Το τέταρτο κουδούνι

Ματαιώθηκε το σαιξπηρικό «Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας» που θα σκηνοθετούσε ο Δημήτρης Μαυρίκιος για το Εθνικό στο Κοτοπούλη και που ήταν προγραμματισμένο για τον επόμενο χειμώνα – σας το ‘γραφα. Θα δούμε όμως το σαιξπηρικό «Ονειρο» που θ’ ανεβάσει ο Μιχαήλ Μαρμαρινός (φωτογραφία). Για να εξηγούμαι, οι σκηνοθέτες άλλαξαν αλλά το έργο παραμένει στο ρεπερτόριο του 2012 – 2013. Οσο για τη διανομή μαγειρεύεται ακόμα.

Θα ‘ναι η πέμπτη φορά που το έργο – ή διασκευή του – ανεβαίνει στο Εθνικό Θέατρο. Εχουν προηγηθεί το 1951-’52 ο Κάρολος Κουν στην Κεντρική Σκηνή, το 1990-’91 ο Γιάννης Καραχισαρίδης στο Γκαράζ, το 1999-2000 ο Νίκος Χατζηπαπάς που το ανέβασε ως μιούζικαλ σε διασκευή Απόστολου Δοξιάδη και με μουσική του Δημήτρη Παπαδημητρίου στο Κοτοπούλη επίσης και το 2004-’05 ο Γιάννης Ιορδανίδης που σκηνοθέτησε το «Ονειρο» για παιδιά σε διασκευή του στη Σκηνή Παξινού, για το – τότε – Παιδικό Στέκι.

Το έργο έχει παρουσιαστεί για τελευταία φορά στην ελληνική σκηνή μόλις τη λήγουσα σεζόν απ’ την Ομάδα Βλακlist στο πλαίσιο του Backstage Theatre Festival, στην Μικρή Σκηνή του Badminton, σε σκηνοθεσία Φεντερίκο Νιέτο – Ελ’ Γκάζι.

Σχετικά με την αναφορά στο «Τέταρτο Κουδούνι» της περασμένης Πέμπτης, στη στήλη Προ 50ετίας και στο απόσπασμα απ’ τον απολογισμό του Φάνη Κλεάνθη για τη σεζόν 1961-’62, «και ο επιμένων να κρύβεται κάτω από ψευδώνυμο «Ελευθέριος Αγνωστος»» που ο δημοσιογράφος τον είχε συμπεριλάβει στους πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς της χρονιάς, η καθηγήτρια πανεπιστημίου, εκλεκτή αναγνώστρια της στήλης κ. Εφη Βαφειάδη μού – μας – θυμίζει: «Ο επιμένων να κρύβεται κάτω από ψευδώνυμο «Ελευθέριος Αγνωστος», 50 χρόνια πριν, ήταν, βέβαια, ο Δημήτρης Χορν που είχε παρουσιάσει το έργο του «Ο ανθρωπάκος». Αυτό το έργο, μαζί με το άλλο του, την «Καλή καρδιά της Ελεονώρας» (που, επίσης, παίχτηκε με ψευδώνυμο), τυπώθηκαν πριν μερικά χρόνια από τον Καστανιώτη και σε λίγο καιρό θα επανακυκλοφορήσουν από άλλον εκδότη. Το όνομα Ελευθέριος δεν ήταν, πάντως, εντελώς ψεύτικο: ο Χορν ήταν βαπτισμένος Δημήτριος – Ελευθέριος, καθώς το δεύτερο όνομα ήταν απαίτηση της βενιζελικής νονάς του, της Κυβέλης!».

Για τον «Ανθρωπάκο» τα ήξερα. Για το δεύτερο όνομα του Δημήτρη Χορν δεν το θυμόμουνα. Να καταθέσω όμως μια προσωπική γνώμη που σε κάποιες μαρτυρίες βασίζεται. Ο Χορν στον «Ανθρωπάκο», για την καταγωγή ενός απ’ τους ρόλους, της Στέλλας, μιας κοπέλας που επιμένει να γίνει εκφωνήτρια στο ραδιόφωνο παρά την έντονη ντόπια προφορά της, με τραγελαφικά αποτελέσματα, είχε επιλέξει να ‘ναι Βολιώτισσα αντλώντας απ’ τη μητέρα του Ευτέρπη Αποστολίδου που ήταν γεννημένη – ή καταγόταν απ’ τον πατέρα της από – (σ)την Ανω Κερασιά του Πηλίου ή τις εξαδέλφες της που εκείνη συναντούσε.

Εγραψα στο περασμένο «Τέταρτο Κουδούνι» για το μουσικό Γιώργο Διαμαντόπουλο, το γιο των εκλεκτών ηθοποιών Βασίλη Διαμαντόπουλου και Μαρίνας Γεωργίου, που ‘χει σπουδάσει και θέατρο και που εκτίμησα πολύ τη δουλειά του στη μουσική της παράστασης «Ονειρα» της Ομάδας Αρένα. Αλλά ορισμένες πληροφορίες κι η φωτογραφία που άντλησα απ’ το Διαδίκτυο δεν ήταν ακριβείς. Διότι υπάρχει κι άλλος μουσικός Γιώργος Διαμαντόπουλος ανάλογης ηλικίας! Εκείνος είναι μέλος του συγκροτήματος Τρίηχο, εκείνον προφανώς άκουσα στο YouTube να τραγουδάει και σ’ εκείνον ανήκε η φωτογραφία που δημοσιεύτηκε. Οπότε σήμερα δημοσιεύω τη φωτογραφία του Γιώργου Διαμαντόπουλου στον οποίο αναφερόμουν ζητώντας συγγνώμη κι απ’ τους δυο για το μπέρδεμα.

Ηταν μια παράσταση – σταθμός για το ελληνικό θέατρο: ο ντοστογιεφσκικός «Ηλίθιος» του Στάθη Λιβαθινού και των εκλεκτών ηθοποιών του στην εξαιρετική – το ήμισυ του παντός – δραματουργική επεξεργασία που υπέγραφε ο Σάββας Κυριακίδης σε συνεργασία με το σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς. Ξανάδα φέτος την παράσταση, στο Ακροπόλ πια, είδα τις κάποιες αδυναμίες της, αλλά γνώμη δεν αλλάζω: η παράσταση αυτή ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ.

Α, και με την ευκαιρία: Ευτυχής μπαμπάς μιας κόρης – της τρίτης μετά τις δυο, μεγάλες πια, απ’ τον πρώτο του γάμο – έγινε πρόσφατα ο Στάθης Λιβαθινός. Ευτυχής μαμά η επίσης σκηνοθέτρια Γιολάντα Μαρκοπούλου. Να τους ζήσει!

Η Φιλίντα Λόιντ (φωτογραφία στην τελευταία στήλη), διακεκριμένη και με εμπορικές επιτυχίες στο ενεργητικό της σκηνοθέτρια του θεάτρου και της όπερας, που ‘γινε όμως διάσημη απ’ τον κινηματογράφο υπογράφοντας τις ταινίες «Mamma Mia!» και «Η σιδηρά Κυρία» – και οι δυο με πρωταγωνίστρια την Μέριλ Στριπ η οποία βραβεύτηκε μάλιστα φέτος με Οσκαρ για την ερμηνεία της στη δεύτερη – θα συνεργαστεί με την Φιόνα Σο στη σκηνοθεσία της παράστασης με την οποία η σπουδαία ηθοποιός θα επανεμφανιστεί στην Ελλάδα και στο Φεστιβάλ Επιδαύρου – αλλά στο Μικρό Θέατρο -, μετά τις «Ευτυχισμένες μέρες» του Μπέκετ που ‘παιξε σε σκηνοθεσία της Ντέμπορα Γουόρνερ στο θέατρο του Πολυκλείτου το 2007 και το 2008.

Η παράσταση, που θα κάνει την πρεμιέρα της στο υπέροχο θεατράκι της Αρχαίας Επιδαύρου στις 3 Αυγούστου και θα παιχτεί και την επομένη, θα βασίζεται στη μεταφορά για το θέατρο με τη μορφή μονολόγου του μεγάλης έκτασης λυρικού ποιήματος – απ’ τα ποιήματα που θεμελίωσαν τον αγγλικό ρομαντισμό- του Σάμουελ Τέιλορ Κόλεριτζ «Η μπαλάντα του γέρου ναυτικού» (τυπώθηκε στις «Λυρικές μπαλάντες», το 1798), όπως έχει μεταφράσει τον τίτλο «The Rime of the Ancient Mariner» ο Βαγγέλης Αθανασόπουλος – η μετάφρασή του πρωτοεκδόθηκε το 1987 και κυκλοφορεί απ’ τις Εκδόσεις Χατζηνικολή.

Τη χορογραφία της παράστασης θα υπογράψει ο επίσης διακεκριμένος Δανός Κιμ Μπράνστρουπ.

Μην ξεχνάτε πως για περισσότερα υπάρχει στο Διαδίκτυο, παραπληρωματικά προς «Το Τέταρτο Κουδούνι», και totetartokoudouni.blogspot.com