Αναζήτηση
Ο «άνθρωπος του δάσους» υποχωρεί από τόπο σε τόπο. Η Ινδονησία είναι μία από τις τελευταίες αποικίες του στον κόσμο. Τα δάση της φιλοξενούν 80%-90% του πληθυσμού των ουραγκοτάγκων του πλανήτη. Για πόσο ακόμα; Όχι για πολύ. Η αποψίλωση των δασών αλλά και οι φυσικές καταστροφές απειλούν αυτά τα πρωτεύοντα θηλαστικά όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία.
«Oράνγκ» και «ουτάν». Στη γλώσσα των Μαλάι, στη Νοτιοανατολική Ασία, αυτές οι δύο λέξεις μαζί σημαίνουν «άνθρωπος του δάσους». Ακριβώς αυτό είναι οι ουραγκοτάγκοι. Ζώα που περνούν 95% του χρόνου τους στα δέντρα, τα οποία αποτελούν τη βασική πηγή της διατροφής τους μαζί με τους τερμίτες. Δεν είναι υπερβολή να θεωρηθεί πως γι΄ αυτό το δενδρόβιο θηλαστικό, αυτό το πολύ ήσυχο και πολύ έξυπνο ζώο, η καταστροφή των δασών συνεπάγεται ολοκληρωτική καταστροφή: αφανισμό. Γι΄ αυτό και η πρόσφατη είδηση για μεγάλες πυρκαγιές στα τροπικά δάση της Ινδονησίας θορύβησε τις φιλοζωικές οργανώσεις. Περισσότεροι από 1.000 ουραγκοτάγκοι χάθηκαν σε εκείνες τις πυρκαγιές (και αυτός δεν είναι παρά ένας συντηρητικός υπολογισμός).
Σταυροφορία. «Οδηγούμαστε πράγματι σε εκτεταμένη καταστροφή λόγω της εντυπωσιακής μείωσης του αριθμού των ουραγκοτάγκων» λέει ο Ουίλι Σμιτς, εκπρόσωπος του Ιδρύματος Gibbon. Ανάλογες ανησυχίες εκφράζονται και από άλλες οργανώσεις. «Ο αριθμός των ουραγκοτάγκων στα νησιά Βόρνεο και Σουμάτρα έχει μειωθεί κατά 90% τα τελευταία 100 χρόνια», επισημαίνει η περιβαλλοντική οργάνωση WWF και προειδοποιεί ότι τα επόμενα 20 χρόνια, ίσως, οι ουραγκοτάγκοι να έχουν εξαφανιστεί από προσώπου Γης. Η Καναδή Μπιρουτέ Γκαλντίκας πραγματοποιεί σταυροφορία για τη διάσωσή τους. Πρόεδρος και συνιδρύτρια του Διεθνούς Ιδρύματος για τους Ουραγκοτάγκους στο Λος Άντζελες, αλλά και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Simon Fraser στη Βρετανική Κολομβία επισκέφθηκε για πολλοστή φορά τα δάση του Βόρνεο. Σε άρθρο της στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» εμφανίζεται απαισιόδοξη για την κατάσταση που αντικρύζει: «Άλλη μία φορά οδηγώ κάτω από τον δυνατό ήλιο στο κεντρικό Βόρνεο. Το τοπίο είναι έρημο. Όσο φτάνει το μάτι, δεν υπάρχουν δέντρα ή σκιά πουθενά. Αποστολή μας είναι να μαζέψουμε τους ορφανούς ουραγκοτάγκους, των οποίων οι
Πρόσφατα περισσότεροι από 1.000
ουραγκοτάγκοι βρήκαν φρικτό θάνατο σε πυρκαγιές
μητέρες χάθηκαν εξαιτίας της αποψίλωσης των δασών που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Βόρνεο…». Η Γκαλντίκας προσθέτει πως από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν η Ινδονησία αποφάσισε να καταστεί βασική παραγωγός και εξαγωγός φοινικελαίου και χαρτιού, τεράστιες δασικές εκτάσεις έχουν παραχωρήσει τη θέση τους σε φυτείες για την παραγωγή εμπορεύσιμων δέντρων. Αυτό, σε συνδυασμό με την παράνομη υλοτομία και τη λαθροθηρία αποτελούν σήμερα τους μεγαλύτερους κινδύνους για τον περιορισμένο πληθυσμό των ουραγκοτάγκων.
Κινδυνεύουν με εξαφάνιση
● ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ κομμάτια ξύλου σαν εργαλεία για την αναζήτηση τροφής και ξέρουν να ανακαλύπτουν τους καλύτερους καρπούς στο δάσος.
● ΟΤΑΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΖΕΤΑΙ, ο ουραγκοτάγκος αποδεικνύεται άσος στις αποδράσεις.
● ΣΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΤΟΥ περιβάλλον ζει περίπου 40 χρόνια, ενώ υπό συνθήκες αιχμαλωσίας 15-20 χρόνια επιπλέον, αν υπάρχει σωστή φροντίδα.
● ΣΧΕΔΟΝ ΟΙ ΜΙΣΟΙ ουραγκοτάγκοι έχουν εξαφανιστεί τα τελευταία 20 χρόνια. ● ΟΙ ΟΥΡΑΓΚΟΤΑΓΚΟΙ έχουν εκδιωχθεί από το 80% του περιβάλλοντός τους.
● ΟΙ ΑΡΣΕΝΙΚΟΙ ουραγκοτάγκοι ζυγίζουν το διπλάσιο από τους θηλυκούς, φθάνοντας και τα 150 κιλά, ενώ το ύψος τους φτάνει το 1,50 μ. ● ΟΙ ΘΗΛΥΚΕΣ ουραγκοτάγκοι γεννούν το πρώτο τους μικρό σε ηλικία 13 έως 16 ετών και το φροντίζουν έως την εφηβεία. Οι ουραγκοτάγκοι έχουν τη μεγαλύτερη παιδική ηλικία απ΄ όλους τους μεγάλους πιθήκους. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους το περνούν πηδώντας από δέντρο σε δέντρο ● ΤΗ ΝΥΧΤΑ, την περνούν σε φωλιές. Τα θηλυκά παραμένουν πάντα κοντά στη φωλιά, που τη φτιάχνουν συνήθως ενώνοντας τα κλαδιά δύο γειτονικών δέντρων. Χρησιμοποιούν επίσης μεγάλα φύλλα δένδρων για να προφυλαχθούν από τη βροχή ή τον δυνατό ήλιο.
Λιγότεροι από 50.000
Σ υνολικά οι ειδικοί εκτιμούν ότι ο πληθυσμός αυτών των μεγάλων πιθήκων δεν ξεπερνά τις 50.000. Οι περισσότεροι από αυτούς, περίπου 90%, ζουν στην Ινδονησία, τη Σουμάτρα αλλά και στο ινδονησιακό τμήμα του Βόρνεο, ενώ το υπόλοιπο 10% στο τμήμα του Βόρνεο που ανήκει στη Μαλαισία. Έτσι, ό,τι κι αν συμβαίνει στους ουραγκοτάγκους της Ινδονησίας συμβάλλει καθοριστικά στην τύχη τους γενικότερα. Και οι εξελίξεις σε αυτή τη χώρα μόνο αισιοδοξία δεν εμπνέουν.
