[Στιγμές] Απόλαυση

Η έκτασή της δεν ξεπερνά τα 18 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Αποτελείται κυρίως από ηφαιστειακά πετρώματα και απέχει περίπου δύο χλμ. από το κοντινότερο κατοικημένο νησί. Το φετινό καλοκαίρι, της –σε αντίθεση με όσα συμβαίνουν στο Δημόσιο –δικής μας περιορισμένης κινητικότητας και της υπεραναπλήρωσής της από νοερά ταξίδια, κατέλαβε χαλαρά την πρώτη θέση από περιγραφές φίλων ως ιδανικός προορισμός. Ενας βράχος στην καρδιά του Αιγαίου παρηγορεί τους εγκλωβισμένους σε μια τεράστια πόλη με ασφυκτικά όρια, σε μια ζωή με θεωρητικά άπειρες επιλογές αλλά πρακτικά ελάχιστες εναλλακτικές.

Ο Β. πηγαίνει κάθε χρόνο. Ο,τι και αν συμβεί είναι εκεί γύρω –μια εβδομάδα επιστροφής στις γνώριμες βουτιές και τις οικείες γωνιές, σαν προσκύνημα σε έναν έρωτα που δεν τελειώνει ποτέ –προτού ριχτεί και πάλι στις αθηναϊκές τρικυμίες. Ο Κ. άρχισε να περιγράφει με πάθος «μια παραλία σαν Αγία Τράπεζα» και να αφηγείται την ιστορία ενός καλοκαιρινού μεσημεριού όταν έφθασε με την παρέα του εκεί, έπεσαν στα «πιο καθαρά γαλαζοπράσινα νερά που έχω δει στη ζωή μου» και κατόπιν με ψωμί, τυρί και ούζο συνέθεσαν μια σονάτα υπέρτατης απόλαυσης. Ο Σ. περιγράφει με λεπτομέρειες κάθε κόλπο και κάθε βόλτα με το φουσκωτό γύρω της και, όπως τα παιδιά μαζεύουν άμμο και βότσαλα σε μπουκάλια για να διατηρήσουν το καλοκαίρι τις κρύες νύχτες του χειμώνα, συλλέγει εικόνες και ιστορίες για να αντέχει τις δύσκολες ώρες αυτού του παρατεταμένου χειμώνα των τελευταίων ετών.

Αυτό το καλοκαίρι η Πολύαιγος, το πανέμορφο ακατοίκητο νησάκι κοντά στην Κίμωλο, βρίσκεται στα όνειρα πολλών εγκλωβισμένων από τις απαιτήσεις του Μνημονίου και του πρωτογενούς πλεονάσματος. Λες και έχουν έρθει εκεί σε επαφή με ένα κομμάτι του εαυτού τους που αφήνεται στην απόλαυση χωρίς την ενοχή που δημιουργούν οι ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις μιας ζωής πλούσιας μόνο σε υποχρεώσεις.

«Είναι αδύνατο να ζήσεις ηδονικά χωρίς φρόνηση, ομορφιά και δικαιοσύνη. Και είναι αδύνατο να έχει η ζωή σου ομορφιά, δικαιοσύνη και φρόνηση αν δεν έχει και ευχαρίστηση. Οποιος δεν τα διαθέτει αυτά δεν μπορεί να ζήσει ευτυχισμένα», έλεγε ο Επίκουρος, προτρέποντάς μας φιλικά. Ο Γ. συχνά δείχνει με νόημα το χέρι του –εκεί που έχει γράψει σε μια εξωτική γλώσσα τη λέξη «απόλαυση». Και κάθε φορά διαπιστώνουμε πόσο απαγορευτική έχει γίνει η ευχαρίστηση σήμερα, πόσο η απόλαυση έχει εξορισθεί από έναν κόσμο σαν το πιθάρι των Δαναΐδων, που τρέφεται από τις ζωές μας. Ποιος να το φανταζόταν πως θα έφθανε ο καιρός που το να αφεθείς στις απλές απολαύσεις θα έμοιαζε με υπέρτατη πράξη αντίστασης…