Τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν την Παρασκευή και έδειξαν ότι το δημόσιο χρέος – μετά το κούρεμα του Μαρτίου – ανέβηκε πάλι στα 303 δισ. ευρώ, τρομάζουν περισσότερο από τα μέτρα που έρχονται.

Οπως δείχνουν οι αριθμοί, μπορεί προς στιγμήν – την ημέρα της ανταλλαγής ομολόγων – το δημόσιο χρέος να μειώθηκε κατά 120 δισ. και να υποχώρησε στα 250 δισ. ευρώ, στη συνέχεια όμως ξέφυγε πάλι αφού προστέθηκαν τα νέα δάνεια για την πληρωμή τόκων και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, κι ο υπέρογκος δανεισμός μέσω έντοκων γραμματίων για να καλυφθούν τα νέα ελλείμματα.

Αλλά αυτό που γκρεμίζει τις ελπίδες να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η κρίση χρέους είναι τα μηδενικά έσοδα από αποκρατικοποιήσεις.

Οταν σχεδιαζόταν το πρώτο κούρεμα, πέρυσι τέτοια εποχή, η κυβέρνηση προέβλεπε ότι το Δημόσιο θα εισπράξει 50 δισ. ευρώ από αποκρατικοποιήσεις το διάστημα 2012-2015. Τον Δεκέμβριο του 2011 η κυβέρνηση Παπαδήμου υπολόγιζε σε έσοδα 9,3 δισ. ευρώ το 2012. Τον Φεβρουάριο, ο πήχης κατέβηκε στα 4,5 δισ. ευρώ και στη συνέχεια στα 3,2 δισ. ευρώ. Και φτάνουμε στον Σεπτέμβριο όπου τα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις βρίσκονται στο μηδέν.

Με αυτά τα δεδομένα σχεδιάζονται το νέο πρόγραμμα για την Ελλάδα και η νέα έκθεση για τη βιωσιμότητα του χρέους ώστε να υποχωρήσει στο 120% του ΑΕΠ το 2020. Σήμερα, λόγω και της βαθύτερης του προβλεπομένου ύφεσης, το χρέος βρίσκεται στο 150% και με τη δόση των 31 δισ. ευρώ που προβλέπεται στο τρέχον πακέτο θα εκτοξευθεί στα 335 δισ. ευρώ ή στο 165% του ΑΕΠ.

Οσοι γνωρίζουν την κατάσταση είναι βέβαιοι ότι το ελληνικό χρέος, όπως προτείνει το ΔΝΤ, χρειάζεται νέο κούρεμα. Αρκεί να το αποδεχθούν οι Ευρωπαίοι και κυρίως οι Γερμανοί που μας δανείζουν. Κι αυτό δεν θα είναι εύκολο.