Αναζήτηση
«Αυτό που ενδιαφέρει τον έλληνα πολίτη είναι να πληρώσει λιγότερο φόρο ακινήτων. Η κυβέρνηση, αντιλαμβανόμενη τα προβλήματα των Ελλήνων, θα επιβάλει μειωμένο φόρο το 2013». Το είπε ο υφυπουργός Οικονομικών Γιώργος Μαυραγάνης και είναι κομμένο από το ίδιο ύφασμα της κυβερνητικής προπαγάνδας, που προσπαθεί να πείσει ότι άρχισε κιόλας η μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης των πολιτών.
Φυσικά, καμία μείωση δεν υπάρχει, απλώς διαφοροποιούνται τα επιμέρους στοιχεία της φορολόγησης: κάποια αυξάνονται και κάποια μειώνονται, κάποια προστίθενται και κάποια αφαιρούνται. Το συνολικό αποτέλεσμα δεν αλλάζει.
Αλλά ας μείνουμε μόνο στη φορολογία ακινήτων που… μειώνεται! Καταρχήν η έννοια της μείωσης υφίσταται συγκριτικά, και μεταξύ διαφορετικών χρονικών σημείων. Μειώνεται σε σχέση με τι; Και μειώνεται σε σχέση με πότε; Αν μιλάμε για τους φόρους που πληρώνει όποιος κατέχει ακίνητη περιουσία συγκεκριμένης άξιας, η ελάφρυνση δεν είναι παρά ένα τρικ. Παιχνίδια στατιστικής.
Να το απλοποιήσουμε κάπως. Οι υπόχρεοι κάτοχοι ακινήτων πλήρωναν –όπως είναι λογικό –τον τακτικό φόρο, όποια ονομασία και αν του έδιναν οι κυβερνήσεις. Αυτός ο φόρος, όπου η αντικειμενική αξία αυξάνεται ή όπου δεν υπήρχε και εφαρμόζεται, μεγαλώνει. Ας πούμε ότι και αυτό είναι λογικό. Σε αυτόν τον φόρο ο Βενιζέλος προσέθεσε το φθινόπωρο του 2011 μια έκτακτη φορολογία –αυτήν που αποκλήθηκε «χαράτσι» και εισπράχθηκε μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ. Αυτή η φορολογία παραμένει και θα εισπραχθεί πάλι μέσω της ΔΕΗ. Απλώς θα είναι «μεσοσταθμικά» κατά 10%-15% χαμηλότερη.
Να το πούμε με ένα παράδειγμα τυχαίων αριθμών; Οποιος πλήρωσε για την περιουσία του φόρο 100 ευρώ για τον προηγούμενο χρόνο κατέβαλε τα 100 ευρώ συν το χαράτσι, το οποίο ας το υπολογίσουμε τυχαία στα 50 ευρώ. Αρα η οφειλή του στην Εφορία ανέβηκε στα 150 ευρώ. Οτι ενδέχεται τον επόμενο χρόνο αυτή η οφειλή –ονομαζόμενη πλέον ενιαίος φόρος ακινήτων –να μειωθεί στα 140 ή στα 130 ευρώ δεν συνιστά μείωση. Συνιστά μικρότερη αύξηση, γι’ αυτό το διάστημα τουλάχιστον.
Ισως το μόνο που μπορεί να θεωρηθεί ελάφρυνση είναι τα ενδεχόμενα εισοδηματικά κριτήρια, και αυτά μένει να τα δούμε. Οπως μένει να δούμε ποσό θα «ελαφρυνθεί» αυτός που θα του κάνουν σκόντο στο ακίνητό του αλλά θα πρέπει να πληρώσει πλέον και για αγροτεμάχιο που έχει! Επιπλέον, η ενδεχόμενη ελάφρυνση ή και η απαλλαγή όσων εισοδημάτων θα ήταν αδύνατον να πληρώσουν δεν είναι παρά η ανάγκη που γίνεται φιλοτιμία και όχι σχεδιασμένη μείωση φορολογίας. Συμπέρασμα; Οπως έλεγε ο Μαρκ Τουέιν: «Υπάρχουν ψέματα, μεγάλα ψέματα και στατιστικές».
