Αναζήτηση
Σε παράδεισο αναδεικνύεται η χώρα μας σε ό,τι αφορά τον ιατρικό εξοπλισμό, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΟΟΣΑ, με αποτέλεσμα την υπερπροσφορά διαγνωστικών εξετάσεων που βαθαίνουν τη μαύρη τρύπα των Ταμείων.
Στην Ελλάδα αντιστοιχούν 21,8 μαγνητικοί τοµογράφοι ανά εκατοµµύριο πληθυσµού, όταν στην Αυστραλία η αναλογία δεν ξεπερνά το 5,9.
Αντίστοιχα και ενώ στις υπόλοιπες χώρες – µέλη αντιστοιχούν κατά µέσο όρο 22,6 αξονικοί τοµογράφοι ανά εκατοµµύριο πληθυσµού, στη χώρα µας η αναλογία είναι 34,3 ανά ένα εκατοµµύριο. Ετσι εξηγείται ότι η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση µε 320,9 εξετάσεις ανά 1.000 κατοίκους, όταν ο µέσος όρος είναι 139,8 εξετάσεις.
Ομως ο μεγαλύτερος εχθρός για τα δημοσιονομικό πρόβλημα στον τομέα της Υγείας αναδείχτηκε το φάρμακο. Το νυστέρι στα χέρια της τρόικας μπαίνει όλο και πιο βαθιά στη φαρμακευτική δαπάνη, δεδομένου ότι η κατανάλωση στη χώρα μας αποτέλεσε ακόμη μια παγκόσμια πρωτοτυπία.
Οπως προκύπτει από τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, το 2009 η φαρμακευτική δαπάνη στη χώρα μας ξεπέρασε τα 5,6 δισ. – δηλαδή, ανερχόταν στο 2,4% του ΑΕΠ (συνυπολογίζεται και η συμμετοχή των ασφαλισμένων).
Την ίδια όμως χρονιά στις χώρες του ΟΟΣΑ η φαρμακευτική δαπάνη δεν ξεπερνούσε κατά μέσο όρο το 1,5% του ΑΕΠ. Οι επιστήμονες τότε υπογράμμιζαν ότι οι μεγαλύτεροι (κατά κεφαλήν) καταναλωτές φαρμάκων στον παγκόσμιο χάρτη είναι οι Αμερικανοί (ΗΠΑ), οι Καναδοί και οι Ελληνες.
Πλέον οι σφιχτοί προϋπολογισμοί αποτελούν κόκκινη γραμμή για την τρόικα.
Ο στόχος είναι οι δαπάνες να μειωθούν για φέτος στα 2,88 δισ. ευρώ, η πορεία όμως του λογαριασμού κατά το πρώτο πεντάμηνο δείχνει ότι οι νέες περικοπές είναι μονόδρομος.
ΤΟ ΕΥΚΟΛΟ ΘΥΜΑ. Οπως επισημαίνουν στα «ΝΕΑ» καλά πληροφορημένες πηγές, το φάρμακο είναι το εύκολο θύμα. Και αυτό γιατί οι τεχνοκράτες της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ απαιτούν την παράλληλη λήψη πολλών και σύνθετων μέτρων, τα οποία στην πράξη δεν μπορούν να αποδώσουν άμεσα. Ετσι, μοιραία οδηγούμαστε στην οριζόντια μείωση τιμών των σκευασμάτων, που με τη σειρά της δημιουργεί νέο κύκλο προβλημάτων.
Ενδεικτικά αναφέρουν το πρόβλημα των παράλληλων εξαγωγών, δεδομένου ότι οι φαρμακαποθηκάριοι κερδίζουν περισσότερο πουλώντας τα φάρμακα στο εξωτερικό αντί στην εσωτερική αγορά. Κάπως έτσι όμως, μένουν άδεια τα ράφια τόσο των ιδιωτικών φαρμακείων όσο και των δημόσιων.
Συνεπώς, το σύστημα της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης η επέκταση του οποίου δίνει πλέον το δικαίωμα στην ΗΔΙΚΑ (τον φορέα του Δημοσίου που είναι υπεύθυνος για το σύστημα) να παίζει τον ρόλο του «μεγάλου αδερφού», αποτελεί μια πολύ σημαντική εξέλιξη. Στο σημείο αυτό συγκλίνουν τόσο οι τεχνοκράτες της τρόικας όσο και οι οικονομολόγοι της Υγείας.
