Αφησα την Αθήνα να ψήνεται σε θερμοκρασία πυρετού και πέταξα για Θεσσαλονίκη. Δύο ώρες μετά βρισκόμουν σε μία καταπράσινη τοποθεσία όπου η θερμοκρασία δεν ξεπερνούσε τους 20 βαθμούς Κελσίου. Ημουν ανάμεσα στη Ροδόπη, στη Ρίλα και στο Πιρίν και κατευθυνόμουν στην εκκλησία του Ντόμπαρσκο. Κτισμένη το 1604, φημίζεται για την εικόνα της Μεταμόρφωσης όπου ο Χριστός απεικονίζεται να πετάει προς τους ουρανούς μέσα σε ένα αντικείμενο που μοιάζει αρκετά με σύγχρονο πύραυλο. Οι λάτρεις των UFO θεωρούν το Ντόμπαρσκο, όπως και τους Δελφούς, πύλες εισόδου των επισκεπτών από άλλους πλανήτες, υποστηρίζουν μάλιστα πως διακρίνουν τα ακροφύσια των κινητήρων, από τα οποία βγαίνουν φωτιές. Δεν κατάλαβα τα ίδια βλέποντας την εικόνα, αν και εντυπωσιάστηκα συνολικά από τις αγιογραφίες της όμορφης και λιλιπούτειας βασιλικής εκκλησίας των Αγίων Θεοδώρων με τα ζωηρά χρώματα.

Για τους ευφάνταστους, η Παναγία ήταν μέσα σε κάψουλα στην εικόνα της Μεταστάσεως και ο Ιησούς σε πύραυλο. Kατά την πεζή μου γνώμη το άγιο φως που ήθελε να αποδώσει ο αγιογράφος έπαιρνε μεγάλα και ακτινωτά σχήματα. Μετά σου λένε πως βαράει ο ήλιος, σκέφτηκα καθώς προχωρούσα προς την κορυφή της Ρίλας, όπου τα μέλη της λευκής αδελφότητας συγκεντρώνονται κάθε καλοκαίρι για τη λεγόμενη «Συνάντηση με τον Hλιο». Καμιά εικοσαριά Βούλγαροι και ξένοι, ντυμένοι στα λευκά, τραγουδούσαν και χόρευαν κυκλικά.

Ηταν μέλη της λευκής αδελφότητας, που ιδρύθηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα από τον Πέταρ Ντάνοφ. Για κάποιους Βούλγαρους είναι χριστιανοί ορθόδοξοι με επιπλέον τελετουργικά. Για άλλους είναι οπαδοί μιας αίρεσης που συνδυάζει τον χριστιανισμό με τον ινδουισμό. Η τρέλα φαίνεται τελικά πως όχι μόνο πάει στα βουνά, αλλά κατασκηνώνει κιόλας.

Πιο πέρα υπήρχαν τροχόσπιτα και σκηνές και κάποιοι που διαλογίζονταν για την παγκόσμια ευτυχία. Τους άφησα και γύρισα πίσω. Η παγκόσμια ευτυχία μπορεί να περιμένει αφού, σ’ εμάς τουλάχιστον, προηγήθηκε η χρεοκοπία.