ΑΠΡΙΛΗΣ, ο μήνας ο σημαδιακός κι ο σημαδεμένος, γεμάτος συμβολισμούς και τελετουργίες που κάνουν την Ιστορία να φαίνεται από τη μια σαν τραγωδία κι από την άλλη σαν φάρσα.

Οι παγανιστικές γιορτές της άνοιξης μπλέκονται με τα Άγια Πάθη ενός σκληρού Θεού και μας μεθούν. Δυο χιλιάδες χρόνια λατρείας και υποταγής στον Εβραίο Θεό δεν μπόρεσαν να ξεκολλήσουν από μέσα μας τα είδωλα του Διονύσου και του Απόλλωνα- σε καρικατούρα όμως!

Σε λίγο θα γιορτάσουμε τα 40 χρόνια από τότε που η συνωμοσία των ΗΠΑ με τους ηλίθιους με τα σπαθάκια προσπάθησε να αναδείξει σε καθεστώς το παρακράτος. Γιατί η 21η Απριλίου ήταν το επιστέγασμα της υποτέλειας, της βαρβαρότητας και της γελοιότητας. Ο ευήθης Παττακός με τα τανκς και ο παρανοϊκός Παπαδόπουλος με τη Δέσποινα να χορεύουν καλαματιανό και τσάμικο και να ετοιμάζουν την τραγωδία της Κύπρου.

Αλλά η εικόνα περιλαμβάνει και τρίτο πρόσωπο: τον άπραγο Κοκό, σημαιοστολισμένο να παρακολουθεί αμήχανος την αιματηρή φάρσα.

Τα γνήσια τέκνα της Ψωροκώσταινας, της πτωχής και γελοίας πλην εντίμου Ελλάδος. Η πιο χυδαία έκφραση του ενδημικού στη χώρα λαϊκισμού. Ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός στο απόγειό του. Κι ο Χριστόδουλος να μην παίρνει είδηση. Κουφός και τυφλός!

Σαράντα χρόνια τώρα οι νοσταλγοί και οι καλοθελητές μάς ταΐζουν με μύθους. Για τον «καημένο τον βασιλιά που έπεσε κι αυτός θύμα της χούντας»! Αλήθεια, τι έπρεπε να κάνει ο Κοκός το πρωί της 21ης Απριλίου όταν οι τρεις συνωμότες τον επισκέφθηκαν άοπλοι στο Τατόι;

Κάτι πολύ απλό: να τους συλλάβει, να τους εκτελέσει ή να τους κλείσει γυμνούς στο μπάνιο και να πετάξει τα ρούχα τους στον κάδο με τα σκουπίδια. Και μετά να πάρει το τανκς και να πάει στο ΕΙΡ και στο «Πεντάγωνο» να βγάλει διάγγελμα στον λαό και στον Στρατό.

Κι αυτός τι έκανε;

Κατουρήθηκε πάνω του. Φοβήθηκε, λέει, μην πειράξουνε τη μαμά του και την αδελφή του! Και σαράντα χρόνια τώρα κλαψουρίζει για τα περασμένα μεγαλεία.

Κωμωδία! Φάρσα της Ιστορίας!