«Αλλο ψωµί δε γνώρισα»

Μ.Π.


Ο θάνατος µάς φέρνει πάντα αντιµέτωπους µε τη µεγάλη εικόνα, µας βγάζει από τον λήθαργο του µικρόκοσµου στον οποίο σπαταλιόµαστε. Και η µεγάλη εικόνα στην περίπτωση του καλού ποιητή Ιάσονα Ιωαννίδη, που έφυγε από τη ζωή στα 82 του χρόνια και κηδεύτηκε στην Κηφισιά, είναι ότι µια ολόκληρη γενιά που µεγάλωσε στη δίνη ή στον απόηχο δύο πολέµων, στη δίνη επίσης των πολιτικών παθών, φεύγει από τη ζωή παραδίδοντας τη σκυτάλη σε όλους εµάς που ζήσαµε ευτυχέστεροι. Γιατί µπορεί συχνά να φθονούµε τους παλαιότερους για τις ανεπανάληπτες εµπειρίες που έζησαν _ τις πολιτικές _, σε αντιπαραβολή µε το ρηχό, δικό µας, οπλοστάσιο εµπειρίας, ωστόσο οι ίδιοι δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το έζησαν έτσι. Πιο καθαρά δεν θα µπορούσαν να το επισηµάνουν αυτό οι στίχοι του Ιωαννίδη: «Το βλέπω πως είναι µουχλιασµένο τούτο το ψωµί. /Ασχηµα µε τρέφει, µε χλωµιάζει. /Οµως εγώ άλλο ψωµί δε γνώρισα». Το ψωµί που γνώρισε ο Ιάσων Ιωαννίδης (των δέκα ποιητικών συλλογών, των δύο συλλογών διηγηµάτων και των συνεργασιών µε τα περιοδικά «Επιθεώρηση Τέχνης», «Τοµές», «Ευθύνη») συνοψίζεται σε λίγες λέξεις: Μακρόνησος, φυλακές, εξορίες. Οι εποχές αλλάζουν µε τέτοια ταχύτητα τώρα που δυσκολευόµαστε ακόµα και να αντιληφθούµε τη θέση στη ζωή των ανθρώπων αυτών, τη θέση τους σε ένα ιστορικό τοπίο όπου ο χρόνος έµοιαζε µε φουσκωµένο ποτάµι. Οπως έχει γραφτεί για τον Ιωαννίδη, σχεδόν όλο του το έργο είναι κάτι σαν ηµερολόγιο φυλακής όπου αναζητείται ο ακέραιος εαυτός που διαλύθηκε κάτω από τις δραµατικές συνθήκες των νεανικών χρόνων, µέσα από µια βιωµένη προσωπική κρίση. Κάποιοι, σήµερα, βλέπουν αυτή την κρίση σαν κάτι εξωτικό. Οι περισσότεροι πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής όµως, τη βλέπουν σαν τραύµα, που παίρνουν µαζί τους στον τάφο.

Τάξη µε το πάρκο

Μ.Α.


Τάξη γύρω από την περιοχή των Θερµοπυλών επιχειρεί να βάλει το υπουργείο Πολιτισµού και Τουρισµού. Ούτε ένα, ούτε δύο είναι τα αρχαιολογικά ευρήµατα που έχουν εντοπιστεί γύρω από τον λόφο του Κολωνού όπου βρίσκεται το σύγχρονο άγαλµα του Λεωνίδα. Το ιερό της Δήµητρας, η αρχαία Ανθήλη, το σµιλευµένο στον βράχο στάδιο του 4ου αι. π.Χ., το Καστράκι µε το ελληνιστικό οχυρό… Ολοι τους κηρυγµένοι αρχαιολογικοί χώροι, αλλά όχι ως σύνολο, ο καθένας µεµονωµένα. Για να µπει λοιπόν µια τάξη και να διαµορφωθεί ένα µεγάλο αρχαιολογικό πάρκο 526 στρεµµάτων, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συµβούλιο αποφάσισε να επαναοριοθετήσει τον αρχαιολογικό χώρο. Το επόµενο βήµα είναι η οριοθέτηση ζωνών προστασίας. Ας ελπίσουµε να µην αρχίσουν να φυτρώνουν «αυθαίρετα» δίπλα στο πεδίο της µάχης που πρόσφατα εντόπισε στην περιοχή το Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο Θεσσαλονίκης.

Στις γειτονιές του Βύρωνα

Χ.Π.


Ο Σεπτέµβριος είναι ωραίος αλλά πάντα µελαγχολικός. Κατά της µελαγχολίας και της νόσου του… καναπέ έχει φροντίσει ο Δήµος Βύρωνα µε το «Ολη η Πόλη Μια Γιορτή» µε προγράµµατα ανοικτά για το κοινό.

Από αύριο οι πλατείες και οι γειτονιές του Βύρωνα θα γεµίσουν µουσικές, θεατρικές παραστάσεις. Ενδεικτικά αναφέρουµε την εναρκτήρια συναυλία µε τα Υπόγεια Ρεύµατα, το Αφιέρωµα στον Απόστολο Καλδάρα (17/9), την παράσταση «Εγώ ελπίζω να τη βολέψω» στις 25/9, τη συναυλία του Φοίβου Δεληβοριά (28/9)

και της Βασιλικής Καρακώστα (14/10), την παράσταση «Τα µαγικά µαξιλάρια» του Ευγ. Τριβιζά από το Εθνικό Θέατρο. Από τις γειτονιές του Βύρωνα θα περάσουν κι άλλοι (Βαγγέλης Γερµανός, Μπάµπης Τσέρτος, Παναγιώτης Λάλεζας κ.ά.)

Τελευταία Νέα