ΣΤΗΝ Αμερική –από όπου γύρισε ο Αντώνης Σαμαράς τον Αύγουστο –έχουν να λένε ότι δεν πρέπει να συγχέει κανείς την καθαρή θέα με την κοντινή απόσταση. «Never mistake a clear view for a short distance» στο πρωτότυπο. Αυτή ακριβώς είναι η κατάσταση της οικονομίας μας, άρα και της Ελλάδας, αυτή τη στιγμή. Η έξοδος από την κρίση διαγράφεται στον ορίζοντα. Πόσο κοντά είναι όμως;

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος –που δεν πήγε μαζί με τον Πρωθυπουργό στις ΗΠΑ –δεν φοβήθηκε το οδόμετρο. «Εχουμε διανύσει τα τέσσερα πέμπτα της διαδρομής», είπε. Ας μην ξεχνάμε ότι στο ΠΑΣΟΚ επιμένουν να θεωρούν ότι η πορεία εξόδου από την κρίση ξεκίνησε επί διακυβέρνησης Παπανδρέου. Απλώς κανείς δεν είχε πει τότε στους Ελληνες ότι η έξοδος από την κρίση θα περνούσε μέσα από την έρημο της ύφεσης.

Ωραία όλα αυτά. Πόσο κοντά είναι όμως το κοντά; Σε πόσο χρόνο αναλογεί το ένα πέμπτο διαδρομής που μας μένει; Πότε θα γίνουν αντιληπτά τα οφέλη από το πρωτογενές πλεόνασμα που, με όρους ιπποτών της στρογγυλής τραπέζης, είναι το Γκράαλ της πολιτικής Στουρνάρα; Στην –μία –απάντηση που αντιστοιχεί και στα τρία αυτά ερωτήματα κρύβεται η πρόγνωση του μέλλοντος για όσους είναι παίκτες στην ελληνική πολιτική. Ιδίως δε για τρεις: τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ –που είναι εταίροι στην κυβέρνηση –και τον ΣΥΡΙΖΑ που, ως αξιωματική αντιπολίτευση, ξέρει πως το να μην έρθει στην εξουσία την επόμενη φορά θα συνιστά αποτυχία.

Το πιο κρίσιμο μέγεθος στην πολιτική –και το πιο δύσκολο στον υπολογισμό του –είναι ο χρόνος. Πόσος χρόνος θα χρειαστεί λοιπόν για να βγούμε από την κρίση; Ακόμη χειρότερα: πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να το καταλάβουν οι πολίτες; Οι επαγγελματίες το ξέρουν ήδη. Ενα και δύο και τρία και τέσσερα funds εκατοντάδων εκατομμυρίων είναι στα σκαριά για να επενδύσουν σε ελληνικές αξίες και ομόλογα.

Οπως πάντα οι αγορές –που κινούνται με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα –είναι μπροστά κι έχουν ήδη φθάσει σε αυτό που οι πολιτικοί βλέπουν να διαγράφεται στον ορίζοντα.

Εν προκειμένω, ο χρόνος δεν είναι αθώο μέγεθος. Η πολιτική περίοδος που διανύουμε οδηγεί –για πρώτη φορά μετά τον Ιούνιο του 2012 –σε εκλογές: ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές. Θα έχουμε φθάσει τότε στην έξοδο; Θα έχει διανυθεί το υπολειπόμενο ένα πέμπτο της διαδρομής; Δύσκολο να απαντηθεί. Στην πραγματικότητα, τα πολιτικά επιτελεία –έχοντας ακόμη τα εγκαύματα από υπεραισιόδοξες προβλέψεις του παρελθόντος –δεν τολμούν να το πιστέψουν. Γι’ αυτό και η συμπολίτευση προεξοφλεί και προαναγγέλλει, προσέχοντας να μη θριαμβολογεί και να μην υπόσχεται. Αντίστοιχα, η αξιωματική αντιπολίτευση πιστεύει ότι ο χρόνος δεν φθάνει για αναστροφή κλίματος.

Από την άποψη αυτή, η ΔΕΘ αυτή ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες. Οχι μόνο για τις τοποθετήσεις των μεν και των δε, αλλά και γιατί ούτε βούλιαξε η άσφαλτος από τις κινητοποιήσεις, ούτε κάηκε το πελεκούδι από τα δακρυγόνα όπως άλλες χρονιές. Η σχετική νηνεμία στον δρόμο –εκτός από ένδειξη κοινωνικής κόπωσης –είναι άλλη μια ένδειξη ότι πλησιάζουμε στην έξοδο της κρίσης.

Τελευταία Νέα