Δύσκολο να τα βάλει κανείς με το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Μοναχικοί

δονκιχώτες στη μέση του μιντιακού χάους που προσπαθούν μάταια να βάλουν τα

θηρία σε τάξη. Μια περιδιάβαση σε τηλεοπτικά παράθυρα και ζούγκλες μάλλον

στενόχωρες σκέψεις προκαλεί. H γιορτινή απόφαση του ΕΣΡ όμως να μην υπαγάγει

τα χριστουγεννιάτικα μηνύματα της Διεθνούς Αμνηστίας στο καθεστώς των δωρεάν

εκπεμπόμενων κοινωνικών μηνυμάτων γεννά άλλου είδους σκέψεις. Ήρθε κιόλας ο

αντιπρόεδρος του ΕΣΡ με δηλώσεις του («TA NEA» και ρ/σ ΑΛΦΑ 27/12) να

διευκρινίσει πως τα μηνύματα «έκαναν πλάκα για πολύ σοβαρά ζητήματα» και

υπήρχε «εμπλοκή ζητημάτων εξωτερικής πολιτικής». Διέρρευσε μάλιστα πως η

Διεθνής Αμνηστία θα έπρεπε να είναι ευγνώμων διότι η εκπομπή των μηνυμάτων θα

την εξέθετε. Εδώ πια η θλίψη συναντάει το γέλιο. Το ΕΣΡ μάς κλείνει

κουτοπόνηρα το μάτι λέγοντας: ξέρω πως δεν είναι δουλειά μου αλλά θα μπω και

σε ξένα χωράφια. Αυτοαναγορεύεται λοιπόν σε προστάτη της αισθητικής μας,

πράγμα που έχει ξανακάνει με κωμικοτραγικά αποτελέσματα, και κρίνει πως

ζητήματα όπως οι πρόσφυγες και η ξενοφοβία δεν μπορούν να τίθενται με

αλληγορική χρήση της γέννησης του Χριστού και της βρεφοκτονίας του Ηρώδη.

Σεμνοτυφία και έλλειψη χιούμορ; Μπορεί.

Όταν όμως το ΕΣΡ «κόβει» τα σποτάκια που αναφέρονται στο Γκουαντάναμο, τη

δίκαιη μεταχείριση κρατουμένων και την απαγόρευση βασανιστηρίων, επειδή τάχα

άπτονται της εξωτερικής πολιτικής, το γέλιο σβήνει. Εδώ πια έχουμε να κάνουμε

με την αναπαραγωγή μιας συγκεκριμένης αντίληψης, εξαιρετικά ανησυχητικής. Τα

κοινωνικά μηνύματα προωθούν θέματα υγείας, αξιοπρέπειας, στηρίζουν θεσμούς του

δημοκρατικού πολιτεύματος κ.λπ. Θέματα για ανέξοδη επίδειξη κοινωνικής

ευαισθησίας, υποστηρίζει η συγκεκριμένη αντίληψη. Όχι και πολύ σοβαρά πράγματα

δηλαδή, κοινωνικά, αυτά που προκαλούν οίκτο. Προβάλλονται για να κολακεύονται

τα φιλάνθρωπα χριστουγεννιάτικα αντανακλαστικά του παραζαλισμένου κοινού. Με

τα άλλα, τα σοβαρά, δεν παίζει κανείς. Αυτά είναι πολιτική και δεν χωρούν

ευαισθησίες. Ας μιλάει η Διεθνής Αμνηστία για βασικές αρχές της εθνικής και

διεθνούς έννομης τάξης, κανόνες δηλαδή που οφείλουν να διέπουν τη συμπεριφορά

κάθε χώρας. Όχι και να προβάλλεται η έννομη τάξη και μάλιστα δωρεάν! Βρέθηκε

λοιπόν το αφελέστατο άλλοθι της εξωτερικής πολιτικής (πού την είδε αλήθεια το

ΕΣΡ;).

Το ΕΣΡ αντιλαμβάνεται την προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας απογυμνωμένη

από αιχμές και αντιπαραθέσεις. Εισάγεται έτσι μια νέα έννοια, η κοινωνική

ορθότητα, η οποία αποβάλλει ως μη κοινωνικό κάθε τι το πολιτικό. Και αφού το

ΕΣΡ δεν είναι κλειστό κλαμπ, αλλά ανεξάρτητη αρχή που διαχειρίζεται ένα

στρατηγικής σημασίας δημόσιο αγαθό, με τις αποφάσεις του για τα κοινωνικά

μηνύματα εκπέμπει ένα μήνυμα. Δυστυχώς ακοινώνητο.

Ο Κωστής Παπαϊωάννου είναι μέλος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα

του Ανθρώπου και τ. πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας

Τελευταία Νέα