«Πανηγύρι» με απογοητεύσεις
Της Πόπης Διαμαντάκου diaman@dolnet.gr
Με το εθνικό κορμί (Σάκης) να ανυψώνεται πάνω και από το εθνικό σύμβολο στο φινάλε της γιουροβιζιονικής μας συμμετοχής στείλαμε σαφές το μήνυμα ενός πολιτισμού της εθνοτύφλωσης. Ήταν φανερό ότι η συμμετοχή μας ετοιμάστηκε με τα «μάτια» στραμμένα στην εσωτερική σκηνή. Εκτός αυτού, ήταν η πέμπτη χρονιά που πήγαμε με την ίδια ακριβώς «συνταγή». Πάλι καλά η έβδομη θέση. Προς απογοήτευσιν εκείνων που περίμεναν να ανακοινώσουν τα ευρωψηφοδέλτια του κυβερνώντος κόμματος το πρωί της Κυριακής, μέσα σε κλίμα δήθεν εθνικού θριάμβου.
Όσο γι΄ αυτούς που κόπτονται για τον σεβασμό στα εθνικά σύμβολα, κουβέντα δεν είπαν για την ταπεινωτική χρήση της σημαίας σε μια σκηνή, όπου ξεγυμνώθηκαν από στριπτιτζούδες μέχρι 16χρονες λολίτες, μηδέ της Σακικής πρόκλησης, με το ξεκούμπωμα του πουκαμίσου, εξαιρουμένης. Το επόμενο βήμα θα είναι η σημαία να γίνει κιλοτάκι στα μπαλέτα.
Μετά τον χουλιγκανισμό των μεσημεριανάδικων και την επίδειξη της πλέον ανάγωγης συμπεριφοράς από τις γιουροσχολιάστριες Μαγγίρες, έσωσε την τελευταία στιγμή τα προσχήματα της εθνικής παράδοσης του «ευ αγωνίζεσθαι» η ψηφοφορία της επιτροπής και του ελληνικού κοινού. Δώσαμε το δεκάρι στην πολύ γιουροβιζιονική νορβηγική συμμετοχή και το δωδεκάρι στο Ηνωμένο Βασίλειο. Για την ακρίβεια υποκλιθήκαμε στην ιστορία ενός από τους μεγαλύτερους Ευρωπαίους συνθέτες, του Άντριου Λόιντ Βέμπερ. Ίσως το τραγούδι να μην ήταν αντάξιο της φήμης του, δεν έπαυε όμως η μελωδία να ανήκει σε μιαν άλλη αισθητική από αυτήν του γιουροβιζιονικού κλαμπατσίμπαλου.
Ήταν η πρώτη φορά που έγινε εμφανής μια τάση βελτίωσης της αισθητικής με πολλά καλά τραγούδια και ακόμη καλύτερες φωνές (Μάλτα, Βρετανία, Γαλλία, Εσθονία, Ισλανδία κ.ά.). Ωστόσο χρειάζεται χρόνος για να μετακινηθεί η Γιουροβίζιον από τα τρία βασικά χαρακτηριστικά της κουλτούρας της (ίδια με εκείνα της φτηνιάρικης τηλεόρασης): τον ερεθισμό του λιβιδικού ενστίκτου, τον παλιμπαιδισμό και τις συμμαχίες. Εμείς, όχι να το παινευτούμε, αλλά προσθέσαμε ένα ακόμη, τον γιουροχουλιγκανισμό.
Ο αγώνας του Σάκη είναι αλήθεια πως ήταν σκληρός και τον έδωσε με όλα τα όπλα που διαθέτει. Για την ακρίβεια έδωσε «σώμα»- μεταφορικώς και κυριολεκτικώς- σε ένα εξαιρετικά μέτριο τραγούδι, κάνοντας τα πάντα για να προκαλέσει σεξουαλίζουσες φαντασιώσεις με το καλογυμνασμένο κορμί σε κάθε έφηβη και ώριμη παλιμπαιδίζουσα, ξελιγωμένη.
Εκεί όμως που κανείς δεν μπορούσε να μας συναγωνιστεί ήταν στο ξέσπασμα του εγχώριου γιουροχουλιγκανισμού. Ιδίως χάρη σε μια μερίδα δημοσιογράφων που για να δώσουν τροφή στα μεσημεριανάδικα επιδίδονταν σε όποια πολεμική ανοησία τους κατέβαινε, αδιαφορώντας για το τι πραγματικά συνέβαινε. Κατασκευάσαμε το δικό μας ψευδογεγονός με επιθέσεις κατά του συμπαθέστατου Νορβηγού, που έπεσε θύμα άγριας μιντιακής προπαγάνδας.
Αλλά το μεγάλο χουλιγκανικό ρεσιτάλ το έδωσαν οι Μαγγίρες, κάνοντας ανεπίτρεπτα σχόλια για παρουσιαστές άλλων χωρών, ζητώντας από το κοινό να μην ψηφίσει τραγούδι ή μυξοκλαίγοντας όταν δεν παίρναμε βαθμούς, χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας.
Κάθε προσπάθεια να «χτίσουμε» την εικόνα μιας Ελλάδας κοσμοπολίτισσας πνίγηκε στην παράδοση της «καρακαλτάκας», που περνιέται (στην ΕΡΤ) για «πηγαίο χιούμορ».
Αλλά αυτός είναι ο «πολιτισμός» που έχει την κυβερνητική πριμοδότηση. Η τηλεόραση της Γιουροβίζιον ως αντίδοτο στην τηλεόραση των σκανδάλων. Αποδείχθηκε Βατερλώ. Ιδίως όταν άλλες επικοινωνιακές επιλογές (από την Μπαϊρακτάρεια σουβλακίλα ξεκινώντας) κάθε άλλο παρά δημόσιο ήθος έχουν καλλιεργήσει.
This is our nightμε τον Σάκη Ρουβά
{{{ video }}}
Ιστορίες εκατομμυρίων, συλλήψεων και υποθηκών
Η σκηνή του Οlympyski, η μεγαλύτερη επίσης, είχε εμβαδόν 1.500 τ.μ. και οι οθόνες 300 τ.μ. 23.000 είδαν τον διαγωνισμό στην Αρένα και 100.000.000 στη μικρή οθόνη.
«Λόγω οικονομικής κρίσης» δεν διοργανώθηκε Γύρος Θριάμβου (Winner΄s Τour) για τον νικητή Αλεξάντερ Ρίμπακ.
Διοργανώθηκε όμως το μεγαλύτερο Gay Ρarade της Ρωσίας, παρά την απαγόρευση του δημάρχου της Μόσχας (δεν ήθελε αρχικά να γίνει στην πόλη και ο διαγωνισμός, αλλά δέχθηκε με παρέμβαση Πούτιν), ο οποίος χαρακτήρισε την ομοφυλοφιλία «σατανική», και κατέληξε σε συλλήψεις.
Η Γαλλίδα Πατρίσια Κας έχει πουλήσει 16 εκατ. άλμπουμ παγκοσμίως και συμμετείχε σε ταινία του Κλοντ Λελούς.
Ο σερ Πολ ΜακΚάρτνεϊ εξέφρασε θαυμασμό για το τραγούδι του Ισραήλ.
Σβετλάνα Λομπόβα αναγκάστηκε να υποθηκεύσει το σπίτι της για να στήσει όπως ήθελε το σόου με τους «ασημένιους» Σπαρτιάτες και τις ρόδες.
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν ζήτησε την παρουσία του Άντριου Λόιντ Βέμπερ στη σκηνή και τη συμμετοχή του περίφημου Cirque Du Soleil.
Ο 23χρονος Νορβηγός νικητής Αλεξάντερ Ρίμπακ (γεννημένος στη Ρωσία, γιος διάσημων κλασικών μουσικών, που παίζει βιολί και πιάνο από τα πέντε του)
πέτυχε ρεκόρ πόντων (387, έναντι 292 των Φινλανδών Lordi το 2006).
Το παραμύθι που κέδρισε την πρώτη θέση.
Χώρα:Νορβηγία
Καλλιτέχνης: Alexander Rybak
Τίτλος: Fairytale
{{{ video }}}
Το είδαν εννέα τους δέκα
Μέχρι και εννέα στους δέκα τηλεθεατές ήταν συντονισμένοι με τον 54ο Διαγωνισμό της Γιουροβίζιον (από τη συχνότητα της ΝΕΤ)
τη νύχτα του Σαββάτου. Το μερίδιο τηλεθέασης του καναλιού έφθασε στο (ανώτατο) 88,8% σύμφωνα με στοιχεία της ΑGΒ Νielsen Μedia Research που δημοσιοποίησε η ΕΡΤ. Όταν δε τραγουδούσε ο Σάκης Ρουβάς το «Τhis is Οur Νight» ήταν συντονισμένοι οκτώ στους δέκα (83,3%). Το μέσο μερίδιο τηλεθέασης διαμορφώθηκε στο 81,1%, ενώ 63.000
είδαν τη βραδιά του τελικού από την ιστοσελίδα http:
//www. eurovision.
ert.gr.
Μικρές βελτιώσεις
Φέτος είδαμε την Ευρώπη να αναδεικνύει στις πρώτες θέσεις τραγούδια για παραμύθια, επισφραγίζοντας μια μακρά γιουροβιζιονική παράδοση στιγμιαίας αφασίας μέσα σε ένα δυσχερές οικονομικό περιβάλλον.
Οι επιτροπές δεν έδειξαν να μετακινούν σημαντικά τον δείκτη της αισθητικής από τα καθιερωμένα, αλλά ούτε οι Βρετανοί, παρά το πολλά υποσχόμενο όνομα του Βέμπερ, ούτε και η έξοχη Πατρίτσια Κας, που έδωσε μάθημα φινέτσας, αλλά το τραγούδι έμοιαζε αντιγραφή παλιού σουξέ, στάθηκαν στο ύψος των προσδοκιών που δημιούργησαν. Ωστόσο η αισθητική τους πρόταση πόρρω απείχε των υπολοίπων. Όπως και της Ρωσίας, ως προς τη σκηνοθεσία, που ήθελε το πρόσωπο της τραγουδίστριας σε μεγάλες οθόνες να «αφηγείται» διαφορετικά μακιγιαρισμένο κάθε φορά, τη δραματική ιστορία του τραγουδιού, χωρίς μπαλέτα, ζογκλέρ και λαμέ βρακιά.
Το Αζερμπαϊτζάν με τον Αράς ήταν η πιο ολοκληρωμένη γιουροβιζιονική διασκέδαση, με τη σούπερ-σέξι Αϊσέλ και την άρτια σύνθεση στην κατηγορία του, πιο κοντά στη δική μας αισθητική της αθηναϊκής πίστας. Όσο για τη Χαντισέ-χανούμ, άλλο θύμα, του σεξιστικού εθνοχουλιγκανισμού μας αυτή, μια χαρά τα πήγε «μαγεύοντας» με τον εξευρωπαϊσμένο εξωτισμό της. Βελγίδα δεύτερης γενιάς με τουρκική καταγωγή, θεωρήθηκε κατάλληλο μοντέλο-μήνυμα μιας Ευρώπης των φυλετικών και πολιτισμικών προσμείξεων.
Εuro-Ρatates
1 «Σπασμένη χορδή από την πρόβα του ημιτελικού» έλεγαν οι Μαγγίρες ότι είναι το λεπτό καλωδιάκι στο δοξάρι του Νορβηγού. Δεν ήταν παρά η αντένα του ασύρματου μικροφώνου. Το χιουμοράκι τις μάρανε: «Αυτή η τρίχα δεν τον ενοχλεί να την κόψει;», λέει η μία, «φαίνεται δεν έχει ψαλίδια στη Νορβηγία», η άλλη.
2Τι λίγωμα ήταν αυτό με τα φουστάνια! Τους γυάλισε της Σουηδέζας που κόστισε δεκάδες χιλιάδες ευρώ και είχε 365 φτερά.
«Ας το φορούσα εγώ και θα σου ΄λεγα τι κορόνα θα ΄βγαζα», λέει η μία. Μάλλον τσιρίδα-απ΄ το μάδημα. 3Έλληνας, μας είπαν, ήταν ένας από τους στιχουργούς του τραγουδιού της Μολδαβίας και τον έλεγαν Τζώνη Καλημέρη. Βρε, μήπως και τον μπερδέψανε με τον «αρχιτέκτονα της εθνικής νίκης»;
4Μέσα σ΄ όλα η Δάφνη Μπόκοτα στο Star να λέει ότι εκείνη ήταν πιο…
διπλωμάτισσα και δεν είπε ποτέ στο ελληνικό κοινό να μην ψηφίσει ένα τραγούδι, όπως οι Μαγγίρες. Έλεγε «αυτό το τραγούδι είναι κόκκινος συναγερμός». Τι εποχές και εκείνες. Ήμασταν στην παρανομία και είχαμε συνθηματικά.
5Στη γαλλική τηλεόραση τον Sakis μας τον έλεγαν Τakis!
