Την περασμένη εβδομάδα ήταν η εικοστή επέτειος του Συντάγματος της Ρωσίας. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν εκφώνησε έναν μεγαλειώδη λόγο, όπου επισήμανε ότι όλοι ζηλεύουν τη χώρα του για τις ηθικές της αξίες και διαβεβαίωσε ότι δεν έχει κανένα σκοπό να παρέμβει στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών. Το βράδυ έγινε ένα πάρτι στο Κρεμλίνο. Κι εκεί, ο 62χρονος ξεπεσμένος ρόκερ Ολεγκ Γκασμάνοφ τραγούδησε τη γνωστή του επιτυχία «Born in the USSR», εμπνευσμένη, όπως είναι προφανές, από το «Born in the USA» του Μπρους Σπρίνγκστιν:

«Η Ουκρανία και η Κριμαία, η Λευκορωσία και ο Μόλδοβας/ Αυτή είναι η χώρα μου! Η Σαχαλίνη και η Καμτσάτκα και τα βουνά των Ουραλίων/ Αυτή είναι η χώρα μου!/ Το Καζακστάν και ο Καύκασος και η Βαλτική./ Γεννήθηκα στη Σοβιετική Ενωση! Made in the USSR./ Οι Ρούρικ, οι Ρομανόφ, ο Λένιν και ο Στάλιν/ Αυτή είναι η χώρα μου!/ Ο Πούσκιν, ο Γεσένιν, ο Βισότσκι, ο Γκαγκάριν/ Αυτή είναι η χώρα μου!/ Ολιγάρχες και ζητιάνοι, εξουσία και ερείπια/ Η αστυνομία, η KGB και οι μεγάλοι επιστήμονες/ Γεννήθηκα στη Σοβιετική Ενωση! Made in the USSR».

Οπως μας πληροφορεί ο Πέτερ Πομεραντσόφ, ένας ρώσος τηλεοπτικός παραγωγός και συγγραφέας που ζει στο Λονδίνο, διπλωμάτες και πολιτικοί επιστήμονες από τη Λετονία και τη Λιθουανία διαμαρτυρήθηκαν έντονα γι’ αυτόν τον ύμνο στον σοβιετικό ιμπεριαλισμό και ζήτησαν να κηρυχθεί ο Γκασμάνοφ ανεπιθύμητος στις χώρες τους. Εκείνος απάντησε ότι το τραγούδι το έγραψε πριν από δέκα χρόνια κι ότι δεν εννοεί τίποτα κακό. Αλλιώς, γιατί να βάλει τον Λένιν δίπλα στους Ρομανόφ και την KGB μαζί με τους ολιγάρχες;

Ε, λοιπόν, η Ρωσία του Βλαντίμιρ Πούτιν είναι ακριβώς αυτό. Προκλητική, αδίστακτη και διπρόσωπη, βεβαιώνει ότι σέβεται την ανεξαρτησία των άλλων χωρών και την ίδια ώρα εκβιάζει και αγοράζει την Ουκρανία. Δολοφονεί δημοσιογράφους, στέλνει στα γκουλάγκ πονηρούς επιχειρηματίες, αφελή κοριτσάκια και ρομαντικούς οικολόγους, για να τους δώσει ξαφνικά χάρη δείχνοντας τη μεγαλοθυμία της. Παραβιάζει ξεδιάντροπα τα δικαιώματα των μειονοτήτων, εξευτελίζει τους γκέι, για να ανοίξει στη συνέχεια την αγκαλιά της σε όλους τους «αληθινούς» Ρώσους. Αφήνει να διαρρεύσουν πληροφορίες για εγκατάσταση πυραύλων στα σύνορά της, για να τις (μισο)διαψεύσει την επομένη, χρησιμοποιώντας τες ουσιαστικά ως διαπραγματευτικό χαρτί. Στηρίζει με όλες τις δυνάμεις της τον Ασαντ, τον σώζει από τους δυτικούς βομβαρδισμούς, για να τον επικρίνει μετά επειδή άφησε να εννοηθεί ότι θα είναι υποψήφιος και πάλι για την προεδρία…

Δεν είναι ποτέ κανείς σίγουρος με τον Τσάρο Βλαδίμηρο, μπορεί να εννοεί κάτι ή το ακριβώς αντίθετο: αυτή είναι η δύναμή του. Στον αντίποδα, ο Πρόεδρος Μπαράκ προβληματίζεται, διστάζει, εκφράζει επιφυλάξεις, συζητά: αυτή είναι η αδυναμία του. Η αντιπαράθεση δύο κόσμων. Διαλέγετε και παίρνετε.

Τελευταία Νέα