσιαλισμό». Οταν το «απαιτούν» οι περιστάσεις, μια δεξιά εφημερίδα μπορεί να «δανειστεί» την κριτική που κάνει η Αριστερά της Αριστεράς.

Τελευταία Νέα