Αναζήτηση
Όσο νερό καταναλώνει ένας Έλληνας σε 16 μήνες (480 ημέρες) χρειάζεται μια πισίνα διαστάσεων 5Χ10 μ. για να λειτουργήσει κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.
Οι πισίνες που έχουν γίνει μόδα τα τελευταία χρόνια, κυρίως στα μικρά και άνυδρα νησιά των Κυκλάδων, εκτός από την απόλαυση και τη χαλάρωση που προσφέρουν… εντείνουν και το πρόβλημα της λειψυδρίας.
Όπως επισημαίνει στα «ΝΕΑ» ο δρ Ευάγγελος Τερζής, υπεύθυνος πολιτικής για το νερό και τη ρύπανση της WWF Ηellas, «για τις πισίνες απαιτούνται πολύ μεγάλες ποσότητες πόσιμου νερού, γεγονός που λειτουργεί αντίθετα στην όποια προσπάθεια εξοικονόμησής του.
Πέραν του γεμίσματος μιας πισίνας με νερό κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, καθημερινά εξατμίζεται σημαντική ποσότητα από αυτό».
Οι απώλειες.
Για να γεμίσει μια πισίνα διαστάσεων 5Χ10 μ. και με μέσο βάθος 1,5 μ. χρειάζονται 75.000 λίτρα νερό. Είναι χαρακτηριστικό πως κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών, εξατμίζονται 320 λίτρα νερό την ημέρα- 28.800 λίτρα και για τους τρεις μήνες. Δηλαδή, για να λειτουργήσει μια πισίνα το καλοκαίρι χρειάζονται 103.800 λίτρα. «Η μέση κατανάλωση για οικιακή χρήση ανά άτομο κυμαίνεται περίπου στα 220 λίτρα νερό την ημέρα», σημειώνει ο κ. Τερζής και συμπληρώνει: «Φαίνεται ότι στη χώρα μας, αντί να προσπαθούμε να βρούμε τρόπους εξοικονόμησης νερού στον κατάλληλο χρόνο, αναζητούμε τρόπους αλόγιστης σπατάλης».
Οι πρωταθλητές.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις εταιρειών που δραστηριοποιούνται στον χώρο των κατασκευών πισίνας, οι ιδιωτικές πισίνες που υπάρχουν στην Ελλάδα υπολογίζονται σε 100.000, ενώ κάθε χρόνο προστίθενται περίπου 6.000- 7.000 καινούργιες. Πρωταθλητές αναδεικνύονται τα νησιά των Κυκλάδων- με πρώτη τη Μύκονο-, η Κρήτη, η Χαλκιδική και οι νεόδμητες περιοχές της Αττικής όπως ο Γέρακας και η Παλλήνη, ενώ ακόμα και στην Ήπειρο που διαθέτει τις λιγότερες πισίνες συγκριτικά με άλλες περιοχές, τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται μεγάλη αύξηση. Παράλληλα, με γοργό ρυθμό αυξάνονται και όσοι επιθυμούν να έχουν πισίνα στην ταράτσα τους, στον κήπο ή ακόμα και στον ακάλυπτο χώρο. Σημειώνεται ότι για μια πισίνα 2Χ2 μ. είναι απαραίτητη η άδεια από την Πολεοδομία, ενώ σε αρκετά μικρά νησιά απαγορεύεται η κατασκευή πισίνας. Ωστόσο, η έλλειψη ελέγχων έχει προκαλέσει σε πλήθος αυθαίρετων… κολυμβητηρίων!
«Δίνει πρεστίζ».
Χαρακτηριστικό της ζήτησης, όπως λέει ο Κωνσταντίνος Σταυρίδης, διευθυντής μάρκετινγκ της Ρiscines Ιdeales, «είναι πως η εταιρεία μας το 2008 κατασκεύασε 1.150 πισίνες και το 2007 είχαμε κατασκευάσει 1.000». Ο κ. Σταυρίδης σημειώνει πως οι Έλληνες προτιμούν τις πισίνες όχι για επίδειξη όπως παλαιότερα, αλλά κυρίως στο πλαίσιο της αναζήτησης απόλαυσης καθώς και για λόγους υγείας και συμπληρώνει: «Βεβαίως, μια πισίνα δίνει πρεστίζ στον ιδιοκτήτη της, αλλά πλέον δεν αποτελεί πολυτέλεια, καθώς η τιμή τους τα τελευταία χρόνια έχει πέσει μέχρι και 80%. Αυτό που διαπιστώνουμε είναι ότι η Ελλάδα πάει να γίνει σαν τις ΗΠΑ, όπου κάθε σπίτι έχει πισίνα». Η τιμή μιας τυπικής πισίνας 5Χ10 μ. κυμαίνεται από 15.000 έως 20.000 ευρώ, δηλαδή περίπου όσο κοστίζει ένα μεσαίο αυτοκίνητο. Σύμφωνα με τον κ. Σταυρίδη, «σχεδόν όλοι όσοι κατασκευάζουν νέο σπίτι, ρωτούν και για πισίνα».
«Σχεδόν όλοι όσοι κατασκευάζουν νέο σπίτι, ρωτούν και για πισίνα»
«Μας λείπει το νερό» – «Χάνει ο τουρισμός»
κυβικά μέτρα νερού την ημέρα για να καλυφθούν οι ανάγκες των πολιτών και των τουριστών και χρησιμοποιούνται μία λιμνοδεξαμενή, μία μονάδα αφαλάτωσης και το υφιστάμενο δίκτυο γεωτρήσεων. Όπως υποστηρίζει ο δήμαρχος του νησιού, «μπορούμε να είμαστε ελκυστικοί και χωρίς τις πισίνες, κάτι που έχουν επιβάλει οι ταξιδιωτικοί πράκτορες που διαρκώς ζητούν επιπλέον “ανέσεις”, οι οποίες όμως δεν ταιριάζουν στο νησί μας». Από την άλλη πλευρά, ο δήμαρχος Σαντορίνης, κ.
Άγγελος Ρούσσος (φωτογραφία δεξιά)
υποστηρίζει: «Τουρισμός χωρίς πισίνα δεν γίνεται. Λύση δεν είναι να καταργήσουμε τις πισίνες, αλλά να δημιουργήσουμε μονάδες αφαλάτωσης».
«Θαλασσινό νερό στις πισίνες που είναι κοντά σε ακτές»
Η WWF Ηellas θεωρεί απαραίτητη τη λήψη μέτρων τιμολογιακού, διοικητικού και συμβουλευτικού χαρακτήρα για την εξοικονόμηση του πόσιμου νερού που χρησιμοποιείται στις πισίνες. «Να απαγορεύεται η πλήρωση ή η συμπλήρωση του νερού της πισίνας με πόσιμο νερό, κάτι που θα πρέπει να αναφέρεται στις νέες πολεοδομικές άδειες. Το μέτρο της υποχρεωτικής πλήρωσης της πισίνας σε ώρες μη χρήσης για μείωση της εξάτμισης είναι αναγκαίο, καθώς επίσης πισίνες που βρίσκονται κοντά στη θάλασσα θα πρέπει να κατασκευάζονται με προδιαγραφές για χρήση θαλασσινού νερού. Διαφορετικά στην επόμενη ανομβρία και πιθανή λειψυδρία θα αναζητούμε πάλι νερό και θα συζητάμε για την εξοικονόμησή του. Χρησιμοποιούμε πολύ περισσότερο νερό από ό,τι έχουμε διαθέσιμο και δεδομένου των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, η μόνη μακροπρόθεσμα βιώσιμη λύση είναι η διαχείριση της ζήτησης που μπορεί να μειώσει σημαντικά την κατανάλωση νερού» σημειώνει ο δρ Ευάγγελος Τερζής, Υπεύθυνος Πολιτικής για το Νερό και τη Ρύπανση της WWF Ηellas. Την άποψη ότι στις πισίνες πρέπει να χρησιμοποιείται θαλασσινό νερό για καθαρά οικολογικούς λόγους- στην Ελλάδα απαγορεύεται η άντληση νερού από τη θάλασσα- υποστηρίζουν και οι εταιρείες που κατασκευάζουν πισίνες. Ο κ. Σταυρίδης αναφέρει ότι η χρήση θαλασσινού νερού είναι εφικτή- αρκεί, όπως σημειώνει, τα μηχανήματα που χρησιμοποιεί μια πισίνα να αντέχουν στη φθορά που προκαλεί το αλάτι. Παράλληλα, θεωρεί ακραία την περίπτωση να κατασκευάζεται πισίνα το βάθος της οποίας ξεπερνάει τα 1,70 μέτρα, καθώς η σπατάλη του νερού είναι μεγάλη. «Και να φανταστούμε ότι παλαιότερα το βάθος τους έφθανε τα 3,5 μέτρα» σημειώνει.
Στα 5.000 ευρώ η πιο συμφέρουσα και είναι υπέργεια
Για όσους επιθυμούν να έχουν πισίνα στο σπίτι τους, με το μικρότερο δυνατόν κόστος, ο κ. Σταυρίδης από την εταιρεία Ρiscines Ιdeals σημειώνει πως η λύση μιας υπέργειας πισίνας – οι διαστάσεις της δεν είναι μεγαλύτερες από 4 x 8 και κοστίζει περίπου 5.000 ευρώείναι ενδεχομένως η πλέον συμφέρουσα.
«Οι πισίνες αυτές δεν διαφέρουν σε τίποτα από αυτές που είναι κτισμένες μέσα στο έδαφος, παρά μόνο στο κόστος κατασκευής τους επειδή είναι πιο μικρές». Βέβαια, το κόστος μπορεί να φτάσει αυτό μιας κανονικής πισίνας από τη στιγμή που θα διακοσμηθεί περιμετρικά με πέτρα ή κάποιο άλλο υλικό.
Παρ΄ όλα αυτά, στην Ελλάδα αυτού του είδους οι πισίνες δεν έχουν «πιάσει» ενώ σε χώρες όπως ο Καναδάς και η Νότια Αφρική κάνουν θραύση. Όπως εξηγεί ο κ. Σταυρίδης, οι Έλληνες δίνουν έμφαση στην αισθητική και πολλοί θεωρούν την πισίνα αυτή εμπόδιο στον κήπο. Μάλιστα, ο κ. Σταυρίδης λέει πως ακόμη και την περίοδο της οικονομικής κρίσης που διανύουμε, οι πισίνες εξακολουθούν να κάνουν θραύση καθώς «αρκετοί είναι αυτοί που φτιάχνουν πισίνα στο σπίτι τους, επιλέγοντας να κάνουν διακοπές εκεί και όχι σε κάποιο ξενοδοχείο».
