«Οταν ο Θόδωρος σκηνοθετεί είναι υπνωτισμένος. Αυτό τον έφερε πιο κοντά στο μοιραίο»! Λέει ο Μανόλης Τσακίρης. Ποιητής και στενός συνεργάτης του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Δίπλα του από το 1998. Τότε που ο Αγγελόπουλος κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών για την ταινία του «Μια αιωνιότητα και μια μέρα». Από τότε ο Μανόλης άρχιζε να παίζει με αποτελεσματικότητα τον πιο χρήσιμο ρόλο. Του ανθρώπου που χτυπούσε πόρτες χορηγών. Κάτι σαν οργανωτής, συντονιστής στην παραγωγή.

Το περιστατικό της θανατηφόρας πρόσκρουσης μοιάζει σαν να ήταν σκηνοθετημένο. Σαν μεγάλο πλάνο μιας επόμενης ταινίας του Αγγελόπουλου. Μόνο που η μηχανή του διευθυντή φωτογραφίας Ανδρέα Σινάνου ήταν «σβηστή». Μόνο που κανείς από τους συνεργάτες και τους ηθοποιούς δεν ήταν δίπλα του εκείνη την στιγμή. Και ξέρετε γιατί; Επειδή ο Θόδωρος είχε ολοκληρώσει το γύρισμα της σκηνής στην οποία πρωταγωνιστούσε ο 53χρονος Ιταλός Τόνι Σερβίλο (ο Αντρεότι στο «Il Divo»).

Προετοίμαζε με το βιζέρ την επόμενη σκηνή και προτιμούσε απόλυτη σιγή. Να κοιτάει μόνος το πλάνο που πρόκειται να τραβήξει το συνεργείο την επομένη.

Καθώς λοιπόν κοιτούσε προς ένα παλιό κτίριο στο Κερατσίνι (όπου για τις ανάγκες του σεναρίου έχει «εγκατασταθεί» καταυλισμός λαθρομεταναστών), κάπου 30 μέτρα από εκεί που η Τροχαία – όπως είχε ζητηθεί – είχε λάβει μέτρα προστασίας του συνεργείου, βηματίζει αργά προς τα πίσω. Σα να κάνει τράβελινγκ. Προς τον περιφερειακό της Δραπετσώνας. Δρόμο ταχείας κυκλοφορίας. Επικίνδυνο και σκοτεινό. Με τη βροχή το οδόστρωμα ολισθηρό.

Οπως βηματίζει προς τα πίσω, το πόδι του σκαλώνει στο ασύμμετρο ρείθρο του πεζοδρομίου. Αυτό ήταν. Σαν τάιμινγκ αμερικανικής ταινίας. Καθώς χάνει την ισορροπία του και το σώμα του βγαίνει στον δρόμο, έρχεται το μηχανάκι του 24χρονου ειδικού φρουρού και τον εκσφενδονίζει δύο με τρία μέτρα μακριά. «Φαντάσου» λέει ο Μανόλης Τσακίρης «από την πρόσκρουση τσαλακώθηκε το μηχανάκι».

Από εδώ αρχίζει το δεύτερο μέρος της τραγωδίας. Γιατί στο ΕΚΑΒ είχαν κάνει επίσχεση εργασίας. Ετσι άφαντα τα ασθενοφόρα. Ετσι ο Θόδωρος στο έδαφος για ώρα. Οταν ύστερα από περίπου μιάμιση ώρα έφθασε ασθενοφόρο ήταν αργά. «Στο νοσοκομείο διαπιστώθηκαν ρήξη σπλήνας, νεφρού, σπάσιμο λεκάνης, εγκεφαλοκρανιακές κακώσεις και τρεις απανωτές ανακοπές καρδιάς».

«Ολοι ήταν συγκλονισμένοι. Φαντάσου, ο Σερβίλο έκλαιγε σπαρακτικά δύο ώρες». Κάποιος είπε ότι αυτός ο θάνατος είναι «παράλογος». Κάποιος άλλος ότι «πέθανε πάνω στο καθήκον». Τρίτος ότι για το ατύχημα φταίνε οι κακοφωτισμένοι δρόμοι και γενικά η ελληνική, τριτοκοσμική υποδομή. Προσθέτω ακόμα ένα: την μοναχική διαδρομή του. Μόνος στις ταινίες του. Μόνος στον θάνατό του. Η μοίρα κάθε Ανθρώπου!