Πολλοί µιλούν για θέατρο, λίγο το εννοούν ως τέχνη. Οι πολιτικοί Μαυρογιαλούροι και πάλι στο προσκήνιο, ενόψει όλο και πιο δύσκολων συνθηκών Μνηµονίου και επικείµενων εκλογών «Καλλικράτη», µε τα «θα» να δίνουν και να παίρνουν. Τώρα, γιατί το θέατρο έχει ταυτιστεί απαξιωτικά µε το ψέµα, µόνο ένας θεός, ο Διόνυσος, δύναται να εξηγήσει. Και το ‘χει αποδείξει, αιώνες τώρα.

Το θέατρο µπορεί να ξεκινάει από ένα φανταστικό ψέµα, µια αλληγορία, ανιχνεύει όµως και αναδεικνύει τη ζώσα αλήθεια ανθρώπινων ψυχικών, πνευµατικών καταστάσεων, φιλοσοφικών αναζητήσεων και στάσεως ζωής, αντίθετα µε τους πολιτικούς, που γνωρίζοντας εις βάθος την αλήθεια, την καλύπτουν µε πράξεις και λόγια απίθανων ψεµάτων, για να γίνουν αρεστοί στο ακροατήριο και στους θεατές πολίτες. Γι’ αυτό και οι ηθοποιοί της τέχνης του θεάτρου διδάσκουν, συγκινούν, ευαισθητοποιούν, συναρπάζουν το κοινό µε την αλήθεια τους, ενώ οι µιµούµενοι το θέατρο πολιτικοί, ψευδόµενοι ασυστόλως, γίνονται καταγέλαστοι. «Το ψέµα έχει κοντά ποδάρια» λέει η λαϊκή σοφία. Ας αφήσουν, λοιπόν, ήσυχη τη θεατρική τέχνη οι περί αυτής λαλούντες και ουδέν γνωρίζοντες, γιατί αυτή την εποχή όλοι οι εργάτες της, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, σκηνογράφοι, ενδυµατολόγοι, µουσικοί, τεχνικοί, ένας ολόκληρος κόσµος βρίσκεται σε πυρετό έξαψης και αναβρασµό προετοιµασίας.

Η χειµερινή σεζόν αρχίζει οσονούπω, και όπως λέει κι ο Κορνέιγ, «το θέατρο είναι δουλειά άξια και ευλογηµένη / επάγγελµα περήφανο, λειτούργηµα σπουδαίο / που θέλει τον εργάτη του δοσµένο και γενναίο»!