Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ από τις αδυναμίες των ελληνικών υπηρεσιών Υγείας είναι ο ιατρικός υπερπληθωρισμός. Έχουμε τους διπλάσιους γιατρούς από όσους χρειαζόμαστε!

Έχουμε πολλούς αποφοίτους αλλοδαπών ιδρυμάτων, κυρίως της Ανατολικής Ευρώπης, που δεν είναι καλά εκπαιδευμένοι. Τα κενά τους δύσκολα αναπληρώνονται. Η πολυετής αναμονή για την εύρεση θέσης για ειδίκευση και οι συνεπακόλουθες υποαπασχόληση ή ετεροαπασχόλη- ση αποξενώνουν από τα επιστημονικά αντικείμενα.

Κατά την ειδίκευση παραμένουν τα κριτήρια που υπήρχαν πριν από 20 χρόνια. Τα εκπαιδευτικά κέντρα, κάθε ειδικότητας, δεν έχουν επαναξιολογηθεί ποτέ! Σε αρκετά δεν υπάρχουν τα μέσα και οι προϋποθέσεις πλήρους εξάσκησης. Στα περισσότερα οι εκπαιδευόμενοι είναι υπεράριθμοι των δυνατοτήτων.

Με τις σύγχρονες ταχύτητες η γνώση για κάθε ειδικότητα πρέπει να ανανεώνεται κάθε πέντε χρόνια. Ειδικοί γιατροί που δεν ασκούν πλήρως το αντικείμενό τους ή δεν τους παρέχεται η δυνατότητα να επανεκπαιδευθούν σταδιακά απαξιώνονται.

Με κίνητρο την αξιοπρέπεια οι περισσότεροι Έλληνες γιατροί προσπαθούν να έχουν συγκρίσιμη επάρκεια με τους συναδέλφους του αναπτυγμένου κόσμου. Αλλά για να είμαστε ειλικρινείς δεν έχω απάντηση στο ερώτημα συναδέλφου που απασχολείται σε ασφαλιστικό οργανισμό. «Πήρα ειδικότητα Ορθοπεδικής πριν από δεκαπέντε χρόνια, από τότε βάζω γύψους και συνταγογραφώ. Είμαι ακόμη ειδικός;».

Ο δρ Ιωάννης Ε. Δατσέρης είναι διευθυντής Πυρηνικής Ιατρικής στον Ευαγγελισμό και μέλος της Πανελλήνιας Ιατρικής Εταιρείας Διευθυντών του ΕΣΥ