Ο λόγος στους αναγνώστες:

Ο Stefanie Knappe – Retsch, Kantstr. 2/1, 75015

«Αγαπητέ κ. Παπαδόπουλε,

Για την ελληνική μουσική σας γράφω, γιατί ανησυχώ και θέλω να εκφράσω τη

στενοχώρια μου.

Είμαι Γερμανίδα και έρχομαι στην Ελλάδα από το 1980. Έμαθα ελληνικά από τα

τραγούδια σας και από τα τραγούδια του Καζαντζίδη. Από το στόμα του Καζαντζίδη

καταλαβαίνω όλα όσα λέει, σε αντίθεση με άλλους τραγουδιστές, που πρέπει να

παρακαλέσω Έλληνες φίλους μου να αποκρυπτογραφήσουν τα λόγια τους. Θαυμάζω

πολλά ελληνικά πράγματα, αλλά περισσότερο θαυμάζω την ελληνική μουσική.

Τελευταία φορά ήρθα στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2001. Ταξίδεψα σε πολλές

πόλεις (Πάτρα, Αθήνα, Χαλκίδα, Καρδίτσα κ.λπ.) και επισκέφθηκα δεκάδες

εστιατόρια, ταβέρνες και κέντρα διασκεδάσεως. Παντού με περίμενε μια μεγάλη

απογοήτευση. Πουθενά δεν άκουσα τραγούδια του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του

Ξαρχάκου, του Μαρκόπουλου, του Μάνου Λοΐζου, του Ζαμπέτα κ.λπ. Ούτε μία φορά

δεν άκουσα δημοτικά, ρεμπέτικα, νησιώτικα ή μικρασιάτικα.

Παντού η ίδια ενοχλητική μουσική. Τα λόγια τα καταλάβαινα με δυσκολία

(παράξενα ελληνικά), η μουσική δεν φαινόταν ελληνική. Ήταν βασανιστική για τα

αυτιά μου, μου χαλούσε τη διάθεση. Σε κάθε ελληνική ταβέρνα στη Γερμανία ή σε

κάθε ελληνική γιορτή εδώ, ακούγεται καλύτερη μουσική από αυτήν που ακούγεται

στην Ελλάδα!

Δεν ήξερα σε ποιον να διαμαρτυρηθώ ή να εκφράσω τον πόνο μου. Τόλμησα να γράψω

σε εσάς.

Αναρωτιέμαι τι συνέβη στην Ελλάδα και στους Έλληνες. Δεν τους αρέσουν πια τα

καταπληκτικά ελληνικά τραγούδια, με τη θαυμάσια μουσική και τα μαγευτικά

λόγια; Εσείς τι εξήγηση δίνετε;».

Απάντηση: Το γράμμα σας έπρεπε να το απευθύνετε στους κυρίους που διευθύνουν

τις δισκογραφικές εταιρείες και οι οποίοι αποφασίζουν ποια τραγούδια πρέπει να

πουν οι τραγουδιστές τους. Επίσης, θα έπρεπε να το απευθύνετε στους ιδιωτικούς

ραδιοσταθμούς. Μου στέλνετε και κάποιους στίχους από διάφορα τραγούδια που

κυκλοφορούν. Δεν έχω να πω τίποτα. Απλώς, αντιγράφω: «Σκανδαλίζομαι/ μονάχη

μου αγγίζομαι/ με μια γραβάτα σου ερεθίζομαι», «Από κορμί είμαι best κι από

προσόντα είμαι first. / M’ αυτό στους άντρες κάνω test/ για να διαλέξω. / Μπες

όπως όλοι στη γραμμή. / Άσε τα «μα», τα «μου», τα «μη». / Πέρνα λοιπόν τη

δοκιμή / και ίσως σε επιλέξω».