Ο Παναγιώτης Φρατζής σκότωσε τη γυναίκα του Ζωή το καλοκαίρι του ’87. Δέκα

χρόνια αργότερα, μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα η Κάτια Γιαννακοπούλου δολοφόνησε

τον αρχιμανδρίτη Άνθιμο Ελευθεριάδη, ενώ το καλοκαίρι του ’93 ο καθηγητής

Επαμεινώνδας Τάτσης σκότωσε με λοστό τη μνηστή του Χαρά. Οι υποθέσεις αυτές,

άσχετες μεταξύ τους, έχουν εντούτοις κοινά χαρακτηριστικά: είναι εγκλήματα

ερωτικού πάθους και διεπράχθησαν καλοκαίρι.

Οι επιστήμονες προσεγγίζουν το φαινόμενο της αύξησης των εγκλημάτων πάθους

κατά τους καλοκαιρινούς μήνες ακόμη και με τη βοήθεια κλιματικών παραγόντων.

Μιλούν για τον «θερμικό νόμο της εγκληματικότητας» και σκιαγραφούν το προφίλ

του «δολοφόνου του καλοκαιριού».

Το 69,5% των εγκλημάτων με κίνητρο το ερωτικό πάθος έχουν διαπραχθεί το

καλοκαίρι και την άνοιξη, ενώ μόλις το 30,5% καταγράφηκε τον χειμώνα και το

φθινόπωρο, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της έρευνας του καθηγητή της

Εγκληματολογίας κ. Άγγελου Τσιγκρή. Όταν η ανθρωποκτονία έχει ως κίνητρο το

ερωτικό πάθος, αυξάνονται οι πιθανότητες τέλεσης του εγκλήματος κατά τη

διάρκεια των θερμών μηνών του έτους.

Έτσι επιβεβαιώνεται ο «θερμικός νόμος της εγκληματικότητας», σύμφωνα με τον

οποίο τα εγκλήματα βίας συγκεντώνονται στατιστικά περί τους θερμούς μήνες του

έτους. Τότε αυξάνονται οι πιθανότητες δημιουργίας νέων ερωτικών σχέσεων και

συνακόλουθα και οι πιθανότητες βίαιης διακοπής τους, υποστηρίζει ο κ.

Τσιγκρής.

Οι διαστάσεις

«Ο “θερμικός νόμος” είναι ένας ορισμός που χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά στα τέλη

του 19ου αιώνα από Γάλλους και Βέλγους εγκληματολόγους προκειμένου να

δικαιολογήσουν τον πράγματι αυξημένο αριθμό εγκλημάτων ερωτικού πάθους που

συμβαίνουν το καλοκαίρι, όπως είναι οι ανθρωποκτονίες, αλλά και οι βιασμοί»

αναφέρει ο καθηγητής Εγκληματολογίας κ. Γιάννης Πανούσης. Όπως εξηγεί, η

αύξηση τέτοιων εγκλημάτων έχει και κοινωνιολογική διάσταση, καθώς κατά τους

καλοκαιρινούς μήνες τα μέλη μιας οικογένειας ή ενός ζευγαριού περνούν πολύ

περισσότερο χρόνο μαζί κατά τις διακοπές τους, με αποτέλεσμα να γίνονται πιο

εμφανείς οι διαφορές και οι αντιθέσεις τους σε σύγκριση με τους υπόλοιπους

μήνες του χρόνου.

Όπως επισημαίνει ο δικηγόρος κ. Μιχάλης Καλογήρου, το μεσογειακό καλοκαίρι,

όπως δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία και αποδέχονται οι ψυχίατροι, «είναι ο

ιδανικός χρόνος τέλεσης εγκλημάτων. H προσέγγιση όμως αυτή αντιμετωπίζεται

συνήθως από τα ελληνικά δικαστήρια ως υπερασπιστική… φλυαρία».

Το προφίλ των εγκληματιών

Ανδρες, ηλικίας 26 έως 35 ετών είναι στην πλειονότητά τους οι δράστες των

ερωτικών εγκλημάτων, όπως καταγράφεται στην έρευνα του κ. Τσιγκρή. H άποψη

αυτή βρίσκει σύμφωνο και τον πρόεδρο της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος κ. Σωτήρη

Μπάγια, ο οποίος κατά τη διάρκεια συνεδρίου είχε επισημάνει ότι: «Οι δράστες

των εγκλημάτων πάθους είναι συνήθως άνδρες. Αυτό συμβαίνει γιατί το λεγόμενο

ισχυρό φύλο εξακολουθεί να θεωρεί τη γυναίκα κτήμα του. Δεν αποδέχεται την

απόρριψη, αδυνατεί να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα της χειραφέτησης της

γυναίκας. Δεν μπορεί στον ερωτικό τομέα να την αποδεχθεί ως ισότιμη, ενώ την

αποδέχεται σε άλλους τομείς». Οι γυναίκες που φτάνουν στο έγκλημα λόγω πάθους

είναι μόλις το 4,3%. Δεύτερη πιο «ύποπτη» ηλικιακή ομάδα δραστών είναι οι

άντρες 35 έως 45 ετών.

Αργίες και… νύχτα, κακός συνδυασμός

Τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες οι πιθανότητες τλέσης εγκλήματος είναι

αυξημένες σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας. Οι περισσότεροι δράστες,

μάλιστα, σκοτώνουν τα θύματά τους κατά τις νυχτερινές ώρες, δείχνοντας

ιδιαίτερη προτίμηση σε ιδιωτικούς και προστατευόμενους χώρους. Τα συνηθέστερα

μέσα που χρησιμοποιούν είναι τα μαχαίρια, σε ποσοστό 34,8% και τα πιστόλια, σε

ποσοστό 26,1%. Στις απολογίες τους οι κατηγορούμενοι παραδέχονται ότι

συνεχίζουν να αγαπούν παθολογικά το θύμα τους, παρά το γεγονός ότι μετά την

τέλεση της πράξη τους επιχείρησαν να εξαφανίσουν κάθε ίχνος τεμαχίζοντας,

καίγοντας ή πολτοποιώντας το.

H συμπεριφορά. Όσον αφορά τη συμπεριφορά του δολοφόνου μετά το έγκλημα,

όπως παρατηρεί ο κ. Τσιγκρής, «συνήθως ζητά συγγνώμη από την οικογένεια του

θύματος κατά τη διάρκεια της εκδίκασης τής υπόθεσης, ενώ η συντριπτική

πλειονοψηφία των δραστών έχει αποπειραθεί να αυτοκτονήσει αμέσως μετά την

τέλεση του εγκλήματος, διότι συνειδητοποιεί την απώλεια του αγαπημένου του

προσώπου και καταρρέει συναισθηματικά ή επιθυμεί να γλιτώσει την επαπειλούμενη

ποινή».

Οι δικαστές, παρά το γεγονός ότι οι δράστες των ερωτικών εγκλημάτων έχουν κατά

κανόνα λευκό ποινικό μητρώο (μόλις το 8,7% έχει απασχολήσει τη Δικαιοσύνη στο

παρελθόν) συνήθως εξαντλούν την αυστηρότητά τους επιβάλλοντάς τους σε ποσοστό

31,6% ισόβια κάθειρξη, ενώ το 57,9% των δραστών καταδικάζεται σε κάθειρξη που

φτάνει μέχρι και τα 20 χρόνια.