Mας έμεινε μόνο η αγάπη του κόσμου

«Την πρώτη χρονιά μετά το Euro δεν καταφέραμε να αλλάξουμε την εικόνα του

ελληνικού ποδοσφαίρου, με κάποιες μικρές εξαιρέσεις. Ας ελπίσουμε αυτή η

αλλαγή να γίνει τα επόμενα χρόνια. Είμαι όμως απαισιόδοξος».

Ο Τραϊανός Δέλλας, ο «Κολοσσός» της ελληνικής άμυνας στα τελικά του Ευρωπαϊκού

Πρωταθλήματος της Πορτογαλίας, κάνει τον απολογισμό για τον ένα χρόνο μετά την

κορυφαία στιγμή του ελληνικού αθλητισμού, όταν η εθνική ομάδα, το βράδυ της

4ης Ιουλίου του 2004, αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Δώδεκα μήνες ύστερα από εκείνες τις μαγικές στιγμές, πιστεύεις ότι

το… μήνυμα ελήφθη;

Θα ήταν λάθος να πω ότι δεν έχουμε κάνει ένα βήμα μπροστά. Δεν έχουμε όμως

καταφέρει να θέσουμε τις βάσεις ώστε το ελληνικό ποδόσφαιρο να ξεφύγει από τη

μιζέρια που χρόνια τώρα το ακολουθεί. Και αυτό δεν είναι μόνο δική μου άποψη,

αλλά όλου του κόσμου. Με εξαίρεση δύο-τρία μικρά πραγματάκια δεν μπορώ να δω

κάτι άλλο θετικό. Ποια είναι αυτά τα μικρά; Το γήπεδο του Ολυμπιακού, η

ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι φίλοι της AEK την περασμένη χρονιά στο ΟΑΚΑ…

Αυτά.

Τι ήταν αυτά που περίμενες να γίνουν και τελικά δεν πραγματοποιήθηκαν;

Αρχίζουμε από το δεδομένο ότι ο κόσμος ήταν διψασμένος για ποδόσφαιρο. Και σε

αυτή τη δίψα σημαντικό ρόλο έπαιξε και η κατάκτηση του Euro. Έτσι λοιπόν οι

φίλαθλοι αγκάλιασαν το άθλημα, όμως και αυτό το ενδιαφέρον ετέθη υπό

αμφισβήτηση μετά τα επεισόδια που συνέβησαν αρκετές φορές. Ειδικά μετά το

ντέρμπι στο Καραϊσκάκη, η εικόνα χάλασε. Και οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν

αναλάβει μία συγκεκριμένη δουλειά δεν την κάνουν σωστά. Στο ντέρμπι έβλεπες

κροτίδες να πέφτουν δίπλα στους παίκτες, αλλά ο αρμόδιος δεν ανέφερε τίποτα.

Και υπάρχουν δύο τινά: ή είναι ανίκανος ή δεν ήθελε να τα αναφέρει. Και στις

δύο περιπτώσεις, όμως, ένα είναι το δεδομένο. Ο άνθρωπος είναι επικίνδυνος για

το ποδόσφαιρο και πρέπει να απομακρυνθεί.

Αν σε καλούσαν οι αρμόδιοι φορείς του ποδοσφαίρου να καταθέσεις τις απόψεις

σου για την αναβάθμιση του αθλήματος, τι θα έλεγες;

Δεν έχω καμία αρμοδιότητα γι’ αυτό. Υπάρχουν άτομα τα οποία έχουν υπεύθυνες

θέσεις και αυτά είναι που πρέπει να πάρουν τις αποφάσεις.

Αν σε ρωτούσαν γιατί δεν θέλεις να επιστρέψεις στο ελληνικό πρωτάθλημα τι

θα τους απαντούσες;

Δεν είναι ότι δεν θέλω να επιστρέψω. Είναι οι συνθήκες που έχω βρει στο

εξωτερικό και με κάνουν να νιώθω πιο ωραία. Παίζω ποδόσφαιρο, είμαι

πρωταγωνιστής, όπως και κάθε παίκτης στα μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης,

δέχομαι την κριτική είτε αυτή είναι καλή είτε κακή. Στην Ελλάδα, την κακή

κριτική τη δέχονται πάντα οι παίκτες, ενώ το μεγαλύτερο μερίδιο της επιτυχίας

χρεώνεται σε άλλους παράγοντες πέραν των ποδοσφαιριστών. Και αυτοί οι… γύρω

από το ποδόσφαιρο έχουν τη μεγαλύτερη προβολή και αποτελούν τη μεγαλύτερη

οντότητα. Αν είναι δυνατόν. Για μένα, το να είσαι παράγοντας στον χώρο του

ποδοσφαίρου είναι επάγγελμα. Και μάλιστα πολύ σοβαρό. Στο εξωτερικό δεν

νοείται παράγοντας ο οποίος δεν έχει σπουδάσει σε ανώτατη σχολή.

Είναι εφικτό να ζήσουμε τα επόμενα χρόνια μια επιτυχία ανάλογη με αυτήν του

περασμένου καλοκαιριού;

Τόσο μεγάλη, το θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο. Και αυτό δεν το λέω με την έννοια

ότι εμείς είμαστε ικανοί και οι αυτοί που θα έλθουν δεν είναι. Με πολλή

δουλειά, πάντως, μπορεί να έλθουν και άλλες επιτυχίες.

Ποια ήταν τελικά τα μυστικά της επιτυχίας για εκείνη την ομάδα;

Κατ’ αρχήν το καλό κλίμα. «Παρεΐστικο». Και όχι μόνο μέσα στο γήπεδο, αλλά και

έξω από αυτό. Ήμασταν (και φυσικά εξακολουθούμε να είμαστε) φίλοι. Με όλη τη

σημασία της λέξης. Ο ένας συμπαραστέκεται στον άλλο, ενδιαφερόμαστε τι κάνει

κάθε συμπαίκτης μας, χαιρόμαστε μαζί του. Το δεύτερο και επίσης σημαντικό

είναι ότι βρέθηκαν οι κατάλληλοι άνθρωποι, στο κατάλληλο μέρος, την κατάλληλη

στιγμή. Και βεβαίως είχαμε και την τύχη σύμμαχο.

Θα καταφέρει η Εθνική να βρεθεί στα γήπεδα της Γερμανίας το ερχόμενο

καλοκαίρι;

Δεν θέλω να λέω μεγάλες κουβέντες. Αυτό το οποίο μπορώ να υποσχεθώ είναι ότι

σε κάθε παιχνίδι θα δίνουμε το 100% των δυνατοτήτων και των δυνάμεών μας και

θα δούμε τι θα γίνει. Αν έλθει η πρόκριση, έχει καλώς. Αν όχι, τουλάχιστον θα

έχουμε την ηθική ικανοποίηση πως δώσαμε ό,τι μπορούσαμε…

Έναν χρόνο μετά το Euro, η συμπεριφορά του κόσμου απέναντί σας ποια

είναι;

Νομίζω ότι είναι ένα από τα λίγα πράγματα που έχουν μείνει. Είναι όμως το πιο

σημαντικό, το πιο ωραίο. H αγάπη του κόσμου δεν ξεπληρώνεται και δεν μετριέται

με τίποτα. Από τα μικρά παιδιά μέχρι τη γιαγιά και τον παππού στο

απομακρυσμένο χωριουδάκι, όλοι μάς αναγνωρίζουν, έρχονται να μας σφίξουν το

χέρι, να μας πουν δυο όμορφες κουβέντες. Πιστεύω ότι αυτό είναι τελικά που θα

μείνει για πάντα…

Αν είχαμε παρελάσεις στο ποδόσφαιρο τότε σήμερα που το ημερολόγιο δείχνει 4

Ιουλίου θα έπρεπε να παίζει η φιλαρμονική σε όλα τα ελληνικά γήπεδα. Πριν από

έναν χρόνο ο Θοδωρής Ζαγοράκης και οι συμπαίκτες του ύψωναν στον ουρανό της

Πορτογαλίας το ευρωπαϊκό κύπελλο και έκαναν την φίλαθλη (και όχι μόνο) Ελλάδα

ευτυχισμένη.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που πίστευαν ότι η συγκεκριμένη επιτυχία, η

μεγαλύτερη του ελληνικού αθλητισμού σε όλα τα επίπεδα, θα αποτελούσε τον φάρο

που θα οδηγούσε σε ακόμη καλύτερα ταξίδια το σκάφος του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι φαν του αθλήματος θα συμφωνήσουν όμως σήμερα ότι

το ελληνικό ποδόσφαιρο μάλλον δεν ρευστοποίησε το λίμιτ απ της μετοχής του και

παραμένει εγκλωβισμένο καταγράφοντας μόνο απώλειες από τα κέρδη του.

Όπως όμως και να έχει το θέμα, εκείνη η μεθυστική περιπέτεια, που άρχισε το

απόγευμα της 12ης Ιουνίου με το 2-1 επί της Πορτογαλίας και συνεχίσθηκε με το

1-1 με την Ισπανία, τη γλυκιά ήττα με 2-1 από τη Ρωσία ­ αφού εξασφαλίσθηκε η

πρόκριση στην προημιτελική φάση ­, τον αποκλεισμό της Γαλλίας με 1-0, τη νίκη

1-0 επί της Τσεχίας και την πρόκριση στον τελικό κόντρα στην Πορτογαλία, δεν

πρόκειται ποτέ να ξεχασθεί.

Όπως, επίσης, αυτή η μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του Ευρωπαϊκού

Πρωταθλήματος πολύ δύσκολα θα επαναληφθεί.

Οι στιγμές ανάτασης που προσέφεραν ο Ζαγοράκης, ο Νικοπολίδης, ο

Σεϊταρίδης, ο Φύσσας, ο Δέλλας, ο Καψής, ο Καραγκούνης, ο Βρύζας, ο Χαριστέας,

ο Γιαννακόπουλος και τα άλλα παιδιά του Ότο Ρεχάγκελ θα μείνουν βαθιά

χαραγμένες στη μνήμη όλων.

«Ενώσαμε όλους τους Έλληνες», δήλωσε τότε ο πρωτομάστορας του θριάμβου, ενώ

η επιτυχία αποτέλεσε αφενός εφαλτήριο για επιτυχή διοργάνωση των Ολυμπιακών

Αγώνων σε ό,τι αφορούσε την προσέλευση του κόσμου στα γήπεδα και αφετέρου

σημείο αναφοράς για όλους τους Έλληνες. Αφού τα στοιχεία της ομάδας, όπως η

συνέπεια, η πειθαρχία, η πίστη στον στόχο, το άριστο κλίμα στην ομάδα, πολλοί

προσπάθησαν να τα αντιγράψουν σε διάφορους τομείς της ζωής του τόπου.

Γ. ΠΑΡΑΣΧΟΣ (τεχνικός Ατρομήτου)

Ξανά σε ρηχά νερά

«Δυστυχώς, η κατάκτηση του Euro 2004 δεν αξιοποιήθηκε από τους αρμόδιους

φορείς. Δεν βελτιωθήκαμε σε βασικούς τομείς, δεν παρουσιάσαμε κάτι το

διαφορετικό και κινηθήκαμε, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, σε ρηχά νερά.

Κάποια αναλαμπή παρουσίασαν οι λεγόμενες μικρομεσαίες ομάδες, οι οποίες

κατάφεραν με τις νίκες τους να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος

του πρωταθλήματος. Δυστυχώς, δεν εκμεταλλευτήκαμε την αύρα του Euro 2004.

Είμαι απαισιόδοξος αν μπορούμε να κάνουμε κάτι τώρα, τη στιγμή που δεν το

κάναμε αυτό τον χρόνο».

T. ΛΕΜΟΝΗΣ (τεχνικός Λεβαδειακού)

Χρειάζεται υποδομή και φυτώρια

«Το μόνο που μας έδωσε αυτή η κορυφαία επιτυχία της εθνικής μας ομάδας, είναι

περηφάνια και μεγάλη διαφήμιση σε όλο τον κόσμο. Δυστυχώς, δεν άλλαξε τίποτα

στο ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο χρειάζεται άλλα πράγματα για να βελτιώσει το

επίπεδό του, όπως υλικοτεχνική υποδομή και επενδύσεις σε φυτώρια, τα

αποτελέσματα των οποίων θα φανούν έπειτα από λίγα χρόνια. Εμείς σαν προπονητές

προσπαθήσαμε να αξιοποιήσουμε τα στοιχεία που παρουσίασε η Εθνική μας και να

τα περάσουμε στις ομάδες μας, με αποτέλεσμα να δούμε περισσότερα αμφίρροπα ματς».

Σ. Κωφίδης (τεχνικός Ηρακλή)

Έχουμε τον χρόνο, αρκεί να θέλουμε

Όχι, η επιτυχία της Εθνικής μας στην Πορτογαλία δεν αξιοποιήθηκε σε καμία

περίπτωση. Ο χρόνος για την αξιοποίηση της κατάκτησης του Euro υπάρχει και

είναι μπροστά μας. Αρκεί να θέλουμε και να γνωρίζουμε πώς θα το πετύχουμε. Το

ποδόσφαιρο δεν διοικείται από ανθρώπους του αθλήματος. Δεν διοικείται από

ανθρώπους που έχουν ποδοσφαιρική παιδεία και γι’ αυτό δεν μπορεί να

αξιοποιηθεί μια τέτοια επιτυχία. Το μόνο κέρδος για το ελληνικό ποδόσφαιρο από

την κατάκτηση του Euro ήταν ότι ο κόσμος ήλθε και πάλι κοντά στην εθνική μας

ομάδα. Χρειάζεται όμως αναθεώρηση της δομής του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όχι

βιασύνες, ούτε σπασμωδικές κινήσεις, αλλά προβληματισμός και σοβαρότητα.

Με την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος πολλοί Έλληνες ποδοσφαιριστές

αγωνίζονται πλέον στο εξωτερικό. Θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε, τουλάχιστον

στο μέλλον, τις εμπειρίες τους, ώστε να αλλάξει κάτι στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Να αρχίσει να διοικείται από ανθρώπους του αθλήματος, οι οποίοι το γνώρισαν σε

προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες.