Η Εθνική μας Πινακοθήκη είναι ένα παλιό κτίριο περασμένης τεχνολογίας.

Η επέκταση που κατάφερε, ύστερα από πολλούς αγώνες, να εξασφαλίσει η διευθύντριά της κυρία Μαρίνα Λαμπράκη – Πλάκα και που ξεκινά σύντομα χάρη στην υποστήριξη του ΥΠΠΟΤ και τη χορηγία του Ιδρύματος Νιάρχου θα μας χαρίσει μια νέα, σύγχρονη και ασφαλή Πινακοθήκη. Σήμερα το ΥΠΠΟΤ δεν καλύπτει τις ανάγκες για τη λειτουργία της με τις μεγάλες ελλείψεις φυλακτικού προσωπικού που παρατηρούνται, παρά τις εκκλήσεις του μουσείου.

Τα γνωρίζω αυτά από πρώτο χέρι, διότι πριν από μερικά χρόνια είχα κάνει έκθεση και αντελήφθην με έκπληξη ότι τα Σαββατοκύριακα υπήρχε πρόβλημα φύλαξης. Λειτουργούσε με ωράρια δημόσιων γραφείων και μάλιστα ημέρες που το κοινό θα είχε ευκαιρίες να το επισκεφθεί περισσότερο από άλλοτε. Αποτέλεσμα: πλήρωνα με δικά μου χρήματα τους φύλακες για να μένει ανοιχτή η Πινακοθήκη το Σαββατοκύριακο.

Τα γράφω όλα αυτά διότι είναι προφανής η προσπάθεια να χρεωθεί η ληστεία ως παράλειψη της διευθύντριας, η οποία όμως επί 20 χρόνια εργάστηκε σκληρά και ανέβασε το κύρος της Πινακοθήκης σε υψηλό επίπεδο. Η ληστεία αυτή ήταν τόσο καλά οργανωμένη, ώστε μπορεί να είχε σχεδιαστεί από συμμορίες εκτός Ελλάδος.

Ας μην ξεχνάμε ότι η Τζοκόντα του Λεονάρντο ντα Βίντσι στο Μουσείο του Λούβρου και τα Ηλιοτρόπια του Βαν Γκογκ είχαν κλαπεί από μουσεία υψίστης ασφαλείας και βρέθηκαν πολύ αργότερα. Το παρήγορο είναι ότι αυτά τα έργα δεν μπορούν να μεταπωληθούν ούτε σε μουσεία ούτε σε ιδιώτες, διότι είναι γνωστά, ανήκουν σε μουσείο και η απώλειά τους έχει ανακοινωθεί σ’ όλον τον κόσμο.

Τα έργα που εκλάπησαν είναι καυτή πατάτα στα χέρια των ληστών.