Αναζήτηση
Στην αστυνομική λογοτεχνία, η οποία αντανακλά συνήθως την πεζή πραγματικότητα, υπάρχει ένας χρυσός κανόνας: όταν διαπράττεται ένα έγκλημα, το πρώτο πράγμα που πρέπει να εξετάζεις είναι ποιος επωφελείται από αυτό. Κι όταν ένας προφανής ύποπτος βαρύνεται με υπερβολικά πολλές ενδείξεις ενοχής, καλό είναι να μη σπεύδεις να τον κλείσεις στη στενή. Εχε τον πρόχειρο για ανάκριση, παράλληλα όμως συνέχισε την έρευνα. Μπορεί κάτι να σου διαφεύγει.
Το ελληνικό Κοινοβούλιο δεν κλήθηκε να εξιχνιάσει ένα αστυνομικό μυστήριο, αλλά να κρίνει αν πρέπει να παραπεμφθεί ή όχι ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Η απόφαση ελήφθη με καθαρή πλειοψηφία –αλλά δύσκολα μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι υπακούει σε πολιτικές σκοπιμότητες. Στην ερώτηση «ποιος επωφελείται», η απάντηση που δόθηκε από την Προκαταρκτική Επιτροπή δεν ήταν «ο κατηγορούμενος», αφού ουδείς ισχυρίστηκε ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου είχε οποιοδήποτε οικονομικό όφελος από την υπόθεση, αλλά «οι συγγενείς του». Στην ερώτηση «μα πώς είναι δυνατόν ο υπουργός Οικονομικών να διαγράψει τα ονόματα τριών συγγενών του από μια καυτή λίστα», η απάντηση δεν ήταν «επειδή είναι χαζός», αφού ουδείς ισχυρίζεται ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου είναι χαζός, αλλά «επειδή μέσα στην αλαζονεία του πίστευε ότι δεν θα τον αγγίξει κανείς». Στην ερώτηση «γιατί ο υπουργός δεν παρέδωσε τη λίστα στο ΣΔΟΕ», η απάντηση δεν ήταν «επειδή ήλπιζε να ξεχαστεί», αφού σίγουρα δεν θα την ξεχνούσε η αποστολέας της –η Κριστίν Λαγκάρντ -, αλλά «επειδή όλο το σύστημα είναι σάπιο».
Συγγνώμη, αλλά αν ήταν αστυνομικό μυθιστόρημα ο συγγραφέας του δεν θα ήταν πολύ ταλαντούχος.
Η αλαζονεία του πρώην υπουργού δεν αμφισβητείται. Το Συμβούλιο που θα συγκληθεί όμως τις επόμενες ημέρες δεν θα αποτελείται από ψυχαναλυτές, αλλά από δικαστές. Δεν θα κληθεί να αποφασίσει αν ο πρώην «Τσάρος» είναι καλός για παρέα, αλλά αν ζημίωσε το ελληνικό Δημόσιο. Δεν θα κρίνει –δεν πρέπει να κρίνει –αν το Μνημόνιο που διαπραγματεύτηκε και εφάρμοσε ο κατηγορούμενος έκανε καλό ή κακό στη χώρα, αλλά κατά πόσον ευσταθεί το κατηγορητήριο εναντίον του για απιστία, παράβαση καθήκοντος και νόθευση εγγράφου.
Θα είναι αυτά τα κριτήρια με βάση τα οποία θα λάβει την απόφασή του το Δικαστικό Συμβούλιο; Ή θα επηρεαστεί από την περιρρέουσα ανθρωποφαγική ατμόσφαιρα και θα θυσιάσει χωρίς πολλή συζήτηση έναν άνθρωπο που αποτελεί χωρίς αμφιβολία τον ιδανικό αποδιοπομπαίο τράγο; Ο κ. Παπακωνσταντίνου έχει πολλούς εχθρούς, πολλούς ανθρώπους που θα ήθελαν να τον βλάψουν και να τον εκδικηθούν. Ακόμη και η υποψία ότι μπορεί να έπεσε θύμα σκευωρίας είναι αφόρητη.
Προσωπικά δεν έχω πειστεί για την ενοχή του –αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Το σημαντικότερο είναι ότι κανένας έλληνας πολίτης δεν έχει πειστεί ότι για την αδυναμία να καταπολεμηθεί η μάστιγα της φοροδιαφυγής σε αυτή τη χώρα φταίει κάποιος που αλλοίωσε μια λίστα για να γλιτώσει τις πλούσιες εξαδέλφες του από πρόστιμο. Εδώ πια το αστυνομικό μυθιστόρημα μετατρέπεται σε βίπερ Νόρα.
