Αναζήτηση
Την ημέρα που θα τελειώνει το Μνημόνιο και η τρόικα θα αποχωρεί από την Ελλάδα χωρίς εισιτήριο επιστροφής, μη βιαστείτε να αναφωνήσετε «επιτέλους»: παρά την ταπεινωτική διαδικασία του Μνημονίου αποδεικνύεται ότι από την περιπέτεια της χρεοκοπίας της χώρας δεν πήραμε ακόμη το μάθημά μας…
Βρίσκουμε ακόμα τρόπους να κοροϊδεύουμε (τους τροϊκανούς; –μπα, τους εαυτούς μας) και δείχνουμε έτοιμοι να ξαναρχίσουμε και πάλι τα παλιά κόλπα μόλις μας δοθεί η ευκαιρία.
Μόλις αυτές τις μέρες αποδείχτηκε το εξής φρικιαστικό: το ενιαίο μισθολόγιο –ο νόμος που έκοβε μεν τους μισθούς αλλά τερμάτιζε και τις τρομερές μισθολογικές ανισότητες ανάμεσα σε υπαλλήλους με ίδια προσόντα και ίδιο αντικείμενο, εφαρμόζεται α λα ελληνικά –εν ολίγοις, υπάρχουν ακόμα οι πατρίκιοι και οι πληβείοι!
Ενας οδηγός του υπουργείου Οικονομικών εξακολουθεί να αμείβεται περισσότερο από έναν πτυχιούχο του υπουργείο Εξωτερικών και πτυχιούχοι δυο υπουργείων με τα ίδια προσόντα και την ίδια προϋπηρεσία να έχουν διαφορά μισθοδοσίας που να φτάνει τα 1.700 ευρώ τον μήνα.
Το πρώτο πράγμα για το οποίο η τρόικα έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου ήταν η αναποτελεσματικότητα του ελληνικού δικαστικού συστήματος. Πώς να βρεις το δίκιο σου όταν για να τελεσιδικήσει μια υπόθεση χρειάζονται 10 χρόνια; Σε ποιο άλλο δικαστικό σύστημα στον κόσμο επιτρέπεται η αποφυλάκιση επικίνδυνων τρομοκρατών –αποφυλακίζονται λόγω παρέλευσης του 18μήνου και επιστρέφουν στο επαναστατικό έργο τους, δηλαδή ληστείες, τρομοκρατικές επιθέσεις, απόπειρες δολοφονίας –επειδή δεν είχε ολοκληρωθεί η δίκη τους μέσα στο διάστημα αυτό;
Τριάμισι χρόνια είναι η τρόικα στην Ελλάδα κι ακόμη το υπουργείο Οικονομικών δεν έχει καταρτίσει έναν δίκαιο φορολογικό νόμο που να μπορεί να ξεδοντιάζει τους φοροφυγάδες: να εισπράττει τον ΦΠΑ απευθείας με την πώληση ενός προϊόντος, να δίνει σοβαρά κίνητρα στον πολίτη για να ζητεί παντού αποδείξεις, να τιμωρεί εκείνους τους ελεύθερους επαγγελματίες που κλέβουν το κράτος και πλουτίζουν εις βάρος όλων μας. Κι όχι μόνον να γονατίζει αυτούς που έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους.
Εξακολουθούμε να λέμε ότι η μοναδική περίπτωση να βγούμε στην ανάπτυξη είναι να δώσουμε κίνητρα στον ιδιωτικό τομέα και να προσελκύσουμε νέες επιχειρήσεις, αλλά αποδεικνύεται ότι για να ανοίξεις μια Εβγα απαιτείται ένα βουνό χαρτιών και έως επτά χρόνια από τη ζωή σου! Τρέμω μη φύγει η τρόικα κι αρχίσουν πάλι να μπαίνουν τα «δικά μας παιδιά» στο Δημόσιο με συνεντεύξεις, να παίρνουν οι συνδικαλιστές μίζα για να μην κάνουν απεργία και μια άδεια ταξί να κοστίζει όσο ένα διαμέρισμα. Τρέμει άλλος κανείς;
