Εάν κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν, το 1974 και τα πρώτα χρόνια της διαδρομής του βλέπουμε ένα κίνημα με σκοπό την προστασία των αδυνάτων, την κοινωνική δικαιοσύνη. Σε αυτό το κίνημα, νέοι τότε 20άρηδες, ενταχτήκαμε με όραμα την Ελλάδα της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας. Οσο όμως περνούσαν τα χρόνια και όσο πλησίαζε το 1981 ήδη είχε αρχίσει το όραμα της εξουσίας να φτιάχνει το DNA που όλοι γνωρίσαμε τις μετέπειτα δεκαετίες. Οταν έγινε κυβέρνηση, εμφανίστηκαν οι πρώτοι μεσάζοντες της κρατικής εξουσίας (οι λεγόμενοι τότε πρασινοφρουροί) που σκοπός της ζωής τους ήταν η άλωση και νομή της κρατικής μηχανής. Οι αφισοκολλητές και οι παρατρεχάμενοι άρχισαν να επανδρώνουν τον κρατικό μηχανισμό και να εφαρμόζουν προσωπικές πολιτικές όχι για μια πορεία προς το μέλλον, αλλά για μια πορεία προσωπικού βολέματος. Αρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα συνδικαλιστικά στελέχη που άλλαξαν τη νοοτροπία του έλληνα εργαζομένου όχι προς την πορεία της συνεπούς εργασίας και παραγωγικότητας, αλλά προς την κατεύθυνση της άκρατης διεκδίκησης προνομίων και δικαιωμάτων που όχι μόνο δεν βελτίωναν τη θέση του εργαζομένου στο παραγωγικό τοπίο, αλλά τον ωθούσαν σε μια σχέση μίσους με τους πάσης φύσεως εργοδότες. Βέβαια η μεγάλη μάχη των συνδικαλιστών δόθηκε στον δημόσιο τομέα, όπου ο καθένας έκτισε και το δικό του μαγαζί με στόχο την κατάκτηση της βουλευτικής έδρας.

Στο 2012, τώρα, βλέπουμε τι ΠΑΣΟΚ υπάρχει. Τα ίδια στελέχη που οδήγησαν τη χώρα εδώ παραδέχονται τι έχουν κάνει, αλλά δείχνουν άλλους ως υπαίτιους. Ο κ. Χρυσοχοΐδης, π.χ., λέει ότι μείναμε λίγοι στο ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν λέει ότι επέλεξαν να μείνουν λίγοι παρέα με την κρατικοδίαιτη νομενκλατούρα. Επιτέλους, να καταλάβουν ότι τα υλικά που υπάρχουν είναι χαλασμένα σε αυτό το ΠΑΣΟΚ.

Η παράταξη πρέπει να εκπροσωπηθεί από κάτι νέο και άφθαρτο, όχι σε επίπεδο μόνο αρχηγού αλλά και σε επίπεδο στελεχών.

Ο Γιάννης Πασχάλης, από το Γαλαξίδι, έχει διατελέσει μέλος του ΠΑΣΟΚ

Τελευταία Νέα