Ηταν μια δύσκολη ημέρα. Αναγκάστηκε να αφήσει τις διακοπές του και να έλθει στην Αθήνα για να διεκπεραιώσει μια κοπιαστική, γραφειοκρατική υπόθεση: τη σύμβαση εξαγοράς του ΟΠΑΠ. Ηρθε, υπέγραψε, ξεμπέρδεψε. Πτήση όμως για να γυρίσει αυθημερόν στη θαλπωρή της Κεφαλονιάς δεν υπήρχε. Επρεπε να ξυπνήσει αχάραγα την επομένη. Και τότε εμφανίστηκε ένας φίλος. Θα πετούσε με το προσωπικό του λίαρ τζετ προς το Παρίσι και θα μπορούσε να κάνει μια στάση για να τον αφήσει. Γι’ αυτό είναι οι φίλοι. Για μια ώρα ανάγκης. Ετσι, ο Στέλιος Σταυρίδης γλίτωσε μία ημέρα. Μια «εξυπηρέτηση» του έκανε ο Δημήτρης Μελισσανίδης, στον οποίο μόλις είχε πουλήσει τον ΟΠΑΠ. «Πού είναι το μεμπτό;» διερωτήθηκε ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ. Τι είναι άραγε μεμπτό όταν διαχειρίζεσαι δημόσια περιουσία;

ΠΡΩΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ. Αποφεύγοντας το –όντως βάρβαρο –πρωινό ξύπνημα ο Σταυρίδης κατόρθωσε να επαναφέρει στην επικαιρότητα ερωτήματα περί ηθικής στην πολιτική, τα οποία είναι πολύ παλαιά. Και αρκετές φορές τίθενται με τέτοια ένταση ώστε τα όρια μεταξύ λαϊκισμού και ουσιαστικής κριτικής να είναι δυσδιάκριτα. Πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι δημόσιοι άνδρες απέναντι σε όσους συναλλάσσονται με το Δημόσιο; Δικαιούνται να έχουν μαζί τους κοινωνικές σχέσεις; Να δέχονται δώρα και εξυπηρετήσεις; Ή, για να το πούμε με τον μνημειώδη τρόπο ενός αλησμόνητου υπουργού: Αυτά που τους επιτρέπει ο νόμος είναι πάντα και πολιτικώς ηθικά;

Οι πολίτες απαιτούν από πολιτικούς και κρατικούς αξιωματούχους να μιμηθούν τη γυναίκα του Καίσαρα. Οχι μόνο να είναι τίμιοι, αλλά και να φαίνονται τίμιοι. Η παραμικρή υπόνοια για σύγκρουση συμφερόντων έχει καταστρέψει καριέρες εντός και εκτός συνόρων. Ο πρώην πια πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ δεν ήταν ο πρώτος.

Το 2011 αποκαλύφθηκε ότι η Μισέλ Αλιό-Μαρί, υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, ενώ έκανε χριστουγεννιάτικες διακοπές στην Τυνησία, πέταξε –ίσως επειδή και αυτή σαν τον κ. Σταυρίδη δεν είναι πρωινός τύπος –με το τζετ τυνήσιου επιχειρηματία, στενού φίλου τού δικτάτορα Μπεν Αλι. Τον ρόλο του συνηγόρου της ανέλαβε ο ίδιος ο πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν. Μόνο που έτσι το έθνος έμαθε ότι και αυτός στα τέλη του 2010 έκανε διακοπές σε έπαυλη του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο. Σχόλια όπως το «η σύγκρουση συμφερόντων είναι κατά κάποιον τρόπο μία από τις ιδρυτικές αρχές του σαρκοζισμού» της «Humanite» ανήκαν στη λάιτ κριτική.

Ενα ακόμη ταξίδι που συζητήθηκε ήταν του υπουργού Μεταφορών Μιχάλη Λιάπη με τον ισχυρό άνδρα της Siemens Μιχάλη Χριστοφοράκο. Το καλοκαίρι του 2005 βρέθηκαν μαζί στη Λειψία της Γερμανίας για να παρακολουθήσουν την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου στο Confederation Cup. Ο Λιάπης το απέδωσε στις «φιλικές συναναστροφές» των τέκνων τους. Ο Χριστοφοράκος, όπως αποκαλύφθηκε από το ημερολόγιό του, ήταν ένας μπίζνεσμαν με πολλούς «φίλους» στην πολιτική. Ανάμεσά τους και η Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία δήλωνε ότι ήταν απλώς συμμαθητές και είχαν κοινωνικές σχέσεις. Συμπληρώνοντας ότι «μέχρι τώρα δεν έχει ποινικοποιηθεί η γνωριμία μεταξύ συμμαθητών».

Το 2003 ο υφυπουργός Δημόσιας Τάξης Ευάγγελος Μαλέσιος εκδιώχθηκε από την κυβέρνηση Σημίτη, όταν έγινε γνωστό ότι έμενε σε σπίτι του επιχειρηματία Θανάση Αθανασούλη χωρίς να πληρώνει ενοίκιο. Λίγα χρόνια νωρίτερα κάπως έτσι δόθηκε η αφορμή για τον πολιτικό θάνατο του «στρατηγού» του ΠΑΣΟΚ Θόδωρου Τσουκάτου. Βόλταρε στο Αιγαίο με το κότερο του Σωκράτη Κόκκαλη με προορισμό τη Μύκονο. Τα μποφόρ προκάλεσαν μια αναγκαστική στάση στην Τζια και αυτός τηλεφώνησε στον Θόδωρο Πάγκαλο για να φάνε μαζί. Ο Πάγκαλος έπειτα διηγήθηκε την ιστορία.

Αρκετό καιρό αργότερα η χώρα ασχολιόταν με το «ηθικό ασυμβίβαστο» του ζεύγους Ρουσόπουλου – Ζαχαρέα. Η δημοσιογράφος στη μακρινή πια περίοδο Καραμανλή του νεότερου παρουσίαζε κεντρικό δελτίο ειδήσεων και αργότερα ανέλαβε ρόλο πολιτικής σχολιάστριας. Ο σύζυγός της πάλι ήταν υπουργός Επικρατείας, εποπτεύων τα ΜΜΕ. Οσους τους επέκριναν, τους κατηγορούσαν για αναχρονιστικές απόψεις που υποβιβάζουν τον ρόλο των γυναικών. Στη Γαλλία το αντίστοιχο ζεύγος ήταν –τηρουμένων των αναλογιών –ο Ντομινίκ Στρος-Καν και η Αν Σινκλέρ. Η Σινκλέρ παρουσίαζε για πάνω από 13 χρόνια μια επιτυχημένη ενημερωτική εκπομπή. Οταν το 1997 ο DSK έγινε υπουργός Οικονομικών, αυτή παραιτήθηκε.

Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ. Σε κάποια κράτη με προτεσταντική ηθική και πιο αποτελεσματικούς θεσμούς ιστορίες σαν τις προαναφερθείσες μπορεί να πλήξουν ακόμη και τον πρώτο πολίτη της χώρας. Οπως φέρ’ ειπείν στη Γερμανία. Ο πρόεδρος Κρίστιαν Βουλφ αναγκάστηκε να παραιτηθεί πέρυσι, έπειτα από αίτημα της Εισαγγελίας να αφαιρεθεί η ασυλία του για να του ασκήσει δίωξη για παράτυπες σχέσεις με επιχειρηματίες. Οταν ήταν πρωθυπουργός του κρατιδίου της Κάτω Σαξονίας είχε πάρει δάνειο ύψους 500.000 ευρώ από τη σύζυγο ενός πλούσιου φίλου του (με χαμηλότατο επιτόκιο). Λίγο μετά αποκαλύφθηκε ότι είχε κάνει διακοπές στο εξοχικό στελέχους κινηματογραφικής εταιρείας, η οποία έλαβε δανειακές εγγυήσεις από κρατικές τράπεζες της Σαξονίας χάρη στον Βουλφ.

Στο ερώτημα ποιος είναι πιο ηθικός, οι πρωταγωνιστές των ιστοριών αυτών ή οι επικριτές τους, είναι δύσκολο να απαντήσει κανείς. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Ιούλιος Καίσαρας, στον οποίο αποδίδεται –κατά τον Πλούταρχο –η πατρότητα της διάσημης παροιμίας για τη γυναίκα του, είχε δίκιο σε ένα πράγμα: η δύναμη του φαίνεσθαι δεν είναι διόλου αμελητέα στη δημόσια ζωή.

Τελευταία Νέα