«Ακόμα και σε άλλες εποχές δεν αγόραζα ποτέ επώνυμα ρούχα. Όταν όμως έμαθα γι΄ αυτό το κατάστημα που πουλάει ρούχα με το κιλό, ήρθα από τον Βύρωνα για μία αναγνωριστική βόλτα», λέει η κ. Μαρία Εστιανίδου, μία από τις δεκάδες πελάτισσες ενός καταστήματος καινούργιων και μεταχειρισμένων ρούχων, στην οδό Φρύνης, στο Παγκράτι, που πουλά ρούχα… με το κιλό!


«Πουλάμε μεταχειρισμένα ρούχα προς 7,5 ευρώ τα 500 γραμμάρια», εξηγεί η ιδιοκτήτριά του κ. Χριστίνα Μουρελάτου, που γεννήθηκε στην Ολλανδία, αλλά παντρεύτηκε Έλληνα και έμεινε στη χώρα μας. «Ανοίξαμε μαγαζί με ρούχα πριν από 14 χρόνια και πουλούσαμε και φθηνά και επώνυμα ρούχα με το κομμάτι μέχρι πριν από δύο εβδομάδες. Λόγω της οικονομικής κρίσης αποφασίσαμε να αλλάξουμε πολιτική πωλήσεων και εφαρμόσαμε κάτι που γίνεται χρόνια τώρα στην Ολλανδία και τη Γερμανία με τα μεταχειρισμένα ρούχα. Όμως πουλάμε και καινούργια και δερμάτινα προς 25 ευρώ το μισό κιλό, όπως και αξεσουάρ. Έχουμε πελάτες όλων των ηλικιών και όλων των εισοδημάτων που έρχονται και ξανάρχονται παρά την κρίση».

Στο ταμείο η κ. Λούντα Ντανίλιβ ζυγίζει τα ρούχα που αφήνουν οι πελάτες, διστακτικά στην αρχή και με μεγαλύτερη άνεση στη συνέχεια. «Δεν μπορεί να γνωρίζουν πόσο ζυγίζει μία μπλούζα, ένα πουκάμισο και ένα παντελόνι. Δοκιμάζουν, υπολογίζουν τα χρήματά τους και μπορεί να ξανάρθουν την ίδια μέρα», λέει.

Σε προσφορά

Διαφορετική είναι η κατάσταση στα μαγαζιά που ξέραμε… προ κρίσης. «Τα δύο τελευταία χρόνια υπάρχει η τάση να ψωνίζει ο κόσμος κυρίως φθηνά ρούχα», υποστηρίζει η κ. Εύη Κουτρούκη, υπεύθυνη καταστήματος γυναικείων ρούχων και αξεσουάρ, στο Παγκράτι. Έχουμε συμπιέσει το κέρδος μέχρι εκεί που δεν παίρνει- και όσα μένουν τα βάζουμε σε προσφορά».

Πριν από μερικά χρόνια, στην Ερμού, στο Κολωνάκι, στο Παγκράτι, στην Πατησίων, στην Κηφισιά και στην Αγία Παρασκευή, αυτή ήταν η εποχή που επέλεγαν οι περισσότεροι καταναλωτές για να χαζέψουν τις βιτρίνες των καταστημάτων για ρούχα και παπούτσια. Η αναμονή του δώρου των Χριστουγέννων επιτάχυνε τα βήματα και άνθρωποι όλων των ηλικιών στέκονταν για με

ΛΟΥΚΕΤΟ…

Αυξάνονται επικίνδυνα τα μαγαζιά που βάζουν λουκέτο λόγω της περιορισμένης αγοραστικής κίνησης

ρικά λεπτά μπροστά από εκατοντάδες μικρά και μεγάλα μαγαζιά για να απομνημονεύσουν σχέδια, χρώματα και τιμές. Τώρα, όπως λένε τόσο οι καταστηματάρχες όσο και οι καταναλωτές, δεν παίζει ρόλο ούτε η εποχή του χρόνου ούτε η φίρμα. Γίνονται παντού παζάρια- ακόμα και με την απόδειξη- και το ζητούμενο είναι η τιμή. «Τα φθηνά ρούχα πουλιούνται όλο τον χρόνο, τα ακριβά όλο και λιγότερο», λένε χαρακτηριστικά.

Κατέβασαν ρολά

«Τα πεζοδρόμια έσφυζαν από ζωή όλα τα χρόνια που θυμάμαι στο Παγκράτι», λέει η κ. Ηρώ Κοντογιάννη, η οποία διατηρεί κατάστημα ρούχων και αξεσουάρ επί 20 χρόνια στην ίδια περιοχή. «Δεν φέραμε ποτέ ούτε πολύ ακριβά επώνυμα ρούχα ούτε φθηνά. Δώσαμε βάρος στην ποιότητα των προϊόντων μας και μέχρι το καλοκαίρι πιστεύαμε ότι θα ξεπεραστεί η οικονομική κρίση. Όμως από τον Αύγουστο και μετά το πρόβλημα στην αγορά επιδεινώθηκε. Έκλεισαν σε αυτό τον δρόμο τρία καταστήματα με ρούχα, επειδή δεν μπόρεσαν να αντεπεξέλθουν στα έξοδά τους.

Ακόμα και οι κατασκευαστές επώνυμων ρούχων, αν και δεν έριξαν τις τιμές τους, μείωσαν αισθητά τον αριθμό των παραγγελιών που ζητούσαν άλλοτε στον δειγματισμό».

«Δεκαεφτά χρόνια έχω το μαγαζί μου στην Αγία Παρασκευή και το τελευταίο διάστημα κλείνουν συνεχώς δίπλα μου καταστήματα, κυρίως εξαιτίας των υψηλών ενοικίων και της μειωμένης ζήτησης», λέει η κ. Τζόρτζια Μακίλεν, ιδιοκτήτρια καταστήματος επώνυμων γυναικείων ρούχων, στην Αγία Παρασκευή. Ωστόσο, αλυσίδες καταστημάτων ρούχων με φθηνές τιμές στην ίδια περιοχή έχουν, καθημερινά, μεγάλη αγοραστική κίνηση. «Τη ζημιά σε εμάς δεν την προκάλεσαν οι αλυσίδες όσο τα μεγάλα εμπορικά κέντρα που άνοιξαν», εκτιμά η κ. Μακίλεν.

«Έκλεισα το μαγαζί και έπιασα δουλειά για να πληρώσω τις τράπεζες»


Η κ. ΑΝΝΑ ΑΘΙΤΣΟΥ είναι πρώην καταστηματάρχης- είχε κατάστημα γυναικείων ρούχων στην Αγία Παρασκευή. Σήμερα είναι υπάλληλος σε καφετέρια, στον ίδιο χώρο όπου διατηρούσε για επτά χρόνια το δικό της μαγαζί. Θεωρεί ότι η πτώση της ζήτησης και η οικονομική κρίση δεν είναι φαινόμενο των τελευταίων μηνών- υποστηρίζει ότι η κρίση είναι συνεχής, από το 2001. «Άνοιξα το 2000. Σταδιακά, μειωνόταν η ζήτηση. Ωστόσο, υπήρχε ακόμη το… καταφύγιο της πιστωτικής κάρτας. Αγόραζαν με κάρτες για ένα διάστημα, μετά ήρθε ο πανικός από τα επιτόκια των τραπεζών και σταμάτησαν οι αγορές με κάρτα.

Το ίδιο διάστημα, σε αυτό το εμπορικό κέντρο όπου σήμερα εργάζομαι ως υπάλληλος, οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων, επειδή είναι συνταξιούχοι, δεν έκαναν καμία διαπραγμάτευση στα ενοίκια. Ούτε για το ύψος τους ούτε για τον χρόνο πληρωμής.

Πολλοί αναγκάζονται να κλείσουν έτσι. Στη δική μου περίπτωση όμως καθοριστικό ρόλο έπαιξαν και τα δάνεια που πήρα από τις τράπεζες για να αντεπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου προς τους προμηθευτές. Τελικά, ακόμα πληρώνω τις τράπεζες με τον μισθό μου».

Στους περισσότερους εμπορικούς δρόμους της Αθήνας βλέπει κανείς σήμερα κλειστά μαγαζιά με τις φίρμες ακόμα κολλημένες στα τζάμια, ενώ τα πεζοδρόμια φιλοξενούν καλάθια με ρούχα και παπούτσια σε προσφορά. «Πάντα ψώνιζα φθηνά. Η κρίση δεν άλλαξε κάτι σε μένα. Αν χρειαστώ κάποιο καλύτερο ντύσιμο για μία κοινωνική εκδήλωση, δεν πρόκειται να ξοδέψω περισσότερα από 150 ευρώ. Για τα καθημερινά ρούχα και παπούτσια το όριο είναι πολύ πιο χαμηλό», λέει η κ. Μαρίνα Ηλιάδη.