ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ που ο Ρίτσαρντ Χάμιλτον έβαζε τα θεμέλια και ο Αντι Γουόρχολ γινόταν ο «άγιος» της ποπ αρτ, οι γυναίκες του κινήματος παρέμεναν υπομονετικά στη γαλαρία. Το ντεσαβαντάζ τους ήταν η ίδια η δεκαετία στην οποία ζούσαν. Το 1960- αν πιστέψουμε όσα γράφονται για τους «Μad men»- έκανε τη ζωή τους δύσκολη. Ακόμη και από τα μετόπισθεν, ωστόσο, τα έργα τους διεκδίκησαν το μερίδιο επιτυχίας που τους αναλογούσε. Αυτήν την ιστορική «αδικία» υπενθυμίζει η πρώτη μεγάλη έκθεση με «θηλυκά» έργα της ποπ αρτ και τίτλο «Γοητευτική ανατροπή: 1958-1968» (Seductive subversion), που φιλοξενείται από τα μέσα Οκτωβρίου στο Μουσείο Βrooklyn της Νέας Υόρκης. Ανάμεσα στις 50 και πλέον δημιουργίες, εκ των οποίων ορισμένες δεν έχουν εκτεθεί ποτέ σε δημόσιο χώρο τα τελευταία σαράντα χρόνια, αναγνωρίζουμε τις υπογραφές της δικής μας Χρύσας, της Μαριζόλ Εσκομπάρ (στη φωτογραφία ο δικός της «Τζον Γουέιν»), της Τζόις Βίλαντ και της Ρόζαλιν Ντρέξλερ.