Θρύλοι βουτηγμένοι στην εξάρτηση

Φορώντας τον χρυσοποίκιλτο μανδύα της ματαιοδοξίας και στεφανωμένος από την ολυμπιακή δόξα που κατέκτησε στις πισίνες του κόσμου, ο πολυνίκης της κολύμβησης Ιαν Θορπ έκανε μια τελευταία βουτιά στη μαύρη τρύπα της κατάθλιψης και του αλκοόλ.

Αποπροσανατολισμένος και ζαλισμένος υπό την επήρεια των αντικαταθλιπτικών χαπιών και των παυσίπονων ο Θορπ αρχικά συνελήφθη γιατί προσπάθησε να οδηγήσει αυτοκίνητο που νόμιζε πως ήταν ενός φίλου του και στη συνέχεια οδηγήθηκε σε κλινική για να ξεπεράσει το πρόβλημα αλκοολισμού και κατάθλιψης.

Στα χρόνια της απόλυτης δόξας του ο Θορπ κολυμπούσε σε πισίνες νερού και αλκοόλ. Ηταν ο μόνος τρόπος για να ξεπερνά τις μαύρες σκέψεις και να παραδίδεται στον Μορφέα.

Στην αυτοβιογραφία του «Αυτός είμαι Εγώ» γράφει πως πολλές φορές του πέρασε από το μυαλό να αυτοκτονήσει και κατανάλωνε μεγάλες ποσότητες αλκοόλ για να ξεπεράσει την κατάθλιψη.

Με πόδια που μοιάζουν με βατραχοπέδιλα (φορά παπούτσι Νο 52) και με τις υποψίες για ντόπινγκ να αιωρούνται πάνω από τα 9 ολυμπιακά μετάλλια, τους 11 παγκόσμιους τίτλους και τα 13 παγκόσμια, η «Τορπίλη» προσπάθησε για τελευταία φορά, έξι χρόνια μετά την τελευταία του βουτιά, να επανέλθει για τους Αγώνες του Λονδίνου. Η αποτυχία δημιούργησε νέο σπιράλ αυτοκαταστροφικών τάσεων, που τον οδήγησε τελικά στα χέρια των ειδικών.

Η περίπτωση του Θορπ μπορεί να χαρακτηριστεί ήπια, αν θυμηθούμε άλλα μεγάλα και γνωστά ονόματα του αθλητισμού, που αναζήτησαν εφήμερο καταφύγιο στον «λευκό παράδεισο» της κοκαΐνης και του αλκοόλ.

Πριν από 31 χειμώνες, σε ένα σκοτεινό σοκάκι κοντά στις φαβέλες του Ρίο ντε Ζανέιρο βρέθηκε το άψυχο κορμί ενός άνδρα. Το σώμα του ήταν πρησμένο σαν φλασκί από το αλκοόλ.

Αυτό το κουφάρι ήταν η αλλοτινή «χαρά του κόσμου», ο Μανέ Γκαρίντσα, ο ήρωας των φτωχών, ο κατά πολλούς σπουδαιότερος ποδοσφαιριστής που ανέδειξε η Βραζιλία και σίγουρα δημοφιλέστερος από τον Πελέ.

Προτού γραφτούν οι ελεγείες για τον Μέσι είχαν προηγηθεί τα έπη του Γκαρίντσα. Το «μικρό πουλί» δεν ήταν Οδυσσέας αλλά Πάρις. Του άρεσαν οι γυναίκες και το αλκοόλ, το οποίο τελικά τον σκότωσε αφού προηγουμένως προσπάθησε να του κουρελιάσει τη φήμη. Αυτή, αποδείχτηκε πως ήταν κεντημένη από μετάξι. Στην κηδεία του έκλαψε όλο το Ρίο και οι τοίχοι γέμισαν με το Obrigado, Garrincha, por você ter vivido (Ευχαριστούμε, Γκαρίντσα, που έζησες).

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΚΟΚΑΪΝΗΣ. Ενας παλιός αυστριακός στρατιωτικός έλεγε πως η φήμη είναι σαν ξυράφι στα χέρια μικρού παιδιού.

Οταν ο Τζιάνι Ανιέλι υποσχόταν να δώσει τη μισή Fiat για να φέρει στη Γιουβέντους τον νεαρό αργεντινό που κάνει τα πλήθη να παραληρούν, δεν γνώριζε πως έδινε στο τρυφερό χέρι του Μαραντόνα να κρατήσει το κοφτερό ατσάλι.Η πρώτη χαρακιά έγινε στη Βαρκελώνη. Η επίσημη σύντροφός του Κλάουντια Βιγιαφάνε με την οποία απέκτησε δύο παιδιά και ήπιαν μαζί το νέκταρ και το δηλητήριο, είπε πριν από μερικές ημέρες πως η πρώτη φορά που ο Μαραντόνα έκανε χρήση κοκαΐνης ήταν στη Βαρκελώνη, ενόσω αγωνιζόταν στην Μπαρτσελόνα. Διέψευσε επίσης τις φήμες που ήθελαν τον πατέρα της να έχει μυήσει τον Ντιεγκίτο στον βρώμικο κόσμο των ναρκωτικών.

Ο λευκός θάνατος τον ακολούθησε στη Νάπολι, όπου έγινε μόνιμος σύντροφός του και αδύναμος κρίκος με τη Μαφία. Ο κρίκος έσπασε όταν ο Μαραντόνα προτίμησε να οδηγήσει την Αργεντινή στον τελικό του Μουντιάλ της Ιταλίας το 1990 νικώντας τους διοργανωτές στον ημιτελικό που έγινε στη Νάπολι, παρά να υποκύψει στις πιέσεις της Μαφίας που ήθελαν ήττα της Μπιανκοσελέστε. Γρήγορα το μυστικό της χρήσης ναρκωτικών διέρρευσε με ένα θετικό αντιντόπινγκ τεστ, το οποίο προκάλεσε το ντόμινο που οδήγησε στην κατάρρευση του ποδοσφαιριστή Μαραντόνα.

Ο ΜΠΕΣΤ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ. Τη δίνη της εφήμερης απόδρασης από την πραγματικότητα με τη βοήθεια του αλκοόλ έχουν προτιμήσει πολλοί αστέρες της μπάλας στη Βρετανία.

«Ξόδεψα το 90% των χρημάτων μου σε γυναίκες, αλκοόλ και γρήγορα αυτοκίνητα. Τα υπόλοιπα απλώς τα σπατάλησα» έλεγε ο πιο διάσημος εκπρόσωπός τους, ο Τζορτζ Μπεστ, ο οποίος τελικά νικήθηκε από το αλκοόλ στα 59 του χρόνια.

Σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του το «πέμπτο σκαθάρι» είχε πει: «Το 1969 παράτησα το αλκοόλ και τις γυναίκες. Ηταν τα 20 χειρότερα λεπτά της ζωής μου. Εχω σταματήσει να πίνω, αλλά μόνο όταν κοιμάμαι».

Στην ίδια κατάσταση βρίσκεται και ο Αγγλος Πολ Γκασκόιν. Επτά φορές έχει εισαχθεί μέχρι τώρα σε κλινική απεξάρτησης και κάθε φορά ξανακυλά στον βούρκο. Σε μία περίπτωση επέστρεψε στο αλκοόλ μόλις επτά ώρες μετά το εξιτήριο. «Ελπίζω να μην πεθάνω από το αλκοόλ γιατί κανείς δεν θα δείξει κατανόηση» λέει σε ντοκιμαντέρ του ITV για τη ζωή του.

Το αλκοόλ άρχισε να κυλά στις φλέβες του όταν ακόμα βρισκόταν στο απόγειο της δόξας του. Ο εθισμός τού στέρησε τη συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, τον οδήγησε στη χρεοκοπία και στις κλινικές με δανεικά φίλων του. Ο 47χρονος σήμερα «Γκάζα» έχει συλληφθεί πολλές φορές να παρακαλάει για ένα ποτήρι μπίρα έξω από παμπ, να κοιμάται σε παγκάκια και να τρεκλίζει σε δρόμους. Πέρυσι το καλοκαίρι είχε βρεθεί σε κωματώδη κατάσταση πεσμένος σε πεζοδρόμιο δίπλα σε έναν κάδο απορριμμάτων. Δεν είναι λίγοι αυτοί που προβλέπουν πως θα έχει το ίδιο τέλος με αυτό του Γκαρίντσα.