Την εποχή που η Σαλούα Ραούντα Σουκάρ (φωτογραφία) εξέθετε τη δουλειά της με επιτυχία στο Παρίσι, οι κριτικές στις αραβικές εφημερίδες δεν ήταν θετικές και ο πρέσβης του Λιβάνου της είπε: «Είναι περίεργα τα έργα σου. Δεν έχεις κάνει και κάποιο λιβανέζικο για μας;». Διότι η Σουκάρ είχε βρει τον τρόπο να επικοινωνήσει με τη Δύση, αλλά οι εμφανείς αρχιτεκτονικές δομές στους πίνακές της και η φουτουριστική διάθεση που κυριαρχούσε στη γλυπτική της δεν μπορούσαν να γίνουν εύκολα αποδεκτά στην Ανατολή.

Παρ’ όλ’ αυτά, τα έργα της γίνονταν δεκτά σε μεγάλες ομαδικές εκθέσεις του εξωτερικού, από το Βελιγράδι έως τις Βρυξέλλες και από την Τυνησία έως τη Βραζιλία, και δεν της έλειψαν οι διακρίσεις, με κορυφαίο ίσως το βραβείο στην Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας το 1968. Το 1977 άρχισε να διδάσκει Γλυπτική στο Πανεπιστήμιο του Λιβάνου. Ομως εκείνα που της έλειπαν βασικά ήταν οι ευκαιρίες και ο διάλογος.

Και τώρα έρχεται η αναδρομική της έκθεση όχι σε ένα μουσείο της πατρίδας της, αλλά στην Τέιτ των 5,3 εκατ. επισκεπτών ετησίως. «Οχι για να διορθώσουμε ένα λάθος, αλλά για να την τοποθετήσουμε ως μια σημαντική μορφή στην ιστορία της τέχνης του 20ού αιώνα», επισημαίνει η επιμελήτρια της Τέιτ Μόντερν, Τζέσικα Μόργκαν.

Τελευταία Νέα