Μαζευτήκαμε όλες στο σπίτι της Ρούλας να γιορτάσουμε τα γενέθλιά της.

Πώς γιορτάζονται τα γενέθλια σ΄ αυτή την ηλικία (49); Απλό. Μαγειρεύεις απ΄ το πρωί, βάζεις και τις φίλες σου να μαγειρέψουν, στρώνεις πολύ προσεκτικά το τραπέζι και κατά τις 9.30 το βράδυ δίνεται το σύνθημα της έναρξης… Άντε, στην υγειά μας λοιπόν, να ΄μαστε καλάπάνω απ΄ όλα αυτό- και να βρισκόμαστε συχνά, να χαχανίζουμε και να λέμε τα ίδια και τα ίδια, αλλά έγινε τίποτα;- πλάκα δεν έχει αυτή η συζήτηση για τη δίαιτα (που διαρκεί καμιά 30αριά χρόνια), πλάκα δεν έχει και η συζήτηση για τα μαγαζιά (τουλάχιστον 30 χρόνια), λίγο η κουβέντα για την πρασόπιτα και το «τσιζ κέικ» με χαλάει, αλλά δεν διαρκεί, γιατί καπάκι τίθεται επί τάπητος η επόμενη, άνδρες και ζώδια, ζώδια και σεξ, ζώδια και ψυχολογία, σεξ και ψυχολογία και μετά πάλι μαγαζιά και στο φινάλε ταξίδια, ταξίδια με μαγαζιά- πάντα τα μαγαζιά δίνουν ένα καλό φινάλε. Μέχρι να φύγει το φοντί από τη μέση και να περάσουμε στα γλυκά.

Του χρόνου όμως! Αμ, του χρόνου θα γίνει χαμός. Χαλασμός. Πάρτι παρτένιο, με καλεσμένους όσους έχουν περάσει απ΄ τις ατζέντες μας. Οι ηνωμένες δυνάμεις 4 ή 5 πενηντάρηδων κάνουν βουτιά στο παρελθόν, ανακατάταξη και ξεσκόνισμα στο παρόν, και νάτοι οι μικροί άνθρωποι, στις μικρές τους ζωές- όλοι εκείνοι οι τότε αεράτοι νεαροί…

Κι εμείς παντρεμένες, χωρισμένες, σχεδόν χωρισμένες, μητέρες, ερωτοχτυπημένες, μόνες, σχεδόν μόνες, θα έχουμε το προνόμιο να σχολιάσουμε πρόσωπα και πράγματα, να περάσουμε πάνω από τις εποχές πετώντας, να θυμηθούμε και να ξεκαρδιστούμε – με την ευκολία που ξεκαρδίζονται οι άνθρωποι που μπορούν να συνεννοηθούν πάνω από μια φωτογραφία. Το τεστ της μνήμης είναι και για έναν άλλο λόγο ωραίο. Εκείνες οι πρώτες χοντροκομμένες προσωπικές αλήθειες με τις ασπρόμαυρες γωνίεςπου τυχαίνει να πέσουν στο τραπέζι στην αρχή, με τις πρώτες βουτιές στο φοντί- σιγά σιγά μαλακώνουν, αποκτούν αποχρώσεις και το τεστ «θυμάμαι και μιλάω» παίρνει σιγά σιγά μια εξομολογητική διάσταση, πολύ λυτρωτική και ανεβαστική για την ομήγυρη. Αυτό είναι το καλό το πάρτι. Τα πόδια πάνω στον καναπέ, οι μουσικές στο φουλ, ο καφές να αχνίζει (ναι, έχουμε φτάσει στον καφέ) κι όλες οι λεπτομέρειες ενός παλιού (ή τωρινού) περιστατικού στο μικροσκόπιο…