Ένας καθηγητής Συγκριτικής Λογοτεχνίας προσπαθεί να ξεδιαλύνει τις εσωτερικές του αναζητήσεις, στο δεύτερο μυθιστόρημα της τριλογίας Κέπες του Φίλιπ Ροθ (στην Αμερική κυκλοφόρησε το 1977, στα ελληνικά Ο καθηγητής τουπόθου, μετ. Νίκος Παναγιωτόπουλος, Πόλις, 2006). Ο ήρωας αφηγείται περιστατικά από την παιδική του ηλικία, το οικογενειακό του περιβάλλον και περιγράφει με σαρκασμό τις περιπέτειές του στην προσπάθειά του να γεφυρώσει τις πνευματικές ανησυχίες με το κυνήγι του έρωτα και της ηδονής. Οι επιλογές συντρόφων κατά τη διάρκεια των φοιτητικών χρόνων, αλλά και αργότερα μόνο αποτυχημένες μπορούν να χαρακτηριστούν, ενώ η ευτυχία αποδεικνύεται όλο και πιο ανέφικτη, ένας στόχος που τίθεται ανεξέλεγκτα από τα ένστικτα, αλλά με το πέρασμα του χρόνου διαλύεται ως μια ακόμη ψευδαίσθηση της καθημερινότητας. Φαίνεται ότι κανείς δεν μπορεί να τα έχει όλα, γιατί δεν είναι δυνατόν να συνδυαστεί η σταθερότητα με το πάθος, η αέναη επιδίωξη της ηδονής με την ήσυχη και ισορροπημένη ζωή. Ο αφηγητής με εξομολογητική, αλλά και ειρωνική διάθεση αναδεικνύει τις συναισθηματικές του διακυμάνσεις, που τον οδηγούν προς την ωριμότητα, αν και τίποτε δεν είναι προδιαγεγραμμένο, καθώς η ανατροπή καραδοκεί. Οι μοναδικές βεβαιότητες, τα γηρατειά και ο θάνατος, δίδονται υπαινικτικά, ως η μοναδική σίγουρη προοπτική του παρόντος στο αύριο.

Τελευταία Νέα