«ΛΕΥΤΕΡΙΑ στον Λάκη Γαβαλά». Εντάξει –ας μην το παρακάνουμε. Δεν περιμένει κανείς να δει το σύνθημα αυτό γραμμένο ως γκραφίτι –άντε με «φλούο» χρώμα ώστε να είναι μοδάτο! –σε κανέναν τοίχο απέναντι στην Εισαγγελία. Ο μόδιστρος μπαινοβγαίνει στις φυλακές όπως κάποτε μπαινόβγαινε στα αεροπλάνα για να πάει καμιά Μύκονο.

ΑΠΟ την Ψαρού στο prison chic. Τα ‘χει αυτά η ζωή. Ο Τζον Γκαλιάνο, ας πούμε, πέταξε πιωμένος –ή τίποτε χειρότερο –κάτι αντισημιτικές χοντράδες σ’ ένα καφέ του Παρισιού και βρέθηκε εκτός Ντιορ. Ο Λάκης πάλι είναι από τα επώνυμα θύματα μιας φορολογικής εθνοκάθαρσης που συντελείται επιλεκτικά. Εχει χρέη στο Δημόσιο. Δεν είναι όμως ο μόνος από την παρέα τού lifestyle που έχει τέτοια βάρη στην πλάτη. Ούτε είναι ο μόνος που υπήρχε γι’ αυτόν ένταλμα σύλληψης στο Αστυνομικό Τμήμα. Είναι όμως ο μόνος που πήγε και παρουσιάστηκε. Είναι επίσης κάποιος που ζει την περιπέτειά του πίσω από τα σίδερα με στωικότητα. Και θα μπορούσε να πει κανείς, με αξιοπρέπεια. Ούτε πάει να μπλέξει άλλους όπως ο Ακης –ούτε νεο-επικούρειες ατάκες τύπου «όλοι μαζί τα φάγαμε» έχουν βγει από το στόμα του.

ΣΤΗΝ ιταλική μόδα διέπρεψε ο Λάκης. «Dura la vita» –είναι σκληρή η ζωή –συνηθίζουν να λένε οι ιταλοί. Το California style αρχηγείο του Γαβαλά στα Μεσόγεια –έρημο πλέον και αναξιοποίητο παρά την καλή ιδέα να πάει εκεί η Περιφέρεια σε swap με τα χρέη –υπάρχει για να θυμίζει ότι η Αττική Οδός δεν έγινε τελικά άξονας ανάπτυξης και πολλά παρακείμενα ακίνητα που δεν αξιοποιήθηκαν εγκαίρως μένουν τώρα στα αζήτητα. Είναι οι ναοί των εκπτωτικών πωλήσεων που λειτουργούν ως μαγνήτες και μυρμηγκιάζουν από κόσμο που αγοράζει τώρα το lifestyle κοψοχρονιά σε περσινά και προπέρσινα μοντέλα. Αλλά τι πειράζει; Δεν είμαστε σε φάση διαρκείας «κάθε πέρσι και πολύ καλύτερα»;

ΑΠΟ εκεί και πέρα μένει να ειπωθούν τα αυτονόητα. Ενας Λάκης δεν φέρνει τη φορολογική μεταρρύθμιση. Οι χειροπέδες στα χέρια του Γαβαλά δεν αλλάζουν σε τίποτε μια φορολογική πραγματικότητα όπου το μαύρο χρήμα είναι ο κανόνας και όπου ένα αντικειμενικό σύστημα φορολόγησης εξακολουθεί να είναι ζητούμενο. Και όμως, όλα θα ήταν τόσο απλούστερα αν όλες ανεξαιρέτως οι συναλλαγές, μικρές και μεγάλες, γίνονταν υποχρεωτικά μέσω τραπέζης ή με κάρτα. Στο εξωτερικό, οι πολίτες πληρώνουν με τη χρεωστική τραπεζική τους κάρτα ακόμη κι ένα πακέτο τσιγάρα στο περίπτερο ή ακόμη κι ένα σακουλάκι βερίκοκα στον μανάβη. Είναι ένας απλός και εύκολος τρόπος να μπει τάξη στο σύστημα και μάλιστα με τρόπο που θα βοηθήσει πωλητές και αγοραστές, τράπεζες και φορολογουμένους. Το μετρητό είναι συνήθεια τριτοκοσμική, ενώ είναι το ηλεκτρονικό χρήμα που φέρνει αυτομάτως διαφάνεια, χωρίς κυνηγητά, χειροπέδες, ιεροεξεταστές και εικονικές εκτελέσεις.

ΚΑΤΑ τα λοιπά, δεν έχει κανείς παρά να θαυμάσει τον τρόπο με τον οποίο ορισμένα πρόσωπα μονοπωλούν τα φώτα της δημοσιότητας –σε καλούς ή κακούς καιρούς, αδιάφορο. Μέγας σκηνοθέτης των ντεφιλέ και περιζήτητος ανάμεσα στις κυρίες διαφόρων χρεοκοπημένων σήμερα κυρίων στις εποχές του εύκολου χρήματος, ο Γαβαλάς είναι σήμερα ένας από τους επώνυμους μάρτυρες της μεγάλης οικονομικής κρίσης. Αμήν.

Τελευταία Νέα