Στα τέλη του 19ου αιώνα το φαγητό θεωρούνταν ακόμη μια πολύ αυστηρή διαδικασία. Οσοι κάθονταν στα πλουσιοπάροχα τραπέζια που στρώνονταν στον εξελιγμένο και πλήρως βιομηχανοποιημένο δυτικό κόσμο έπρεπε να στρώνουν καλά τις πετσέτες στα γόνατά τους, να τρώνε με μαχαιροπίρουνα και να ακολουθούν μια σειρά από κανόνες καλής συμπεριφοράς. Ειδικά το παγωτό σερβιριζόταν σε αστραφτερούς ασημένιους δίσκους με τη συνοδεία μικρών κουταλιών. Ολα αυτά μέχρι το 1904 και την Παγκόσμια Εκθεση του Σεντ Λούις στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου ξέμεινε ένας παγωτατζής από μπολ. Μεγάλη η ζήτηση για το γλυκό και ο Τσαρλς Μέντσες, μην έχοντας άλλο μέσο να εξυπηρετήσει τους πελάτες του, αναγκάστηκε να ενώσει τις δυνάμεις του με έναν ζαχαροπλάστη, ο οποίος σκέφτηκε να τυλίξει τις ζεστές βάφλες του δημιουργώντας έτσι το πρώτο χωνάκι.

Τι και αν οι Πέρσες από το 400 π.Χ. έφτιαχναν το πρώτο παγωτό χύνοντας χυμό σταφυλιού πάνω στο χιόνι; Οι υπόλοιποι λαοί χρειάστηκαν περισσότερους από 23 αιώνες προκειμένου να καταφέρουν να φάνε την παγωμένη λιχουδιά χωρίς κουτάλι. Η ιστορία του παγωτού χωνάκι ξεκίνησε από κάποια βιβλία μαγειρικής τον 19ο αιώνα. Το 1825 ο ζαχαροπλάστης Ζουλιάν Αρσαμπόλ έγραψε πρώτος πώς μπορεί κάποιος να τυλίξει έναν κώνο από μικρές βάφλες ενώ το 1888 η Αγγλίδα Αγκνες Μάρσαλ, στη συνταγή της «Κορνέδες με κρέμα», συμβούλευε τις νοικοκυρές της εποχής να φτιάχνουν τους κορνέδες με αμύγδαλα και να τους ψήνουν στον φούρνο.

Η θεωρία από τα βιβλία έγινε πραγματικότητα λίγα χρόνια αργότερα, στο Μιζούρι των ΗΠΑ. Στην Παγκόσμια Εκθεση, ο Ερνεστ Χάμβι κατάφερε να τυλίξει τις φρέσκες βάφλες που είχε μόλις ετοιμάσει, τις ζαλάμπια, όπως τις ονόμαζε, χρησιμοποιώντας έναν σουγιά, και να δημιουργήσει έτσι το πρώτο χωνάκι. Μια μικρή κίνηση για τον ζαχαροπλάστη, μια μεγάλη εξέλιξη για τη ζαχαροπλαστική! Πλέον, ο καθένας μπορούσε να φάει το παγωτό πιο εύκολα. Ούτε πιάτα ούτε κουτάλια, μόνο χέρια! Γι’ αυτό και μέσα σε λίγες ημέρες, στην Εκθεση, ξεφύτρωσαν περίπου 50 περίπτερα που πουλούσαν την κορνουκόπια, όπως αρχικά βαφτίστηκε η νόστιμη εφεύρεση.

Παράλληλα με τον αγώνα αυτών που λάτρευαν το παγωτό να γευθούν την καινούργια λιχουδιά, ξέσπασε και ένας άλλος, για το ποιος ήταν ο πραγματικός εμπνευστής του κώνου. Η Διεθνής Ενωση Παραγωγών Παγωτού υιοθέτησε επίσημα την ιστορία του Χάμβι. Αυτό όμως δεν εμπόδισε και άλλους σφετεριστές της πατέντας να εκφράσουν τις απόψεις τους. Την ίδια περίοδο, στο προσκήνιο εμφανίστηκε ένας Νεοϋορκέζος με το όνομα Ιτάλο Μαρτσιόνι, ο οποίος στις 13 Δεκεμβρίου 1903 απέκτησε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για ένα καλούπι ζύμης που κρατάει το παγωτό. Ενώπιον της επιτροπής που του χορήγησε το δίπλωμα υποστήριξε ότι πουλούσε αυτό το εξ ολοκλήρου βρώσιμο παγωτό από το 1896. Οταν λοιπόν άρχισαν να ξεφυτρώνουν σιγά σιγά και άλλες εταιρείες που έφτιαχναν χωνάκια, θέλησε να υπερασπιστεί την ιδέα του και κατέφυγε νομικά εναντίον τους. Ωστόσο ο κώνος που είχε κατοχυρώσει για λογαριασμό του δεν ήταν τελικά ο ίδιος και στο τέλος έχασε τις αγωγές.

Ανάλογη τύχη είχε και ο Αντόνιο Βιλανόβα, ένας έμπορος παγωτού από το Μάντσεστερ, που κατοχύρωσε το 1902 μια μηχανή η οποία παρήγε μπισκότα για παγωτό σε σχήμα φλιτζανιού. Ο Ντέιβιντ Αβαγιού, ένας Τούρκος που εργαζόταν στην Εκθεση του Μιζούρι, δήλωσε ότι εκείνος είχε πρώτος την ιδέα βλέποντας το παγωτό να σερβίρεται σε μυτερά χάρτινα ποτήρια στη Γαλλία. Ακόμη, ο Αμπε Ντουμάρ από τη Συρία που πωλούσε αναμνηστικά στον ίδιο χώρο ισχυρίστηκε πως έφτιαξε αυτός το χωνάκι κάποιο βράδυ, παίρνοντας ένα από τα γλυκά του Χάμβι και τυλίγοντάς το όπως συνήθιζαν να κάνουν τα σάντουιτς στη Μέση Ανατολή, μόνο που αντί για κρέας ή φαλάφελ έβαλε μέσα παγωτό.
Το χωνάκι

Εκτός από το σχήμα του το χωνάκι, ως προς τη σύνθεσή του, έχει αλλάξει ελάχιστα από την αρχή της δημιουργίας του

ΤΡΙΒΙΑ

Η πρώτη χώρα σε κατανάλωση παγωτού παγκοσμίως είναιοι Ηνωμένες Πολιτείες, με 22,7 λίτρα ετησίως ανά κάτοικο

Για να φάει κάποιος μια μπάλα παγωτού χρειάζεται να τη γλείψει περίπου 50 φορές

Από όλες τις ημέρες της εβδομάδας, την Κυριακή πωλούνταιοι μεγαλύτερες ποσότητες παγωτού

Το5% όσων καταναλώνουν παγωτό συνηθίζει να το μοιράζεται με τα κατοικίδιά του

Η αγαπημένη γεύση παγωτού είναι η βανίλια, με ποσοστό 33%. Δεύτερη έρχεται η σοκολάτα με 19%

Το πιο διαδεδομένο σιρόπι είναι αυτό της σοκολάτας

Ο Ιούλιος είναι ο εθνικός μήνας παγωτούγια τις Ηνωμένες Πολιτείες ενώ την τρίτη Κυριακή του ίδου μήνα εορτάζεται η Εθνική Ημέρα Παγωτού. Τη θέσπισε ο Ρόναλντ Ρίγκαν το 1984, αναγνωρίζοντας την αγάπη των Αμερικανών για το συγκεκριμένο γλύκισμα

Σύμφωνα με το Βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες, η μεγαλύτερη πυραμίδα από μπάλες παγωτού κατασκευάστηκε τον Αύγουστο του 2002. Αποτελούνταν από 3.894 μπάλες, είχε 22 επίπεδα, ζύγιζε 456 κιλά και είχε ύψος 1 μέτρο και 34 εκατοστά

Τελευταία Νέα