Στα τέσσερά του έκανε τα πλήκτρα του πιάνου να «μιλούν». Στα δεκαοκτώ ξεκίνησε περιοδείες σε Αίγυπτο, Συρία, Λίβανο ως πιανίστας της τζαζ. Στα τέλη του ’70 συνέπραξε με μεγάλα ονόματα της διεθνούς τζαζ –και με το συγκρότημά του, αγαπημένο των ελλήνων ρεκτών του είδους, Sphinx που διέγραψε λαμπρή πορεία για να αποχαιρετήσει το ελληνικό κοινό το ’80 στο Θέατρο Λυκαβηττού. Ο ίδιος συνέχισε να εισπράττει το χειροκρότημα σε γεμάτες αίθουσες σε Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία. Η απώλεια του πιανίστα της τζαζ Μάρκου Αλεξίου (φωτογραφία), στα 75 του, από επιπλοκές λοίμωξης του αναπνευστικού μπορεί να ιδωθεί ως αφορμή να κοιτάξουμε πόσα είχε και έχει χάσει η ελληνική τζαζ, που ακόμη παλεύει με τα κύματα και ας είναι ένας τομέας της ελληνικής δημιουργίας που έχει φέρει την Ελλάδα έως τον προθάλαμο –τουλάχιστον –των βραβείων Grammy και άλλων διεθνών. Η κηδεία του, στις 15.30 από το Νεκροταφείο Παλαιού Φαλήρου (η οικογένειά του ζητά, αντί στεφάνων, κατάθεση υπέρ καλού σκοπού), είναι ίσως κατάλληλη ώρα για αποτίμηση και αυτού του «κενού».

Τελευταία Νέα