ΟΤΑΝ το 1991 φυγαδεύτηκε νύχτα από το Τατόι η οικοσκευή του Κωνσταντίνου ήταν βέβαιο ότι, αργά ή γρήγορα, θα δημιουργούνταν πρόβλημα νομικής, πολιτικής και ηθικής τάξης. Στα κινητά που περιήλθαν τότε στον τέως περιλαμβάνονταν αντικείμενα με σημαντική ιστορική αξία. Η προχθεσινή πρωτοβουλία του υπουργού Πολιτισμού να ζητήσει τη ματαίωση της δημοπρασίας της συλλογής του Γεωργίου Α΄ έφερε πάλι το πρόβλημα στην επικαιρότητα.

Υπουργός των κυβερνήσεων του Κ. Μητσοτάκη και του Κ. Καραμανλή, ο Γ. Βουλγαράκης παρουσιάζεται διχασμένος. Τι ίσχυε αλήθεια όταν φυγαδεύτηκαν τα αντικείμενα; Ανήκαν στην κυριότητα του Κωνσταντίνου; Ήταν αδιάφορα για την ιστορία του τόπου; Δεν σκέφθηκε κανείς ότι ορισμένα θα εκποιούνταν κάποτε σε διεθνή δημοπρασία; Τι άλλαξε και η κυβέρνηση ευαισθητοποιήθηκε ξαφνικά, ζητώντας τη ματαίωση της δημοπρασίας;

Τα εύλογα αυτά ερωτήματα αποκαλύπτουν τον διχασμό της Νέας Δημοκρατίας. Ο ελληνικός λαός δεν ξεχνά ότι με τη σοβαρή πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη λύθηκε οριστικά, με τη σφραγίδα μάλιστα του Δικαστηρίου του Στρασβούργου, η τύχη της λεγόμενης βασιλικής περιουσίας. Τι άλλαξε στις θέσεις και τις εκτιμήσεις της κυβέρνησης και θέτει όψιμα το ζήτημα ξεχνώντας όσα υποστήριζε η Νέα Δημοκρατία πριν από λίγα χρόνια; Πιστεύει ότι υπάρχει περίπτωση να τελεσφορήσει το διάβημά της; Δεν αντιλαμβάνεται ότι ματαιοπονεί και οδηγεί άνευ λόγου τη χώρα σε μια αδιέξοδη περιπέτεια.

Ο Γ. Παπαδημητρίου είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών