Μπορούσες να αντιληφθείς το πολυπολιτισμικό του πράγματος, ακόμα και από την ουρά στο κυλικείο της Φιλοσοφικής Σχολής: την υπέμεναν σαν… στωικοί φιλόσοφοι Ιάπωνες με χαβανέζικα πουκάμισα, Βρετανοί ροδοκόκκινοι από τον αθηναϊκό ήλιο, ινδές καθηγήτριες με την παραδοσιακή φορεσιά της χώρας τους.

Στέκονταν πλάι σε περίπτερα εκδόσεων όπως του περιοδικού «Philosophy Now» ή του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, αναζητούσαν στο πρόγραμμα την καλύτερη συζήτηση της ημέρας, σχημάτιζαν πηγαδάκια και μιλούσαν κουνώντας τα χέρια έντονα ή καθόλου.

Μπορούσες να συναντήσεις ακόμη και έναν φραγκισκανό μοναχό, με το διακριτικό του τάγματός του καφέ ένδυμα, όπως τον Φρανσέσκο Αλφιέρι, καθηγητή Φιλοσοφίας στο Μπάρι της Ιταλίας, με ειδίκευση στη φαινομενολογία του Εντμουντ Χούσερλ. Ηρθε στην Αθήνα λίγο πριν από την έναρξη του 23ου Παγκοσμίου Συνεδρίου Φιλοσοφίας, στο οποίο δίνουν το «παρών» περίπου 3.000 συμμετέχοντες από 105 χώρες.

Το συνέδριο διήνυε τη δεύτερη ημέρα του και ο Φρανσέσκο Αλφιέρι μόλις είχε ολοκληρώσει την ομιλία του πάνω στη φαινομενολογία της Αννας-Τερέζα Τιμιενιέτσκα, ενώ την ίδια στιγμή ολοκληρώνονταν και άλλες: για την τριαδική σχέση κομφουκιανισμού, βουδισμού και ταοϊσμού ή για το χιούμορ ως φιλοσοφικό εργαλείο, για το μέλλον του μαρξισμού ή για τη φιλία ως ηθικό ελατήριο. «Μου αρέσει που βρίσκονται εδώ τόσο πολλοί διαφορετικοί φιλόσοφοι», έλεγε ο φραγκισκανός μοναχός δίνοντας άθελά του το στίγμα του εγχειρήματος. «Χριστιανοί, ισλαμιστές, άθεοι κάθονται όλοι μαζί και συζητούν. Ξέρετε, πάνω από κάθε φιλοσοφία, πάνω από κάθε δόγμα βρίσκεται ο άνθρωπος».