Παλιά το ρίχναμε στο σορολόπ ή το γυρίζαμε κατευθείαν στο τσάμικο. Από το περασμένο Σαββατοκύριακο η γραμμή λέει ζεϊμπέκικο κι όποιος δεν τον πιστεύει, ιδού και η σχετική αποστροφή της Αλέκας Παπαρήγα από την ομιλία της στην πρόσφατη ολομέλεια της Βουλής: «Ο λαός βρίσκεται από δυο μεριές στα Τρίκαλα στα δυο στενά, αλλά δεν μπορεί να γίνει Σακαφλιάς». Και πώς θα μπορούσε άλλωστε; Είναι γνωστή η αμήχανη σχέση του ιστορικού ΚΚΕ με αυτό που κάποτε λεγόταν «κοινωνικό περιθώριο». Οπότε τι να σου κάνει κι ο Σακαφλιάς, εάν βεβαίως υπήρξε ποτέ και δεν είναι αποκύημα της λαϊκής μούσας; Στα μητρώα του Δήμου Τρικκαίων πάντως δεν υπάρχει πουθενά οικογενειακή μερίδα με αυτό το όνομα. Αντιθέτως στην προφορική παράδοση το ίδιο πρόσωπο συναντάται και ως «Σαρκαφλιάς» ή ως «Σακαβλιάς» ή και με απείρως πιο εύγλωττα υποκοριστικά.

Δεν το λέω εγώ, το λένε οι (ιστορικοί) αρχηγοί του Κομμουνιστικού Κόμματος οι οποίοι είδαν κι έπαθαν μέχρι να βάλουν σε μια σειρά τους λαϊκούς ανθρώπους που αυθορμήτως πύκνωσαν τις τάξεις του. Το είπε και κοτζάμ Αρης Βελουχιώτης στην προσπάθειά του επάνω να διδάξει εγκράτεια τους συντρόφους του: «Εδώ που ήρθατε, την ψ… θα την έχετε μονάχα για κατούρημα».

Τα ίδια περίπου μας ζητάει σήμερα και η Γερμανία, αλλά την έχουμε πάρει με πολύ κακό μάτι.

Τελευταία Νέα