Πιο καλά πέρναγα τότε που δεν είχα ιδέα ποιος ήταν ο Κρίτων Αρσένης και η Μαίρη Ματσούκα. Ποιος ανέβαζε τη χοληστερίνη του με μύδια και τηγανητές πατάτες στην Γκραν Πλας και ποιος κατέβαζε πρωί πρωί τις πραλίνες σαν γατοκέφαλα. Εκατόν εβδομήντα δύο τόνοι σοκολάτας παράγονται, σου λέει, κάθε χρόνο στο Βέλγιο, όσο που να πάμε στο Περού το φορτίο θα το ‘χουμε μασήσει. Και είναι μακριά το Περού, ρωτάω; Οσο να πεις κύμινο, μου απαντούν. Τόσος χρόνος θα χρειαστεί για να μου φανούν ξανά φρεσκαδούρες της πολιτικής ζωής η Φώφη Γεννηματά και τ’ άλλα τα παιδιά. Μα πώς με κατάλαβε ο κερατούκλης ότι είμαι εκ φύσεως σιγουράκι;

Μια διασκέδαση είχαμε κι εμείς και μας τη χαλάσανε. Από εκεί που ήταν χαλαρή και ψήφος της πλάκας, με μια τόση δα κυκλωτική κίνηση οι ευρωεκλογές ήρθαν κι έγιναν βρόχος στον λαιμό μας. Μην τον σφίγγεις άλλο να χαρείς, δεν αντέχω άλλα διλήμματα. Ορίστε. Ακόμη και αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ μπερδεύτηκε κι από εκεί που ήταν έτοιμος για δημοψηφισματικού χαρακτήρα υγιεινό περίπατο, τώρα είναι έτοιμος να το κλωτήσει το σκαμνάκι. Αποτάσσεσαι την αμεσοδημοκρατία, τον ρωτώ; Απεταξάμην, μου αποκρίνεται. Να μου το θυμηθείς. Απ’ αυτό το πικνίκ στον Γολγοθά, ο μόνοι κερδισμένοι θα είναι ο Βαραββάς και η παρέα του.