Αναζήτηση
Πρώτον, υπάρχει το πρόβλημα της εικόνας που παρουσιάζεται προς τα έξω. Αλλά αυτό είναι παλιό πρόβλημα. Πιο πρόσφατα, υπάρχουν μνήμες που χάνονται για τον ρόλο του γαϊδάρου ακόμη και στα υψίπεδα της Βορειοανατολικής Πορτογαλίας, όπου για αιώνες γαϊδουράκια Μιράντα βοηθούσαν τους αγρότες να οργώνουν χωράφια και να μεταφέρουν αγαθά.
Τώρα η μοίρα του γαϊδουριού έχει φτάσει να θυμίζει αυτή των ανθρώπων στις ευρωπαϊκές χώρες που δέχονται πιέσεις. Των χωρών που απειλούνται από τη μείωση του πληθυσμού και εξαρτώνται για την επιβίωσή τους από επιχορηγήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Σήμερα, στην εποχή της λιτότητας, ακόμη και οι γάιδαροι έχουν αναφερθεί στις συζητήσεις για το κατά πόσο η Ευρωπαϊκή Ενωση οφείλει να διατηρήσει τις αγροτικές της περιοχές, οι οποίες βρίσκονται αντιμέτωπες με περικοπές της οικονομικής τους στήριξης. Η βοήθεια ανέρχεται φέτος σε 78 δισ. δολ. ή 43% του συνολικού προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά ύστερα από συμφωνία που επετεύχθη πρόσφατα οι δαπάνες για τους αγρότες θα μειωθούν ελαφρά έως το 2020, σε περίπου 68 δισ. δολ. τον χρόνο, ποσό που αναλογεί στο 38% του προϋπολογισμού της ΕΕ.
Ο Σοσιαλιστής δήμαρχος δύο από τα χωριά στα υψίπεδα, ο Ορλάντο Βακουέρο, λέει ότι με απόλυτα οικονομικούς όρους «η πραγματική απάντηση είναι ότι οι επιδοτήσεις δεν φέρνουν τίποτε. Οι επιδοτήσεις χρειάζονται για να κρατήσει κανείς τους γαϊδάρους και για λόγους παράδοσης», λέει, «αλλά το αποτέλεσμα είναι ότι όλοι έχουν γίνει πλήρως εξαρτημένοι από αυτούς και δεν υπάρχει πνεύμα καινοτομίας ούτε επιθυμία να αυξηθεί η παραγωγή».
Αλλά ακόμη και εάν στην Ευρώπη παρατηρείται έξοδος από τις αγροτικές περιοχές προς τις πόλεις, η παραδοσιακή αγροτική ζωή, της οποίας αποτελεί μέρος ο γάιδαρος, έχει αρχίσει να ενδιαφέρει ξανά νέους ανθρώπους οι οποίοι περνούν δύσκολα σήμερα στην Ισπανία και την Πορτογαλία.
Ο Λουίς Σεμπαστιάο, ένας 22χρονος αξιωματικός της στρατιωτικής αστυνομίας, λέει ότι συχνά παίρνει το λεωφορείο από τη Λισαβώνα, όπου είναι η βάση του, και ταξιδεύει έξι ώρες για να περάσει το Σαββατοκύριακο στον αγαπημένο του τόπο, όπου ελπίζει να μείνει όταν πάρει σύνταξη.
«Είμαι πολύ τυχερός που έχω δουλειά στη Λισαβώνα, αλλά πού θα έχω καλύτερη ζωή όταν σταματήσει η δουλειά;» ρωτάει. «Εδώ νιώθω πραγματικά στο σπίτι μου, μαζί με τους γαϊδάρους και όλα τα άλλα που κάνουν αυτό το μέρος τόσο ξεχωριστό».
