ΝΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΘΕΙ Η ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΥΣΙΜΩΝ

Βασικό επιχείρημα της τρόικας στις πιέσεις της προκειμένου να εξισωθεί ο ειδικός φόρος κατανάλωσης στο πετρέλαιο κίνησης και θέρμανσης ήταν η ομολογημένη αδυναμία του ελληνικού κράτους να αντιμετωπίσει τη λαθρεμπορία στα καύσιμα και, κατά συνέπεια, τη φοροδιαφυγή. Ομως τα μέτρα που ελήφθησαν, εκτός του γεγονότος ότι αποδείχθηκαν ατελέσφορα ως προς τον αρχικό στόχο, προκάλεσαν προβλήματα μεγαλύτερα από αυτά που υποτίθεται ότι θα έλυναν. Και ο φόρος 62% που επιβλήθηκε στο πετρέλαιο θέρμανσης μείωσε τόσο πολύ τις πωλήσεις ώστε ο κόσμος πάγωσε, οι εναλλακτικές λύσεις θέρμανσης επιβάρυναν τη ρύπανση και, ως επιστέγασμα, ούτε τα προσδοκώμενα έσοδα από φόρους αυξήθηκαν. Τώρα όμως, με την εγκατάσταση συστήματος εισροών – εκροών στα βενζινάδικα (σελ. 16), το κράτος απέκτησε ένα σημαντικό εργαλείο στην πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων. Μήπως έφθασε η ώρα να επανεξεταστεί το καθεστώς του ατελέσφορου φόρου;