Τρία χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις επιδίδονται στην άσκηση της πιο σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής που εφαρμόστηκε ποτέ στη χώρα χωρίς κανείς να προσμετρά τις επιπτώσεις των απανωτών μέτρων στη λειτουργία της οικονομίας και στην κοινωνία.

Ούτε οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ούτε η κυβέρνηση Παπαδήμου και μέχρι στιγμής ούτε η κυβέρνηση Σαμαρά πρόταξαν τις διαρθρωτικές αλλαγές που έχει ανάγκη η οικονομία για να ορθοποδήσει.

Αυτό που βλέπουμε είναι μόνο δειλά βήματα όπως η απόφαση του υπουργείου Ανάπτυξης για τον εκσυγχρονισμό της αγορανομικής νομοθεσίας που αφορά τη διακίνηση εμπορευμάτων και την παροχή υπηρεσιών.

Πράγματι, η νομοθεσία απλοποιήθηκε και από τα 363 άρθρα που εκτείνονταν σε 485 σελίδες της σχετικής διάταξης, συμπτύχθηκε σε 152 άρθρα και 89 σελίδες.

Αν αυτή είναι μια αγορανομική διάταξη φανταστείτε πόσοι τόμοι αποτελούν την αγορανομική νομοθεσία, αυτή που σχεδόν κανείς επιχειρηματίας δεν γνωρίζει στο σύνολό της και πολύ περισσότερο δεν τηρεί…

Πέραν τούτου, καμιά κυβέρνηση δεν θέλησε να θίξει την ολιγοπωλιακή διάρθρωση του χονδρεμπορίου (όπως το καρτέλ του κοτόπουλου ή το καρτέλ των νωπών οπωροκηπευτικών) ή να απελευθερώσει τις μεταφορές στην εφοδιαστική αλυσίδα (logistics) για να πέσουν οι τιμές.

Πόσω μάλλον να λάβει μέτρα όπως οι ελεύθερες εκπτώσεις ή το ελεύθερο ωράριο της αγοράς. Αυτά ούτε καν ετέθησαν στο τραπέζι των συζητήσεων αφού κάποιοι πάντοτε αντιδρούσαν σε πολιτικές που θα οδηγούσαν σε λιγότερη γραφειοκρατία.

Και το αποτέλεσμα ποιο είναι… Το πάρτι για όλους τελείωσε και σήμερα οι ίδιοι οι έμποροι βλέποντας τα καταστήματά τους να κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο πιέζουν την κυβέρνηση να λάβει αποφάσεις που θα διασφαλίζουν το αυτονόητο, τον «ανταγωνισμό με ίσους όρους».

Ολα αυτά που έπρεπε να συμβαδίσουν με τη δημοσιονομική προσαρμογή.