Πολύ καλά έκανε ο Πέτρος Φιλιππίδης και τα βρόντηξε επειδή κάποιος θεατής έτρωγε ένα μισόκιλο πατατάκια. Εγώ θα τα είχα βροντήξει και για πολύ λιγότερα. Λένε ότι για το κακό συνήθειο της συγχρονισμένης μάσας μετά δημοσίων θεαμάτων ευθύνονται τα πολυσινεμά και τα ντονέρ για το ποπκόρν. Δεν το πιστεύω. Πολύ πριν να στρώσουν τραπέζι τα multiplex και να μεταβληθούν τα θερινά τα σινεμά σε σουβλατζίδικα είχαν προηγηθεί απείρως πιο ευυπόληπτες αίθουσες. Σήμερα και ο πλέον άσχετος το γνωρίζει ότι το δύσκολο είδος της Οπερας δεν πάει με τίποτα κάτω αν δεν το προσφαΐσεις με δυο-τρεις πλάκες σοκολάτα, μέσα και τα χρυσόχαρτα. Ακούω το χράτσα-χρούτσα και η ψυχή μου αγριεύεται μέσα στο σκοτάδι. Τι να μας πει τώρα ο «Σικελικός εσπερινός» αν δεν σου κολλήσει λίγη σοκολατίτσα στο δόντι, αν δεν νιώσεις το χρυσόχαρτο να ηλεκτρολύεται μεταξύ άνω και κάτω γομφίου;

Με τέτοια λόρδα που καταφθάνουν στην Οπερα απορώ πώς δεν παίρνουν μαζί τους και κάνα ταψί γεμιστά. Εμένα που δεν με βλέπετε, έχω αναγκαστεί να κόψω την καλησπέρα και για πολύ πιο ασήμαντες αφορμές. Για ένα ποτήρι σαμπάνια στο διάλειμμα, για ένα ρεζερβέ σαντουιτσάκι σολομού τυλιγμένο σε διαφανές, για ένα τουρσάκι με οδοντογλυφίδα πάνω στο clutch με την αλυσιδίτσα. Αν πρόκειται να πλήξουμε, καλύτερα να πλήξουμε χορτάτοι.

Από αυτής της απόψεως πιστεύω ακράδαντα ότι ένα στοιχειώδες κέτερινγκ θα έπρεπε να είχε προβλεφθεί και στην Προανακριτική της Βουλής για τη λίστα Λαγκάρντ. Δεν νοείται συμπαραγωγή με τα μεγαλύτερα αστέρια της πάνω και της κάτω πλατείας και να μη βρίσκεις στον μπουφέ ούτε ένα ντιπ κόκκινης πιπεριάς με παλουκάκια από καρότο.

Τελευταία Νέα