Ο κ. Α. Σιδερίδης, καθηγητής στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, γράφει για το ταξίδι με τον ΟΣΕ: «Ταξιδεύω με τον ΟΣΕ από Αθήνα με προορισμό τη Θεσσαλονίκη στις 15 παρελθόντος Δεκεμβρίου, αμαξοστοιχία 52, ώρα αναχώρηση 10.51 (από Σταθμό Λαρίσης). Εισιτήριο Α΄ θέσης, κόστους 49,50 ευρώ (μόνον aller). Βαγόνι άθλιας κατάστασης, βρώμικο, με σημεία έντονης σκωρίασης και με αεραγωγό που ανεξέλεγκτα μπάζει. Η γιαγιά που ταξιδεύει επίσης πρώτη θέση και έχει την τύχη να κάθεται στο ίδιο βαγόνι αντίκρυ στον αεραγωγό προσπαθεί με εφημερίδες να κλείσει τον αεραγωγό που μπάζει και να προστατέψει τα πόδια της παραπονούμενης διαρκώς ότι έχει παγώσει. Όλοι δυστροπούμε για την κατάντια και ο ευγενικός επόπτης, που καταφθάνει ασθμαίνων, προσπαθεί να δικαιολογήσει την κατάσταση επικαλούμενος την παλαιότητα του βαγονιού το οποίο “… θα αποσυρθεί μόλις παραλάβουμε τα καινούργια βαγόνια…”. Αλλά το πλέον ακραίο περιστατικό αυτής της άθλιας κατάντιας ακούγεται- και προκαλεί θυμηδία και ιλαρότητα- από έναν, επίσης, ταξιδιώτη Α΄ θέσης που κάθεται ακριβώς δίπλα μου και απευθυνόμενος στον ελεγκτή των εισιτηρίων τού λέγει: “… Παρακαλώ να γίνει η προγραμματισμένη στάση στον Παλαιοφάρσαλο γιατί θέλω να κατέβω. Προ ημερών όταν ξαναταξίδευα, πριν προλάβω να κατέβω, η αμαξοστοιχία ξεκίνησε και κόντεψα να σκοτωθώ”».