ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ των ΗΠΑ για τον 21ο αιώνα ήταν:

Αυτοκρατορία ή Μεγάλη Δύναμη! Ο Τζ. Μπους ο μικρός (που μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές με καλπονοθεία)

διάλεξε τον δρόμο της Αυτοκρατορίας, παρά τις αντιρρήσεις του Χ.

Κίσινγκερ. Του το είχε πει ο… Θεός! Κι ο ίδιος το είχε υποσχεθεί στους βλάχους της Νεμπράσκας και της Αριζόνας και τον ψήφισαν. Η Αυτοκρατορία και ο Θεός απαιτούσαν επέμβαση στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Γιουγκοσλαβία και αλλού.

Αντιπυραυλική ασπίδα σε Πολωνία και Τσεχία, εναντίον της Ρωσίας, με πρόσχημα το… Ιράν και ένταξη της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ.

Αυτή η στρατηγική τής στενής περικύκλωσης είχε μια προϋπόθεση: η Ρωσία να παραμείνει φτωχή, αδύναμη και ταπεινωμένη. Ένας διευθυντής της ΚGΒ όμως, ο Βλ. Πούτιν, είχε αντιρρήσεις: ήθελε ξανά τη Ρωσία πλούσια, δυνατή και Μεγάλη Δύναμη.

Πρώτη προτεραιότητα λοιπόν ήταν να ελέγξει τον Καύκασο, όπως έκανε η Ρωσία πάνω από 300 χρόνια. Με τη φωτιά και το τσεκούρι. Μια περιοχή στην οποία κάποτε ζούσαν 3.000 φυλές και εθνότητες. Ο Μ. Σαακασβίλι έκανε λάθος να ανακατευθεί σ΄ αυτή την παλιοκατάσταση. Κι έκανε το απόλυτο λάθος να εισβάλει στη Νέα Οσετία. Πίστεψε ότι το νέο αφεντικό του θα διακινδύνευε πυρηνικό πόλεμο για χατίρι του. Είναι λάθος να ερεθίζεις το θηρίο στη φωλιά του. Σε τέτοιες περιπτώσεις η μόνη σοφή τακτική είναι η «φινλανδική ουδετερότητα». Τακτική που ακολούθησε στην ουσία και η Κούβα μετά την κρίση των πυραύλων, παρά τις αντιιμπεριαλιστικές φλυαρίες του Κάστρο.

Τώρα οι ρωσικές δυνάμεις θα μείνουν μόνιμα στη Ν. Οσετία και στην Αμπχαζία, και στα πέριξ, όπως έκαναν και στην Τσετσενία.

Συμπέρασμα: πρέπει να προσέχεις τις ευχές σου.

Καμιά φορά πραγματοποιούνται με παράδοξο τρόπο.

Και τότε ακολουθεί η τραγωδία.