Αναζήτηση
«Κάποτε η λέξη και μόνο ΄΄αρμονία΄΄ μου προκαλούσε αναγούλα. Και θεωρούσα νοσηρή την πρακτική του διαλογισμού, επειδή για να είσαι δημιουργικός χρειάζεται να είσαι ακραίος. Ούτε θέλω να κλαψουρίζω. Άλλωστε όταν είσαι αγριεμένος τύπος τα πας καλά με τις γκόμενες», δηλώνει ο sui generis σκηνοθέτης Ντέιβιντ Λιντς.
Ο οποίος τώρα πια έχει αλλάξει γνώμη για τις θεωρίες και τις πρακτικές των Ινδών γιόγκι.
Και δηλώνει οπαδός του υπερβατικού διαλογισμού, που είχε γίνει μόδα στα ΄60s, τότε που οι χίπηδες αναζητούσαν την εσωτερική αρμονία μέσω της πνευματικής άσκησης.
Η ιδέα ο εκκεντρικός και σουρεαλιστής σκηνοθέτης του Χόλιγουντ να έχει ξαναγεννηθεί ως «ο γκουρού της ευδαιμονίας» είναι παράξενη ακόμη και για τον ίδιο τον εξηντάχρονο Ντέιβιντ Λιντς. Όλα άρχισαν το 1973 όταν μυήθηκε στον διαλογισμό και ανακάλυψε ότι μπορούσε να ησυχάσει τους εσωτερικούς του δαίμονες. «Το αποτέλεσμα του να αποκτήσεις συναίσθηση για ό,τι συμβαίνει μέσα σου έχει να κάνει με το γεγονός ότι κάθε αρνητική σκέψη αρχίζει να ξεφτίζει. Όπως ο φόβος. Είναι σαν η λαστιχένια σφιχτή στολή του κλόουν να διαλύεται και να μη σε πνίγει πια». Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η απαλή φωνή τού δασκάλου του Μαχαρίσι τον βοήθησε να μαλακώσει τη βία που βγάζει στις ταινίες του. Και για τις οποίες ο Λιντς διευκρινίζει ότι «δεν χρειάζεται να υποφέρεις για να δείξεις τον πόνο. Γι΄ αυτό και δεν βλέπω καμία αντίφαση ανάμεσα στην εσωτερική μου αρμονία και την εξωτερική μου ακραία συμπεριφορά».
Τον Ιούλιο του 2005 λειτούργησε το Ίδρυμα Ντέιβιντ Λιντς, που χρηματοδοτεί υποτροφίες σε μαθητές Γ υμνασίου και Λυκείου για να εξασκηθούν στον υπερβατικό διαλογισμό. Μάλιστα, άρχισε να δίνει διαλέξεις γύρω από αυτό το θέμα σε σχολικές και πανεπιστημιακές κοινότητες. Και σε λίγες μέρες κυκλοφορεί την αυτοβιογραφία του με ολίγη από οδηγό επιβίωσης και τίτλο «Catching the Βig Fish: Μeditation, Consciousness and Creativity», όπου εξηγεί με το δικό του στυλ τη σχέση του με αυτήν τη θεωρία της εσωτερικής γαλήνης. «Ως καλλιτέχνης, ο διαλογισμός μού επέτρεψε να απελευθερώσω τη φαντασία μου και να γίνω ακόμα πιο παράξενος. Πολλές από τις ιδέες μου σε αυτό το βιβλίο, προέκυψαν κατά τη διάρκεια του διαλογισμού».
Όπως οι λαγοί-πρωταγωνιστές μιας τηλεοπτικής σειράς ή οι πόρνες που τραγουδούν τα χορικά σε ύφος αρχαιοελληνικού δράματος στην τρίωρη φανταστική νέα ταινία του «Ιnland Εmpire».
